Het uitgangspunt voor Sanctum 3D doet dat oude Cameron-gevoel weer opborrelen. Is dat terecht?
Jongetje Ricardo Dias kwam ooit thuis terug van de videotheek met de VHS van Sam Raimi's . Deze horrorfilm opende een deur naar een wereld die tot de dag van vandaag nog dagelijks bewonderd wordt: de filmwereld. Film en vooral horror zijn een passie geworden die dit jongetje nooit meer heeft losgelaten.
Ik ben geen fan meer van James Cameron. The Terminator, Aliens en Terminator 2: Judgment Day zijn meesterwerken, maar van Titanic en vooral Avatar word ik niet helemaal lekker. Die films hebben het beeld dat ik had van Cameron als stoere regisseur omgewisseld voor een beeld als oude man middenin een midlife crisis. Toch had ik best zin in Sanctum 3D , de nieuwe film uit de Cameron stal. Zijn medewerking voor deze film reikt niet verder dan productiewerk, maar de trailer en de poster gaven mij het idee dat dit weleens een filmpje kon worden in de stijl van Camerons The Abyss , wat geen meesterwerk is, maar wel een vermakelijk stukje onderwater avontuur. In ieder geval leuk genoeg om mij enthousiast te maken voor deze Sanctum 3D . Missie volbracht, denken de pakken in Hollywood, want ik ben plaats gaan nemen in de bioscoopzaal.
Misleiding is niets nieuws. Vooral bij 'direct to dvd' horrorfilms wil nog weleens wat overdreven promotiepraat op de hoes prijken. Voorbeeld: na het succes van Scream werd elke dvd-cover van de film, waar Wes Craven de rol als producent beklad, ontsierd door de veel te grote tekst 'Wes Craven presents', wat feitelijk waar is, maar waar de niet zo doorgewinterde horrorliefhebber toch mooi intuint. 'Presents' wil toch zeggen dat de film gewoon van hem is? Niet, dus. Niet dat tussen al die 'Wes Craven presents'-films alleen maar slecht spul zit, Wishmaster is bijvoorbeeld een zeer aangenaam werkje, maar elke dvd (of destijds VHS) die gehuurd of gekocht wordt door zo iemand die denkt dat de film van Craven is, levert natuurlijk weer wat extra geld op.
Dat het bij goedkoop dvd-werk gebeurt is tot daar aan toe, maar Sanctum 3D is van een andere categorie. Avatar is nog niet zo lang geleden namelijk een enorme hit geweest, wat van de naam James Cameron een goudmijn heeft gemaakt. Ontwerp nu een suggestieve poster met voornamelijk de kleur blauw, een kleur die direct associaties met Avatar legt, zet er met grote letters 'James Cameron' op, houd de tekst 'executive producer' vooral erg klein en vermeld duidelijk dat het een 3D film betreft. Oh ja, 'gebaseerd op ware feiten' wil het ook wel goed doen. Gegarandeerd dat een hoop Avatar -liefhebbers een kaartje zullen bemachtigen om dit nieuwe werk van de meester zelf te aanschouwen.
Was Sanctum 3D nu nog een film geweest waarbij we deze misleiding door de vingers hadden kunnen zien, dan had ik het kunnen houden op een klein stukje commentaar te midden van lovende woorden, maar dat is allesbehalve het geval.
Sanctum 3D is namelijk niets meer dan een veredelde tv-film, die door de marketing achter de schermen het heeft kunnen schoppen tot de bioscoopzaal. Een ruimte waar deze onderwaterfilm werkelijk niets te zoeken heeft. Ik voelde mij bekocht en bedonderd. Het goedkope acteerwerk, de weinig overtuigende decors en de vreselijke Neighbours -achtige perikelen (de acteurs zijn voornamelijk Australiërs) deden mij met verbijstering en ongeloof naar het scherm staren. Dit is materiaal dat het goed zou doen op Discovery Channel, of als spannende doordeweekse tv-film op een commerciële zender. Niet als middel om de kassa's te doen rinkelen, ten koste van de naïeve bioscoopbezoeker. Die Cameron moet toch wel erg weinig eigenwaarde hebben. Gelukkig bevestigt hij dat zelf, getuige een tekst op zijn Twitterpagina, dat luidt; "Right now it's a #Sanctum promotion (I'm such a ho)" . That, you are.
