Alamar - dvd recensie

Vader en zoon versterken hun band te midden van de natuur aan de Mexicaans-Caraïbische kust.

Natan Machado (speelt zichzelf) brengt de zomer bij zijn vader Jorge Machado (die ook zichzelf speelt) door. Natan woont, buiten deze periode, bij zijn moeder in Rome. Gedurende zijn verblijf bij zijn vader leert Natan niet alleen de natuur kennen in al zijn pracht en glorie, maar vooral zijn vader.

Natuurlijk
De setting van de film is er één om niet snel te vergeten. De film speelt zich af bij het Banco Chinchorro, het op één na grootste koraalrif ter wereld. Vanaf het moment dat Natan bij zijn vader en grootvader aankomt, beland je in een wereld die zeer ontspannend werkt. Het huis waarin ze verblijven staat op palen, omgeven door een helder blauwe zee waarin je alles ziet. De dagelijkse werkzaamheden worden ook uitgebreid in beeld gebracht. Van diepzee vissen en hengelen vanaf de boot tot aan de wijze waarop zij de vis klaarmaken voor eigen gebruik of verkoop van de gevangen en geschoten zeedieren.

Paradijs met een opgetrokken wenkbrauw
Van een strakblauwe, heldere zee met parelwitte stranden wordt menig mens warm van binnen. In dat opzicht slaagt regisseur Pedro Gonzalez Rubio ( Toro Negro ) uitstekend. Maar diegene die door het idyllische plaatje heen kijkt, zal opmerken dat niet alles wat de film weergeeft perfectie uitstraalt. Om te beginnen is er de vader Jorge die een relatie had waaruit Natan is voortgekomen. Natan woont nu voor het overgrote deel bij zijn moeder. In de film wordt er voorbijgegaan aan de achtergronden van de personages. En is dat altijd belangrijk? Nee, absoluut niet. Er bestaan zelfs films waar de achtergronden er totaal niet aan doen. Maar het is te eenvoudig om de kijkers informatie te onthouden door 'slechts' mooie opnames te laten zien. Als kijker wil je weten hoe zit het met de relatie van de ouders. Waarom woont de moeder in Rome? En waarom woont Natan bij zijn moeder en niet bij zijn vader? Mag Natan slechts enkele keren zijn vader bezoeken?

Het gaat te ver om te zeggen dat de regisseur een vergelijking wil maken qua moraal tussen het leven zoals de film toont en het leven dat de moeder zou leiden in Rome. Desalniettemin schiet de regisseur tekort in het verschaffen van, wellicht essentiele, informatie. Als kijker blijf je met teveel vragen over.

Vader en zoon
Voor de rollen van vaen zoon is bewust gekozen voor twee acteurs die in het echt ook vader en zoon zijn. Of de regisseur hiermee heeft geprobeerd die band op film te verduidelijken, blijft vaag. Dat er een band ontstaat tussen de twee is duidelijk, maar het ontbreekt aan emotie. Wel is er een scene met een ibis waar een emotie duidelijk zichtbaar is. Maar die kenmerkt zich meer als bewondering en respect voor de omringende natuur met al zijn wezens daarin. De opa van Natan heeft een rol die geen toegevoegde waarde geeft aan de film. Het is door de opa dat je als kijker ervaart hoe het leven daar wordt geleefd. Gelet de eerdere opmerking over emotie zou je de achterliggende informatie niet eens zozeer gemist hebben wanneer de emotie of de verstevigende band tussen vader en zoon zichtbaar zou zijn geweest.

Extra's
Op de dvd staan een drietal trailers die door filmmaatschappij Lumiere zijn geproduceerd. Verder staat er een deleted scene op. Voor een film van 73 minuten kan je je afvragen waarom deze scene op de snijtafel is achtergebleven. Qua emotie en informatie is deze niet meer of minder dan de scenes die wel in de film zijn gekomen.
Tenslotte staat er op de dvd een interview met regisseur met Pedro Ginzalez-Rubio. Hierin geeft hij aan waarom hij de film op deze manier heeft geschoten. Helaas wordt er in dit gesprek niets gevraagd over emotie en de informatie die je als kijker niet krijgt.

Conclusie
Het is jammer dat Rubio met Alamar de kans op het maken van een fantastische film niet benut. Vooropgesteld is dat het decor van de film oogstrelend is. Met fantastische onderwaterscenes, de omringende natuur en de talrijke fauna. De regisseur had er echter meer achtergrondinformatie in moeten stoppen. Maar nog belangrijker; meer emotie. En dan vooral tussen vader en zoon, want daar draait de film tenslotte om.