In Amsterdam kan alles. Dat moet Michael Wright ook gedacht hebben toen hij deze film ging maken.
JD is een crimineel, maar dat weet hij zelf niet meer. Het enige wat hij nog weet is dat hij JD heet en dat hij zich in Bangkok bevond, zonder een idee hoe hij daar gekomen was. Op zijn arm heeft hij zelf een nummer gekerft met een stuk glas, maar waarom hij dat gedaan heeft en waar dat nummer voor is, dat kan hij zich niet herinneren. Met wat vindingrijkheid weet hij zichzelf in een vrachtcontainer te krijgen terug naar zijn geboortestad, Amsterdam. Daar aangekomen wordt hij er tussenuit gepikt door de immigratiedienst, maar hij weet al snel te ontsnappen en gaat op zoek naar de persoon die hem dit heeft aangedaan. Hij heeft weinig informatie, dus als eerst probeert hij het nummer op zijn arm te bellen. Dat blijkt het nummer te zijn van een stripper en samen met haar gaat hij verder op zoek. Het pad wijst richting ene Gunther, een club eigenaar en drugsdealer.
Michael Madsen
Amsterdam Heavy adverteert met Michael Madsen, maar een belangrijke rol heeft hij niet. Even komt hij in het begin van de film het verhaal op gang brengen, en daarna zien we hem eigenlijk niet meer terug. Het is begrijpelijk dat zijn naam gebruikt is, maar een gevalletje 'false advertising' is het wel. Voor Michael Madsen was het vooral leuk om mee te doen aan een film die zich afspeelde in Amsterdam, omdat zijn goede vriend Quentin Tarantino het zo vaak over Nederland had gehad. Ook vond hij het script leuk.
Nederlanders die Engels spreken
Wanneer een film zich afspeelt in Amsterdam, verwacht je overwegend Nederlands gesproken dialogen, en dat zou waarschijnlijk beter zijn geweest. Hoewel het over het algemeen meevalt met de accenten, is het soms onvoorstelbaar dat de regisseur niet ingegrepen heeft bij de dialogen die toch vaak behoorlijk Nederlandse accenten bevat. En waarom zouden ze ook niet gewoon Nederlands spreken? Een voorbeeld waar dit veel beter zou zijn zie je bij de ondervraging scène bij de immigratie dienst. Amsterdam Heavy zit verder boordevol gastoptredens van bekende, of minder bekende Nederlanders. Zo zien we Jörgen Raymann en Horace Cohen voorbij komen in kleinere rolletjes. Dat gecombineerd met de bekende straatjes en steegjes van Amsterdam, maakt het leuk om deze film te kijken. Helaas moet gezegd worden dat er verder weinig te genieten valt.
Vechtpartijen en sexy vrouwen
Dat klinkt als de ingrediënten voor een vermakelijke film en de vechtchoreografie zit op zich best goed in elkaar. Toch, ondanks de K1 vechters en de choreografie, ziet het er soms wat tam uit. en net even iets te ingestudeerd, ook al mag een flinke pluim voor Jeroen Post niet ontbreken. Als slechterik Gunther moet hij goed zijn best doen, zijn. De sexy vrouwen zien er leuk uit, maar alleen daarmee redt een film het niet.
Extra's: 
Verreweg de meest interessante extra op deze dvd is de Making of. Hierin krijgen we een kijkje in de keuken van deze film. We zien hoe Rik de choreografie van de vechtscènes op zich neemt en dat het ook wel eens mis gaat. Naast deze Making of vinden we nog een viertal interviews op de dvd, waaronder één met hoofdrolspeler Rol Sinkeldam. Deze zijn echter allemaal vrij standaard. Als laatste staat er ook nog een videoclip van Ray & Anita op de dvd. Niet echt bijzonder dus.
Conclusie
Amsterdam Heavy probeert door middel van Michael Madsen een groter publiek te trekken en dat is begrijpelijk. Het levert echter wel een behoorlijk misleidend geheel op. De trailer van deze film bevat bijna het gehele stuk waar Michael Madsen in voorkomt en als kijker zou je je dus bekocht kunnen voelen wanneer je verwacht dat er meer van hem in zit. De film zelf blinkt uit in de beelden van Amsterdam, maar schiet ver te kort in het acteerwerk. Heb je minder moeite met overdreven acteerwerk en Nederlandse accenten, dan kun je misschien best genieten van deze film, maar met de beste wil ter wereld kunnen we dit geen goede film noemen.
