Bloederige geschiedenisles over Groot-Brittannië ten tijde van de pestepidemie.
Als geschiedenis op het rooster stond had ik bij voorbaat al minder zin om naar school te gaan. De vele teksten over de tijden van toen konden me niet boeien en ik was als de dood voor de proefwerken waarvoor ik meestal lager scoorde dan een zes. Toch was ik niet helemaal geschiedenismoe en zijn er twee jaartallen die ik nog wel uit mijn hoofd kan opzeggen: 1348 en 1350. In die periode woedde namelijk de pest die een spoor van dood en verderf achterliet in heel Europa. In tegenstelling tot de meeste andere hoofdstukken was dit een van de meest fascinerende.
Black Death gaat over die periode. Een groep huurlingen onder leiding van Ulric (Sean Bean) is op zoek naar een dorpje dat gespaard lijkt te blijven van de vreselijke ziekte. Onder valse voorwendselen nemen ze de monnik Osmund (Eddie Redmayne) mee om hen de weg te wijzen. Het verlaten van het klooster hoopt Osmund aan te kunnen pakken om zich te herenigen met zijn verboden liefde. Hij krijgt al snel in de gaten dat er meer achter het dorp schuilt dan Ulric had losgelaten en belandt in een jacht op een demonische dorpsleider (Carice van Houten) die de doden tot leven zou wekken.
Rottende lijken
Smiths verhaalopbouw is degelijk maar tegelijkertijd ook niet meer dan dat. Zijn roadtrip naar het betreffende dorp laat op voorspelbare wijze zien hoe gewelddadig het er in die tijd aan toe kon gaan. Die voorspelbaarheid wordt echter gecorrigeerd door een aanhoudend gevoel van benauwing die Christopher Smith in Black Death heeft weten te leggen. Van begin tot eind is de spanning van een wereld vol rottende lijken voelbaar en is er door de chaos die de ziekte heeft veroorzaakt een constante dreiging.
Al eerder had deze horror-regisseur bewezen goed om te kunnen gaan met sfeer. In Creep wist hij de donkere gangen van de metro voelbaar claustrofobisch te maken. Jammer was toen ook dat hij flink de mist in ging in de uitwerking van die film. Ook in Black Death is de opening van de film goed en uiterst spannend, maar deze keer is de verdere uitwerking wel dik in orde. Inderdaad gebeuren er niet veel verrassende dingen, maar Smith heeft een bijzonder indrukwekkende ontknoping weten te bewerkstelligen zodat de film desondanks toch blijft nasudderen in het hoofd.
Met dank aan de acteurs
Hier heeft het werk van de acteurs ook een aanzienlijke bijdrage aan geleverd. Sean Bean speelt de door God gedreven huurling goed terwijl Carice wederom laat zien dat zij zich zonder blikken of blozen de beste Nederlandse actrice mag noemen. Maar het is Eddie Redmayne die zonder twijfel de meeste indruk heeft achtergelaten. Hij is perfect als jonge monnik, verscheurd door de tweestrijd tussen God en de hunkering naar zijn geliefde.
Voor ons Nederlanders is er ook nog Tygo Gernandt die een van de huurlingen speelt. Zijn gebrekkige Engels is niet te horen, daar zijn tong is uitgesneden en de enige geluiden die hij maakt kreungeluiden zijn. Toch is het een rol die opvalt daar zijn personage uitermate bloederig om zeep wordt geholpen.
Conclusie
Aan de ene kant is het jammer dat de film de bioscopen niet heeft gered, maar aan de andere kant kunnen we hierdoor wellicht wat eerder van de dvd genieten. Black Death is namelijk meer dan prima werk van Christopher Smith. Voorspelbaar, maar onheilspellend van begin tot eind, fantastische acteurs en op de valreep een film die meer dan alleen boeit door het indrukwekkende slot. De film is zelfs naast vermaak ook een bijzonder goede weergave van deze historische periode en zal niet misstaan tijdens menig geschiedenisles.
Te koop vanaf 17 augustus 2010.
