Uit verveling probeer je om door middel van een ouijabord een geest op te roepen, waarna in een oogwenk een pop tot leven komt.
Als je onbekend bent met exploitation films is het wellicht verstandig je eerst even in dit genre te verdiepen voordat je deze film nietsvermoedend in je dvd speler stopt. Door de liefhebbers is Black Devil Doll in ieder geval als een ware klassieker onthaald.
Als goede smaak hoog in het vaandel staat is dit niets voor jou, laat dit duidelijk zijn. Het plot is even dun als ranzig. De film begint met een Black Panther activist die voor een serie moorden terecht wordt gesteld en veroordeeld tot de elektrische stoel. Op dat zelfde moment zit een tienermeisje zich thuis te vervelen met een ouijabord voor haar neus. Ze besluit om de tijd wat te doden door een geest op te roepen en krijgt contact met de zojuist gefrituurde crimineel. Zijn geest nestelt zich direct in een pop die bij haar op de bank staat. Vanaf dat moment heeft ze er een oversekste , moordlustige , racistische en niet te vergeten zwaar geschapen huisgenoot bij. Voor de duidelijkheid; de pop praat als een gewetenloze, racistische gangster inclusief afro plus een plastic erectie, formaatje kinderarm. Mocht er nog hoop zijn op een beetje niveau; ik kan bij deze verklappen... ja, zij en de pop gaan compleet los. Ook nodigt ze nog even haar uit porno-actrices bestaande vriendinnenclubje uit, met onder andere mevrouw in een glansrol als om een klein feestje te bouwen. Vanaf dat moment breekt er een overdaad aan sex, bruut geweld en smakeloosheid los die je niet snel weer zult tegenkomen.
Expliciet
Door de expliciete manier waarop alles in beeld wordt gebracht krijgt de film het kolderieke karakter waar het genre om bekend staat. Ondanks dat er geslacht, verkracht, gekotst en gescheten wordt, is het vanaf de eerste seconde duidelijk is dat hier niets anders beoogd wordt dan plat vermaak. Het mag dan vermaak zijn voor de zieke geesten onder ons, maar iedereen die zwaar aan deze smerigheid tilt, heeft niet in de gaten waar hij naar aan het kijken is. Als de bedoeling is geweest om de meest smakeloze en politiek incorrecte film sinds jaren te maken, dan zijn de schrijvers, Shawn Lewis en Mitch Mayes, in ieder geval met glans geslaagd. Op internet doken twee jaar voor de première al trailers op waar de hele exploitation gemeenschap razend enthousiast op reageerde. Bij de première schijnt regisseur Jonathan Lewis zelfs een doos zwarte dildo’s in een extatisch publiek te hebben gegooid. Dit geeft wel aan wat de beoogde doelgroep van deze film is, nietwaar.
: De makers weten duidelijk wel wat hun fans verlangen. Onder de extra’s staat ondermeer een commentaar kanaal van zelf. Een leuke vondst, die ongetwijfeld warm onthaald zal worden. Zo leren we dat de hoofdrolspeelster Heather Murpy de trotse eigenaar is van een strak gebleekte anus, onmisbare informatie. Ook de ziekste fotogalerij aller tijden staat tot je beschikking. Op het recensie-exemplaar hield het hiermee op wat extra’s betreft. Een zoektocht op internet heeft me geleerd dat op de koopversie nog meer extra’s te vinden zijn; naar het schijnt staat er een filmpje op dat ' ' heet. Ik heb het niet gezien, maar iets zegt me dat het niemand die deze schijf in huis haalt, zal teleurstellen. Ook krijg je nog een aantal trailers van andere exploitation films voor de kiezen.
Conclusie
Er zijn genoeg mensen die geen genoeg zullen krijgen van deze film. Er zullen er evenveel te vinden zijn die dit het aller-slechtste vinden dat ooit op de mensheid is losgelaten. Maar dat het een populair genre is, maakt een simpele zoektocht op het internet meteen duidelijk. Deze film heeft in korte tijd een ware cultstatus vergaard en alleen daarom al is de aandacht voor deze film gerechtvaardigd. Ook mag de passende soul soundtrack van Giallos Flame niet onvermeld blijven. Het geeft de film een klassieke Blaxploitation sfeer mee die het geheel naar een, voor zover mogelijk, hoger plan tilt. Dat mijn eindoordeel laag uitpakt, heeft te maken met het feit dat ik moeilijk naar een anderhalf uur durende orgie van geweld, necrofilie, kots en pis grappen kan kijken. Twee sterren is míjn eindoordeel. Maar het moet gezegd worden dat de ware liefhebber van het genre deze score rustig mag verdubbelen. En voor de ware fans van deze film.. het tweede deel schijnt onderweg te zijn.
