Wie weet zich hier nog van te onderscheiden?
Jongetje Ricardo Dias kwam ooit thuis terug van de videotheek met de VHS van Sam Raimi's . Deze horrorfilm opende een deur naar een wereld die tot de dag van vandaag nog dagelijks bewonderd wordt: de filmwereld. Film en vooral horror zijn een passie geworden die dit jongetje nooit meer hebben losgelaten.
Laat ik met de deur in huis vallen: ik ben geen fan van de Nederlandse film. Er valt wat mij betreft maar bar weinig te genieten van een industrie waarin voornamelijk soap-achtig drama op de voorgrond staat en het de kinderfilm is waar veel geld aan wordt verdiend. De geldschieters van de Nederlandse film spelen systematisch in op zekerheid, wat voor weinig prikkeling en stimulans zorgt. Ook de recente overstap naar de 'grotere' film, in 3D, is gebaseerd op veiligheid door in te spelen op de Nederlandse identiteit, wat ook geldt voor de grote populariteit van de Nederlandse misdaadfilm. Kortom: van risico's nemen en eigenzinnigheid is er weinig sprake in dit land.
Dick Maas werd vorig jaar de grond ingeboord vanwege zijn film over een moordende Sinterklaas. De kritieken kwamen van alle hoeken. We kennen allemaal nog wel de heisa die ontstond vanwege de Sint -poster, vooral, en niet echt verrassend, afkomstig van een regisseur van voornamelijk kinderfil Geweld, al is het met een opzichtige knipoog, is een groter taboe dan ooit geworden, lijkt het wel. Het lokt de meest gewelddadige reacties uit van mensen die vinden dat onze kinderen niet geconfronteerd mogen worden met een kwade Sinterklaas, al zijn kinderen allesbehalve de doelgroep. Waar is dan de vrijheid die iedereen zo graag beschermt?
Wat heb ik toch genoten van de nieuwe film van één van de meest eigenzinnige regisseur die ik de laatste jaren heb gezien. Ik heb het hier over van regisseur Tom Six, een Nederlander. Met en het eerste deel over de menselijke duizendpoot zette hij al een stap in de goede richting, een stap die nu pas echt is gezet met , een film van een regisseur die doet wat hij wil, hierin de volledige vrijheid krijgt en zich visueel en inhoudelijk weet te onderscheiden van alles wat de laatste jaren uit Nederland is gekomen.
Het is niet gek dat Six zijn film vooral heeft gefinancierd met eigen en buitenlands geld. Uit een film met een dergelijk uitgangspunt valt in Nederland geen garantie voor winst te behalen. Gelukkig zijn er toch wel filmmakers die zich daar weinig van aantrekken en er alles aan doen om hun ideeën te verwezenlijken, hoe verwerpelijk het ook is. Tom Six is de man met eigenzinnigheid en een gezond relativeringsvermogen, iets wat ik zo mis in de Nederlandse film.
Deel 3 van zijn Human Centipede -saga staat alweer in de planning, wat Six' sterke wil nog eens onderstreept. Zou het grote succes dat deze films genieten in de cult- en underground-scene dan toch voor een kleine ommekeer kunnen zorgen?
