All Stars 2: Old Stars - dvd recensie

Bijna vijftien jaar na het succes vanAll Starskomt regisseur Jean van de Velde met een sequel.

Het uitbrengen van een sequel vele jaren na het uitkomen van een film heeft al vaak geleid tot frustratie bij fans.Blues Brothers 2000 ontving veel kritiek en kon bij lange na niet de kwaliteit bereiken van het origineel. Een recenter voorbeeld is de onderhandelingen rondGhostbusters III. Bill Murray heeft laten weten dat hij denkt dat “no-one wants to pay money to see fat old men chasing ghosts.” De filmAll Stars heeft wellicht niet dezelfde status alsThe Blues Brothers enGhostbusters, maar de vraag naar de waarde van een laat vervolg is niet minder relevant.

InOld Stars begeven de Swift Boys zich richting het warme Spanje. Bram, gespeeld door Danny de Munk, gaat hier namelijk trouwen en hij heeft zijn oude voetbalteam uitgenodigd. Op Schiphol aangekomen, wordt Johnny (Daniël Boissevain) de toegang tot het vliegtuig geweigerd vanwege een groot aantal openstaande boetes. De groep besluit vervolgens de auto te nemen om alsnog samen op de eindbestemming aan te kunnen komen. Tijdens hun reis begeven de jongens zich op een Duitse nudistencamping, in een Franse wijngaard en zelfs in de gevangenis. De tocht geeft hen een hernieuwde waardering voor elkaars vriendschap, waarbij ook stilgestaan wordt bij het overlijden van acteur Antonie Kamerling die de rol van Hero niet meer heeft kunnen vervullen. De film loopt uit in een vrij vermakelijke roadmovie met een aantal grote problemen.

All Stars 2: Old Stars treedt in de voetsporen van het succesvolleAll Stars uit 1997. De film bleek zowel bij het publiek als bij critici een groot succes. Naar aanleiding ervan werd een televisieserie van drie seizoenen gelanceerd waarin verdere avonturen van het team aan bod kwamen. Verder werden in België, Spanje en Engeland remakes uitgebracht. De belangrijkste rollen werden toentertijd vertolkt door Danny de Munk, Daniël Bouissevain, Peter Paul Muller, Raymi Sambo, Kasper van Kooten, Thomas Acda en Antonie Kamerling. Laatstgenoemde is wegens zijn tragische zelfmoord niet meer te zien in de nieuwe film. Het personage van Cas Jansen is overgeheveld vanuit de televisieserie en het karakter gespeeld door Thomas Acda is op miraculeuze wijze weer tot leven gewekt. Regisseur Jean van de Velde (All Stars, Wit Licht) is samen met het grootste deel van de ensemble cast weer teruggekeerd om het vervolg vorm te geven.

Na het fluitsignaal volgt een erg zwakke eerste helft. De Swift Boys weten niet te overtuigen in hun spel. Zonder al te ver door te gaan in deze voetbalmetafoor komt het erop neer dat de film allereerst alles behalve vermakelijk is. De eerste taferelen verwijzen naar de eerdere avonturen van het team, maar het is helaas geen warm weerzien. De onwennige hereniging wordt bijgestaan door vrij platte grappen over nazi’s en mosli Voor deze laatste categorie is een gemakkelijk excuus gevonden. Teamgenoot Nemo (Cas Jansen) is in de voorbije jaren namelijk bekeerd tot de Islam. De laksheid van dit soort plotgegevens kenmerkt een groot deel van het begin van de film.

Gelukkig weet de film later weer wat charme te heroveren. Wanneer de groep in Frankrijk van de weg wordt gehaald, verdwijnt Willem (Thomas Acda) in het gevang vanwege drugsbezit. De rest van de groep probeert vervolgens op verscheidene amusante manieren hun vriend hieruit te krijgen. Naarmate de film vordert, worden er echter ook wat serieuzere onderwerpen aangesneden. Mark (Peter Paul Muller) tracht bijvoorbeeld tijdens de reis zijn vrienden op de hoogte te stellen van het feit dat hij kanker heeft. Daarnaast wordt er ook nog een hommage aan Antonie Kamerling gebracht die wel oprecht aanvoelt, maar vreemd aansluit op de rest van de film. Er bestaat in dit tweede deel een rigide tegenstelling tussen humoristische fratsen en serieuze elementen. Deze loskoppeling zorgt ervoor dat het voelt alsof de film niet precies weet wat het wil zijn.

De personages zorgen ook voor verdeling. Zo zijn de grappen rond de tot de Islam bekeerde Nemo erg gemakzuchtig, maar zorgen de avonturen van keeper Willem op het Franse platteland voor leuke taferelen. Het weerzien met de personages is dan ook de belangrijkste bron van plezier in de film. Het is bij het zien vanOld Stars moeilijk voor te stellen dat het inmiddels al weer vijftien jaar geleden is dat de mannen de eerste film maakten. De voetbalkunsten mogen er in die jaren misschien op achteruit zijn gegaan, op het gebied van chemie lijkt het alsof ze net van de set vanAll Stars afkomen. Verder is ook nog noemenswaardig dat de film er prima uitziet. De productiewaarden zijn duidelijk een stuk hoger dan het origineel, waarbij er zelfs een Franse zangeres opgetrommeld is om voor de vrolijke soundtrack te zorgen.

Extra’s

De extras die de dvd versie van de film biedt zijn enorm beperkt. Naast een videoclip van het uitstekende titelnummer is er slechts een trailer te vinden voor de nationale bioscoopbon. Het is een gemiste kans dat men niet de ruimte heeft benut om te laten zien wat er zich achter de schermen heeft afgespeeld. Wat beelden van de hereniging van het team hadden niet misstaan.

De dvd biedt eigenlijk niets meer dan de bioscoopversie. De film zelf is daarnaast ook niet zonder twijfel aan te bevelen. HoewelOld Starser goed uitziet en af en toe oprecht grappig is, zorgt de rare mix tussen komische en dramatische elementen voor een vreemd eindproduct. De film is bij vlagen vermakelijk en de chemie tussen de personages is nog steeds aanwezig, maar de frequentie waarmee de grappen richting banaliteit neigen is toch te hoog. Het opnieuw kijken van het origineel is wellicht een betere tijdbesteding dan het zien van het vervolg.

Te koop vanaf 21 maart 2012.