Na de hitserie Bottom (met Rick Mayall en Adrian Edmondson als randfiguren Richie en Eddie ), volgende vijf theatershows en een 'filmversie.' Een liveshow in theater is natuurlijk geweldig voor de fans, maar heeft daarnaast toch zijn nadelen.
Wile E. Coyote
Hooligan's Island was de derde live Bottom theatershow, opgevoerd in 1997 in Bristol, Engeland. An Arse Oddity was de vierde theatershow in 2001 en vond plaats in Nottingham. In de show van Hooligan's Island zitten Richi en Eddie ditmaal vast op een eiland, om preciezer te zijn een onbewoond eiland. Hoe ze daar zijn gekomen weten ze niet, belangrijker is hoe ze er weer vanaf komen. Een eiland met wc huisjes, een bunker en een nog niet ontplofte atoombom. Stof genoeg voor dwaze avonturen, dat geldt ook voor An Arse Oddity , wat begint vanaf een eiland in Hooligan's Island , waarna het verhaal vervolgens een andere wending aanneemt; ze ontkomen aan het zompige zand en gaan op zoek naar een bar. Beide voorstellingen hebben bierviltverhaaltjes die slechts als waslijn fungeren voor banale platvloersheid, politiek incorrecte grappen maar vooral een overdosis aan cartoongeweld waar Wile E. Coyote bij in het niet valt.
Sandbox
Een grote set zorgt voor het zogenaamde sandbox effect. Net als in een zandbak zijn ook hier op het podium de mogelijkheden eindeloos voor beide prettig gestoorde karakters. Dit betekent niet dat deze mogelijkheden ten volste worden benut. Wat de TV-serie Bottom zo ster maakte, waar niet alleen de twee briljante hoofdpersonages, maar het feit dat ze op haast claustrofobische wijze met elkaar zitten opgescheept in kleine kamers en ruimtes. Juist doordat ze zo op elkaars lip zaten, zorgde dit voor een zeer gespannen, bijna nare maar heerlijke sfeer. Een groot podium met een nog groter zaal met publiek, maakt het wat minder intiem en is de interactie tussen Eddie en Richie wat minder hecht. Ook krijg je dat op een podium voor een groot publiek iedere handeling moet worden uitvergroot, waardoor het gedetailleerde spel soms verloren gaat en het enkel op groots gespeeld kan worden.
Derde speler
Wat je er echter voor terug krijgt is improvisatie, het verliezen van tekst, het script wat wordt vergeten, eindelijk echt gevloek met woorden als fuck en cunt, hilarische lachstuipen en buien, maar vooral interactie met het publiek. Het publiek vormt namelijk de derde speler. Niet alleen wordt er voor het publiek opgetreden, daarnaast wordt er ook op gereageerd en worden reacties uit de zaal meegenomen in het verhaal. Om de mensen in de zaal voor zich te winnen halen ze elkaar zoveel mogelijk naar beneden op geïmproviseerde wijze, wat Richie en Eddie beide erg goed afgaat.
Conclusie
Of er ooit nog een vervolg op Bottom komt is onzeker. Een script voor een vierde seizoen werd al afgekeurd door de BBC, maar daarnaast vinden acteurs Rick Mayall en Adrian Admondson dat ze ook wel een beetje te oud zijn geworden om nog de platvloerse Richie en Eddie te moeten spelen. Na de laatste theatershow bemerkten ze dat het niet meer aanvoelde als vroeger. Deze dvd's van de live registraties zijn dan ook een waardige en mooie afsluiting voor misschien wel de beste Britse comedyserie ooit. In Bottom we Trust.
n.v.t
| Titel | Bottom Live: Hooligan's Island en An Arse Oddity |   |
| Genre | Komedie | |
| Regie | Dewi Humphreys | |
| Cast | Rik Mayall, Adrian Edmondson. | |
| Te koop | 20 januari 2009 |
