Jaap Mees is sinds hij op zijn zevende jaar Bambi in de bioscoop zag in de ban van de magie van film. Hij belandde daarom op de Filmschool in Londen toen hij ouder was en schreef voor diverse sites in Engeland. Tegenwoordig is hij filmmaker en schrijft hij nog steeds.
Onlangs ging de praatzender ter ziele. Enkele jaren geleden werd deze interview-zender opgericht door Frits Barend, Ruud Hendriks en Derk Sauer. Heel jammer, want met gerenommeerde spraakmakers als Ad ’s-Gravesande en Frénk van der Linden plus mindere goden als de oubollige Harry de Winter en ijdele Beau van Erven, was het een interessant en vaak onderhoudend programma. De zender was uniek omdat ze alleen maar vraaggesprekken uitzonden. heeft slechts drie jaar bestaan, een oase van goede programma’s te midden van de onverschillige realityshows en andere ongein bij andere omroepen.
In de Nieuwe Revu staat een interview met acteur Frank Lammers over de Nederlandse film. Enkele pittige citaten: “De filmwereld is heel commercieel en daardoor fantasieloos geworden. Er komen nu drie verfilmingen van boeken van Heleen van Rooyen, terwijl eentje meer dan genoeg is. Ik snap dat producenten voor veiligheid kiezen, maar het is wel heel jammer.”
En: “De Nederlandse film heeft eigenlijk geen bestaansrecht. Met een beetje budget moet je altijd 600.000 kaartjes verkopen en dat lukt alleen romantische komedies, boekverfilmingen of iets over de oorlog van Paul Verhoeven”
Daarbij doelt Lammers, denk ik, op films als Soldaat van Oranje en Zwartboek . Paul Verhoeven was ook te gast in de op één na laatste Zomergasten . Een van mijn minst favoriete Nederlandse filmmakers,
door zijn obsessieve voorkeur voor geweld, seks en sensatie. Geen wonder dat hij het goed doet bij de kassa en de massa. Ook gespreksleider Jelle Brandt Corstius leek enigszins afstandelijk en een tikkeltje ironisch. Verhoeven vertelde natuurlijk weer over de V-2’s, die in de Tweede Wereld oorlog werden afgeschoten richting Engeland, vlakbij zijn huis in Den Haag. Bijna elk interview is dat prijs. Hij vertelde dat hij als kleine jongen Den Haag zag branden door abusievelijke bombardementen van de geallieerden. Dat was oprecht en indrukwekkend en verklaart waarschijnlijk grotendeels zijn angst voor, en hang naar geweld in zijn fil Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hij er ook een zeker plezier in schept. Op het eind van het programma wordt een fragment getoond van de dan 80-jarige Hitchcock. Op de vraag welke film hij nog zou willen maken, antwoordt 'Hitch': "Een film met moord,verminking, geweld en seks op een mooie wijze verbeeld." Dat zou ook het motto voor Verhoeven’s films kunnen zijn.
Typerend dat vele fragmenten in deze Zomergasten-aflevering het geweld en de wrede natuur benadrukken. Ook in een clip van Otto e Mezzo van Fellini zien we Marcello Mastroianni als Fellini’s alter ego met een zweep zijn talrijke vrouwen in bedwang houden, maar wel met een Fellinesque knipoog. In een scène uit de prachtige film The Gospel According to St Matthew van Pasolini kiest Verhoeven bewust voor de uitspraak van Jezus: "Ik ben niet om de vrede te brengen, maar het zwaard." Typisch. Hij ziet de Messias als een demonenuitdrijver en denkt dat Jezus is geboren uit een verkrachting van Maria door een Romeinse soldaat. Het zal eens niet controversieel zijn...
Heel onverwachts eindigt Paul Verhoeven deze aflevering van Zomergasten, met als uitblinker tot nu toe de schrijver Maarten t’Hart, met de vertoning van de verfijnde en poëtische korte animatie film Vader en Dochter van Michael Dudok de Wit (Oscar winnaar). Paul Verhoeven en Jelle zijn er ontroerd van. Dat geeft weer hoop voor zijn volgende film De Stille Kracht naar een boek van Louis Couperus, ook wel de Hollandse Proust genoemd. Hopelijk kan hij het niveau van zijn beste film Soldaat van Oranje weer evenaren of zelfs verbeteren.
