Martijn: The Special Effects Network

Columns
door Admin
maandag, 22 november 2010 om 8:01
martijn column

Martijn Konings is een 33-jarig jongetje, semi-nerd, parttime superheld en verzamelaar plus liefhebber van goede fil In de breedste zin van het woord. En over dat alles mag hij graag verhaaltjes schrijven.

Afgelopen week naar geweest. Aangezien ik, naast het schrijven van columns zoals deze, het bestrijden van de misdaad en het verzamelen van allerlei onzinnige filmdingetjes, bij een reclamebureau werk, vond ik dat deze film verplichte kost is voor mij. En dat was het ook. Fascinerend verhaal, Jesse Eisenberg zette een geweldig neurotische Mark Zuckerberg neer, en hier en daar was er ook nog eens een lekkere chick te zien, dus ik was helemaal happy met deze film. Toen ik thuiskwam checkte ik, zoals het een goede nerd betaamt, meteen de IMDb-pagina van deze film. En daar las ik iets waar mijn mond van open viel. De eeneiige tweeling Tyler en Cameron Winklevoss werd door één en dezelfde acteur (Arnie Hammer) gespeeld. Holy shit. Ik was voor de gek gehouden.

martijn column

Ik ben een groot fan van special effects-films, met de originele Star Wars -trilogie ver bovenaan mijn lijstje. Want naast dat het een prachtig klassiek verhaal over goed en kwaad in een modern ruimtejasje is, zijn de special effects onbegrijpelijk mooi gemaakt. Ik heb talloze boeken en dvd’s over hoe de mannen van ILM de miniatuur Tie Fighters over onzichtbare touwtjes lieten glijden met een rotje in hun achterste. (En dan bedoel ik met ‘hun’ de Tie Fighters. Niet de mannen van ILM). En hoe men met een tang op een strakgespannen kabel stond te hengsten om de pieuwpieuw-geluidjes voor de blasters op te nemen. Prachtig. Na Star Wars heb ik enkele betere en een hoop slechtere special effects-films gezien.

Maar of het nu die oversized wandelende takken uit de afgrijselijke Lord of The Rings -trilogie waren, het Iron Man pak van Tony Stark of de spectaculaire chocoladefabriek van Willy Wonka, altijd was ik me ervan bewust dat ik naar een plaatje uit een al dan niet digitale trukendoos zat te kijken. Tot ik The Social Network zag. Voor de mensen die hem gezien hebben en het nog niet wisten; die etterige tweelingbroers bestaan dus niet echt. Eén van de twee bestaat wel, en ze hebben zijn hoofd digitaal over het hoofd van een andere acteur geplakt. Niemand die het ziet. Wat natuurlijk wel erg lullig is voor laatstgenoemde, want er is dus niemand die gelooft dat hij dat is. Ik zie de kroeggesprekken al voor me: “Dat ben ik echt wel in die roeiboot, jongen!” “Ja daaag, je hebt zeker weer teveel gezopen jij?”. En dan in het Engels.

the social network tyler and cameron winklevoss twins

Arnie Hammer als de Winkelvoss tweeling in The Social Network

Maar goed. Dit voorval heeft me wel aan het denken gezet. Want de wereld wordt zo natuurlijk steeds nepper, en dus steeds gevaarlijker. Het wordt steeds makkelijker om een perfect uitziende nepwereld te creëren met behulp van één of ander 3D-programmaatje. En nu is dit in het geval van speelfilms natuurlijk op zich niet zo’n probleem, aangezien de meeste mensen weten dat ze dit moeten accepteren als zijnde ‘nep’. Daarnaast worden de verhalen die verteld worden zo alleen maar beter geïllustreerd, dus zal een film makkelijk een hoger inlevingsniveau bereiken. Maar wie weet wat kwaadwillende personen hiermee straks kunnen gaan uitspoken. Er is vast wel een goede misdaad te verzinnen met gemanipuleerde beelden en geluiden. Iets met banken overvallen, of overspel plegen door middel van een digitaal gecreëerde tweelingbroer. En dat levert dan weer spannende verhalen op, waar vervolgens weer mooie films over gemaakt kunnen worden met grote Hollywoodsterren, waar dan weer bakken met geld mee verdiend wordt. Waarmee zij nóg betere special effects kunnen verzinnen, met als gevolg dat… Goed, jullie voelen vast wel aan dat ik hier naar een vicieuze cirkel toe zit te schrijven.

Eigenlijk moet ik me er maar gewoon bij neerleggen dat de tovenaars uit Hollywood slimmer zijn dan ik. Dat zij dingen kunnen maken die mijn brein niet kunnen bevatten, of die er gewoon ‘echt’ genoeg uitzien om als waarheid geregistreerd te worden. Ik vind het allemaal prachtig, maar stiekem ook een héél klein beetje eng. Daarom ga ik vanaf nu wel extra alert zijn. Ik vind het prima als ik voor de gek wordt gehouden, maar ik wil het wél weten. Straks gaat iemand me nog wijsmaken dat die Na’vi-stam uit ook niet echt bestaat. Yeah right.

avatar martijn column
Delen met