All Hat - dvd recensie

Ex-gevangene Ray Dokes keert na enkele jaren gevangenschap terug naar het Canadese platteland. Al snel merkt hij dat zijn oude vijand, de verwende rijke erfgenaam Sonny Stanton, de regio volledig in zijn macht probeert te krijgen om een golfresort aan te leggen.

Alleen Dokes’ voormalige liefje geeft nog niet toe en weigert haar boerenbedrijf aan Stanton te verkopen. Dokes zet z’n voornemen om uit de problemen te blijven opzij en gaat de confrontatie met de grootgrondbezitter aan…nou ja, ‘confrontatie’?

Bent u daar nog?
Doe mij een plezier en haak niet af tijdens het lezen van de komende alinea’s. Het bespaart je uiteindelijk tijd. Ray Dokes (Luke Kirby) wordt bij de gevangenispoort opgehaald door oude vriend Pete Culpepper (oudgediende en oscarwinnaar Keith Carradine; Deadwood , Into The West ). Culpepper is boer en traint daarnaast redelijk kansloze racepaarden. Hij heeft financiële problemen en vreest voor zijn boerenbestaan.

Bij Culpepper ontmoet Ray Chrissie (Rachael Leigh Cook; She’s All That, Get Carter ). Chrissie is een vuilbekkende en zuipende jockey die de paarden en Ray berijdt, terwijl laatstgenoemde voorzichtig lonkt naar zijn pre-gevangenis-liefje Etta. Etta Parr (Lisa Ray) runt eigenhandig haar boerderij. Ze is in eerste instantie niet erg happig op hernieuwd contact met haar voormalige lover. Maar hij blijkt erg behulpzaam te zijn waardoor ze toch langzaamaan weer slappe knieën krijgt als ze hem ziet.

Om hen heen koopt Sonny Stanton (Noam Jenkins) alle boerenbedrijven op om zijn bouwplannen uit te kunnen voeren. Ray en Stanton hebben jaren terug een vete uitgevochten waardoor Ray in de gevangenis belandde. Stanton hield een mank been over aan de ruzie. Hij runt de succesvolle stallen van z’n rijke vader. Die krijgt echter een beroerte in het buitenland en de verwende zoon kan tijdelijk niet beschikken over het geld van pappie. Hij wil met hun beste paard kleine lokale races gaan rijden om eenvoudig aan geld te komen door amateurs als Culpepper te verslaan.

Dan zijn daar nog twee neven van Stanton, waarvan één enigszins achterlijk. Ze hebben genoeg van hun commanderende, zuipende en gokkende familielid. Ze stelen het beste paard van stal om zijn zaad te verkopen. Naast de twee neven mogen ook veteranen Graham Greene ( The Green Mile, Dances With Wolves ) en Ernie Hudson ( The Substitute , Ghost Busters 1 en 2) hun opwachting maken. Als respectievelijk stalmanager

Ergens tussen alle verhaallijnen door krijgt Ray een ingeving om vervolgens Stanton in het laatste kwartier van de film te beduvelen. Wonderbaarlijk genoeg zijn niet alleen Ray en zijn paardenliefhebbende kompanen blij met het eindresultaat. Ook Stanton kan z’n gokschulden aflossen. Een waarlijk Disney-einde…wat een hel.

Kon je dit volgen? Ik neem aan dat je verbaasd ‘nee’ schudt? Zijn de rollen van de verschillende karakters en hun onderlinge verhoudingen binnen het verhaal nogal vaag? Dan heb je een juist beeld van de film.

Waardeloze bad guy
All Hat is een grijze, zoutloze, voortkabbelende verzameling van opkomende en weer afgaande acteurs. Ray Dokes is een emotieloze depressief ogende slome duikelaar. Maar waarom zou hij ook kordaat optreden en zijn vijand genadeloos afstraffen als die tegenstander nog minder beangstigend is dan een crimineel uit de gemiddelde aflevering van The A-team? Culpepper zegt het Stanton ook: "You are all hat and no cattle" oftewel "jij ontzettende nepcowboy".

Sonny Stanton zou angst moeten inboezemen bij de boeren in zijn omgeving. Er wordt gesuggereerd dat hij al menig bedrijf heeft opgekocht. Om de spanning er in te houden verzinnen we zelf maar dat hij dat met harde hand deed. Eigenlijk doet Sonny niets anders dan drinken, roken, gokken op paardenrennen en vloeken. Maar zelfs de lieftallige Etta is niet van hem onder de indruk. Dan doe je als slechterik toch iets behoorlijk verkeerd. Om zijn imago wat meer te ‘verhufteren’, wordt een snolletje opgevoerd die boksbal mag spelen. Wij zien alleen haar blauwe oog. De heftige ruzie waarin een dronken Stanton zijn vriendinnetje-van-een-nacht alle hoeken van de kamer laat zien, hebben we er zelf maar bijgedacht.

Zou moeten …
Hoofdrolspeler Kirby duikt het bed in met jockey Chrissie. Waarom? Misschien zodat Leigh de memorabele oneliner ‘Is dat die vrouw aan wie je denkt als je met mij neukt’ mag plaatsen als ze Ray samen met Etta ziet. Lisa Ray geeft Etta Parr nog wat emotie mee. Gaandeweg zie je dat ze nog gevoelens heeft voor Ray. Ze zou in het verhaal veel meer slachtoffer moeten zijn van de nietsontziende grootgrondbezitter. Haar leed zou minutieus in beeld moeten worden gebracht en zou olie op het vuur moeten zijn voor Ray. Het zou moeten leiden tot een knallende confrontatie tussen de oud-kemphanen.

‘Zou moeten’…dat is het verhaal achter deze boekverfilming. In plaats van de film te beperken tot een aantal uitgewerkte relaties en conflicten krijgen we allerlei overbodige karakters en zijsprongetjes voorgeschoteld. Brad Smith mocht zijn eigen boek naar het filmdoek schrijven. Ik heb het boek niet gelezen. Maar zijn boekkarakters waren hem blijkbaar zo dierbaar dat hij ze waarschijnlijk allemaal in de film heeft gepropt.

Positief?
De locaties en beelden zijn aardig gekozen. De sfeer is behoorlijk deprimerend. Mistroostig boerenland, donkere huizen en nog donkerder kroegen met niet de allermooiste strippers. Maar de strijd tussen de kleine man en de grote boze rijkaard kwam niet uit de verf. Daar konden de plaatjes helemaal niets aan redden.

Conclusie: gebrek aan hokjesgeest
Dat een film zich niet in een hokje laat duwen, hoeft geen probleem te zijn. Sommige verhalen zijn een fijne mix van genres. Ze bevatten horror en komedie elementen of combineren de spanning van een thriller met alles verwoestende kogelregens van een actiefilm. All Hat heeft daar geen last van. Het probleem van All Hat is juist dat het nergens bij lijkt te horen. Het is een beetje romantisch drama zonder conflicten en gepassioneerde liefdesscènes, een tikkeltje actiefilm zonder ontploffingen en een restje western zonder geweerschoten. Waarschijnlijk heeft regisseur Leonard Farlinger met dit regiedebuut geen blijvend genre gecreëerd.

Er zijn veel personages die een rol van betekenis spelen. Geen van allen worden ze goed uitgewerkt. Geen enkel karakter wordt sympathiek. Ze zijn allemaal te kort in beeld om te gaan leven. Ray Dokes wordt schijnbaar nergens warm of koud van. De gemiddelde kijker vast ook niet van All Hat .