Dag 4: van een romantische varkensslachter tot een krankzinnige Vincent Gallo.
Het festival begint in het weekend echt goed op stoom te komen. De foyers in de Doelen en in de bioscopen zitten goed vol, je ziet zenuwachtig vertalers en IFFR-medewerkers rondlopen om alle regisseurs op de goede plaatsen te krijgen en de tafels waar de filmjournalisten zitten te werken - waaronder ook de MovieScene-redactie - raken steeds voller. Kortom: het festival draait op volle toeren. En toeval of niet: elke dag kom ik meerdere keren Peter van Bueren, oud-filmcriticus van de Volkskrant, bij de draaideur van de Doelen tegen. Gelukkig heeft nog niemand hem een gulden toegestopt.
Vandaag meteen een heftig begin met de Russische filmThe Hunter. Niet te verwarren met de gelijknamige Australische film, tevens slotfilm van het festival. Nee, de Russische jager is stevige kost over een varkensboer die verliefd wordt op een meisje dat de varkens vermaalt tot worsten. Dit alles tegen de achtergrond van treurige gebouwen, vervallen legermonumenten, een strafkolonie en vooral veel zwijgen. Toch isThe Huntereen intrigerende film, waarbij langzaam het verhaal ontrafeld wordt en de personen steeds meer diepte krijgen.
De Finse filmmaker Peter von Bagh heeft dit jaar de eer een retrospectief op zijn naam te mogen schrijven. Von Bagh is een gedreven maker van documentaires, vaak gebaseerd op oude archiefbeelden, met altijd Finland als onderwerp of achtergrond. Zijn bekendste documentaire isHelsinki Forever, waarin zijn haat-liefde verhouding met de stad duidelijk naar boven komt. We zien beelden van het stadscentrum rond 1910, de strijd in de Tweede Wereldoorlog en de sloopwoede in de jaren '60 toen de halve stad tegen de vlakte ging om er nieuwbouw neer te zetten. Het is duidelijk dat beelden voor Von Bagh niet voor zich spreken; de commentaarstem laat nog eens duidelijk horen dat dat een grove schande was. Wat dan wel weer mooi is, is het gebruik van teksten van Finse schrijvers onder de oude beelden. Een mooie vorm vanfound footage, ofwel hergebruik van oude beelden tot iets nieuws.
De dag eindigde met de meest krankzinnige film tot nu toe:La Leggenda Di Kaspar Hauser(De legende van Kaspar Hauser). De film is gebaseerd op de Duitse legende over een mysterieuze jongen die rond 1828 werd gevonden in Neurenberg en nauwelijks een woord kon uitbrengen. In de film is de setting verplaatst naar een haast onbewoond eiland en wordt Kaspar Hauser gespeeld door actrice Silvia Calderoni als verdwaasde DJ, met een zeer jongensachtige uitstraling. De film in zwart-wit is een mengeling van bizarre toneelmatige scenes die haast aan vormingstoneel doen denken en videoclipachtige scenes met housemuziek van Vitalic.
Kaspar Hauseris een bizarre film, soms ronduit slecht, dan weer interessant curieus. In ieder geval is het een film die helemaal thuis hoort op het IFFR. Dat kan dan weer niet worden gezegd van de huidige nummer 1 van de publieksenquete;Hugovan Martin Scorsese. Een prima film, maar liever iets dat niet snel meer te zien is. Morgen dus hopelijk meerhidden gems!
