TheAmazing Spider-Manwerd bij de recente bioscooprelease goed ontvangen. Is dit echter wel terecht?
Met verbazing heb ik gekeken naarThe Amazing Spider-Man.Wat zijn ze barbaars omgegaan met de kenmerkende thema's van de muurkruiper. In eerste instantie zag ik de reboot van Spider-Man met veel vertrouwen tegemoet. Simpelweg omdat Marc Webb met500 Days of Summereen uitermate charmante film wist af te leveren. Met de komst van Andrew Garfield en Emma Stone begon mijn eerste twijfel. Ook dit wist ik om te buigen naar de bemoedigende gedachte dat Marvel investeert in talent en niet in gevestigde namen. Dit zou misschien wel eens slim kunnen uitpakken en prima aansluiten op de nieuwe visie die Marvel volgt voor Spider-Man.
The Amazing Spider-Man opent met een verhaallijn rondom een jonge Peter Parker die met zijn ouders op de vlucht slaat. Interessant, omdat in de eerdere delen Peter Parker werd neergezet in een setting waarin zijn oom Ben en tante May fungeerde als zijn ÂÂÂouders. In deze versie wordt hij ondergebracht bij zijn oom en tante en maakt zijn vader al snel duidelijk dat het niet meer tot een weerzien zal komen. Terwijl de minuten wegtikken, zien we hem vooral met zichzelf worstelen tijdens zijn schoolperiode.
De opvallende kijker ziet in het eerste uur van de film dat de kleine details zijn omgezet in een aantal cruciale veranderingen. De vader van Gwen Stacy wordt neergezet als een arrogante en geharde politieagent en tante May wordt vertolkt als een onzekere brunette (!) op leeftijd. Het zijn karaktereigenschappen die mijlenver van de originele captain Stacy en Aunt May staan. Sam Raimi wist met zijn passie voor Spider-Man de authenticiteit van karakters te waarborgen. Marc Webb moet voor zijn reboot uit een ander vaatje tappen. Geheel begrijpelijk. Echter zorgt hij met deze radicale aanpassingen eerder voor vervreemding van de karakters dan een feest van herkenning.
In een interview liet Webb zich ontvallen dat het niet zijn intentie is om de bekende paden te bewandelen. Zo zag hij er meer heil in om vooral de jeugd van Peter Parker te belichten. Dat hij een geheel andere visie erop nahoudt blijkt als zijn Peter Parker een fanatiek skateboarder is en in zijn kamer een poster heeft hangen van HitchcocksRear Window. Opvallend. Peter Parker is een klassieke nerd maar anno 2012 is het begrip vooral een populair modestatus. De film heeft dus een aanpassing moeten maken in het karakter, maar gaat hiermee pijnlijk onderuit. Garfield portretteert Peter Parker met een uitgekiende, zorgvuldige nerdy look. De fout die hiermee wordt gemaakt is dat Peter Parker geen buitenbeentje is maar één van de studenten.
Terwijl de film voortduurt, is het voor de fans zoeken naar vaste verhaalelementen van de geliefde muurkruiper. Dit zal sporadisch gebeuren. Een keerpunt in de comics is de tagline van uncle Ben: "With great powers comes great responsibility". Het is de laatste wijsheid die Peter Parker wordt bijgebracht door zijn oom voordat deze overlijdt. Vanaf dat ogenblik beseft hij dat zijn superkrachten gevolgen kunnen hebben die niet te overzien zijn. Het is tevens de bewustwording waarin hij geconfronteerd wordt met de nieuwe verantwoordelijkheid die voor altijd op zijn schouders zal rusten als Spider-Man.The Amazing Spider-Manweet dit signatuur niet te koesteren als het belangrijke moment zich in de film voordoet. In de bewuste scene krijgen Peter Parker en uncle Ben het aan de stok met elkaar als Parker weer eens een afspraak niet nakomt. Er wordt echter gekozen voor een ander traject waarin een furieuze Parker zijn oom beticht van het ontlopen van zijn verantwoordelijkheid. De rollen in de reboot zijn dus omgedraaid. De film geeft op deze manier een andere interpretatie aan een belangrijk onderdeel van Spider-Man, waardoor de bekende gewetensvraag irrelevant is.
Een ander heikel punt in de film is de identiteit van Spider-Man. Voor Peter Parker is deze dubbele identiteit eerder een last dan een luxepositie. Angstvallig houdt hij zijn alterego dan ook verborgen voor zijn bekende omgeving. Wie kun je immers in vertrouwen nemen? Nog belangrijker,with great powers comes great responsibility, met andere woorden: je beschermt de dierbaren om je heen met dit geheim. InThe Amazing Spider-Manwordt ridicuul omgegaan met dit aspect. Zo versiert hij Gwen Stacy door zijn identiteit prijs te geven en staat zijn naam op de fotocamera die door the Lizard wordt ontdekt. De doodsteek voor de Spidey fans komt als aan het einde blijkt dat zowel captain Stacy en tante May op de hoogte zijn gekomen van zijn identiteit. Hoe heeft dit zover kunnen komen?
The Amazing Spider-Man sukkelt gedurende zijn speeltijd met de ongeloofwaardigheid van zijn karakters en een wankel plot. Zowel Webb, Garfield en Stone lijken nog lang niet gereed om een blockbuster als Spider-Man te dragen. Het talent van de regisseur en zijn spelers lijkt te worden ondergedompeld door de immense druk van de filmstudio. Geen enkel moment voel je de originaliteit en verfrissing waarmee Marc Webb500 Days of Summerregisseerde. De film kent een tergend traag tempo waarin overduidelijk het accent wordt gelegd op het vertellen van 'a new untold story'. Ook pakt het 3D effect slecht uit. De verwachting dat we webslingerend de diepte induiken van gebouw naar gebouw blijkt een illusie te zijn. Dat is opmerkelijk aangezien Webb een spoedcursus 3D onderging bij James Cameron. Misschien had Marvel er verstandig aan gedaan om het volledige concept vanThe Avengersuit te zitten. Hoewel er veel tijd en geld is gestoken in deze reboot kan ik me niet aan de gedachte onttrekken dat deze film voelt als een vluchtig tussendoortje.
Het is echter de vraag hoeveel schade je een stripheld kunt aandoen met een reboot.The Amazing Spider-Manwerd immers goed ontvangen met 140 miljoen dollar in zes dagen. Marvel zal dus niet wakker liggen van het plegen van heiligschennis met één van hun klassieke helden.
