De kans is groot dat je dit stuk nu leest omdat ik zo’n achterbakse schavuit ben, die ervoor kiest om de zeer misleidende titel “Eerste 6 minuten The Dark Knight Rises ” voor deze column te gebruiken.
Peter de Jonge plunderde op jonge leeftijd wekelijks de videotheek leeg en kwam thuis met de meest slechte actiefilms, uitgekozen met goedkeuring van zijn vader. Diezelfde vader viel ooit ‘s avonds op de bank in slaap, waardoor Peter op negenjarige leeftijd al te zien kreeg. Sindsdien is zijn filmsmaak, naar eigen zeggen, sterk verbeterd.
Waarschijnlijk heb je inmiddels dan ook wel door dat de eerste zes minuten van The Dark Knight Rises nog helemaal niet op internet te vinden zijn (niet zo gek ook, aangezien de opnames nog aan de gang zijn). Maar ho, wacht even, kruip niet meteen boos in het reactiepaneel! Ik heb je immers niet voor niets naar mijn column gelokt. De kwestie waar ik het graag over wil hebben, heeft namelijk alles met de titel van deze column te maken. De kans is namelijk groot dat we tegen de release van The Dark Knight Rises (19 juli 2012!) getrakteerd worden op een scène uit dit langverwachte vervolg op het immens succesvolle The Dark Knight . "Oh? Is dat zo? En hoe weet jij dat dan? Bijdehante snotneus", hoor ik je denken. Nou, als we er vanuit gaan dat The Dark Knight Rises een zelfde soort marketing staat te wachten als zijn voorganger, dan durf ik daar wel een wedje op te leggen. In 2008 verschenen de eerste zes minuten van The Dark Knight als voorstukje bij I Am Legend (IMAX) en niet veel later kon ook de rest van de wereld zich op internet vergapen aan de briljante openingsscène. Zou het niet geweldig zijn als we dat met The Dark Knight Rises weer mogen meemaken?
Eerlijk gezegd weet ik nog zo net niet of dat geweldig zou zijn. Zo zien we al een tijdje trailers die al veel te veel laten zien (voorbeelden zijn en ) en dat vind ik jammer. Uiteraard is het leuk om al wat beelden te zien van een film waar je naar uitkijkt en marketingtechnisch gezien is het zaak om twijfelende bioscoopgangers over de streep te trekken. Maar is het niet veel leuker om zo min mogelijk van een film af te weten, om bij het kijken van de film weggeblazen te worden door al het moois wat je voor je kiezen krijgt? Zo maak ik nu nog weleens mee dat ik een film kijk en ik bij sommige scènes al weet wat er gaat komen, doordat ik de trailer heb gezien. Naar mijn mening steekt een trailer pas écht goed in elkaar, wanneer die zo min mogelijk toont, maar wel het maximale eruit weet te halen. Nieuwsgierigheid opwekken door zo mysterieus mogelijk te blijven, zoals bijvoorbeeld bij de van het geval is.
Maar dat zijn trailers, “vroegâh”, zou ik bijna willen zeggen. Tegenwoordig moeten niet alleen trailers potentiële kijkers trekken, er worden nu zelfs hele scènes op internet gezet. Het lijkt een marketingtechniek die steeds vaker wordt ingezet. Los ervan of de filmstudio’s er meer bezoekers door trekken, wat levert het jou, de kijker, op? Bekijk jij naast trailers ook scènes van films die ter promotie online worden gezet? Verpest je daardoor niet je kijkervaring, wanneer je de film dan eindelijk in de bios ziet? Of maakt het je juist alleen maar enthousiaster om de desbetreffende film te zien?
Wel dan nu, hooggewaardeerde lezer die ik op bijzonder slinkse (en achterbakse) wijze naar mijn column heb gelokt: stel dat Warner Bros. Pictures ook bij deze donkere ridder besluit een (openings)scène online te zetten, ga je die dan kijken? Of weet je jezelf te bedwingen en wacht je rustig af tot de film in de bioscoop draait?
Mocht je trouwens nog zuur zijn van de titel van deze column; als goedmakertje staat hier de teaser trailer van The Dark Knight Rises , inclusief een uitgebreide analyse erover.
