Bottom Live: Weapons Grade Y-Fronts Tour - dvd recensie

The jaren negentig hit-serie Bottom van de BBC besloeg drie seizoenen met in totaal 18 afleveringen en de spin-off speelfilm Guest House Paradiso . Daarnaast waren er ook in totaal vijf live-shows, waarvan Weapons Grade Y-Fronts Tour de laatste live-show was in 2003.

Aanvankelijk getiteld als (zodat mensen zouden zeggen: ik zag ‘ ’ gisteren op TV), is waarschijnlijk één van de meest gewelddadige TV-series ooit. Dat nam niet weg dat de serie uitermate populair was (het bezorgde de BBC ongekend hoge kijkcijfers) en nummer 45 toegewezen gekregen in de verkiezing.

Tom en Jerry
Rick Mayall en Adrian Edmondson, eerder beiden te zien in TV-serie The Young Ones , kropen in de huid van personages Richard Richard en Edward Elisabeth Hitler, of zoals ze zichzelf noemden: Richie en Eddie. In de serie wonen de twee huisgenoten in een uitgeleefd en troosteloos flat appartementje in London. Dagen worden verspild met het hangen voor de buis, veel alcohol, pornografische tijdschriften, het hebben van sex (wat in het geval van Richie nooit lukt) maar vooral veel zinloos geweld. Richie en Eddie zijn de vleesgeworden Tom en Jerry. Om elkaar pijn te doen, gebruiken ze ieder willekeurig voorwerp wat voor handen is: Braadpannen, vorken, koelkasten, vlammenwerpers en tv's. De zinloosheid van het leven was nog nooit zo mooi uitgebeeld.

Zin van het leven
Een vierde serie kwam er niet (de BBC keurde het script hiervoor af) maar de serie bezat nog genoeg potentie voor een spin-off speelfilm en vijf live-shows. Het verhaal van live-show Weapons Grady Y-Fronts Tour is een biervilt niet waardig. Eddie blijkt na zichzelf twee weken op het toilet te hebben opgesloten en er een laboratorium te hebben gebouwd. Tussen alle nutteloze uitvindingen zoals de The Evacuator", The Patent Painless Tattoo Remover" en "Weapons Grade Lager” (een biertje waarvan je na één slokje stomdronken wordt) vindt Richie een onsterfelijkheidsdrankje wat hij natuurlijk meteen opdrinkt. Wanneer het giftig blijkt te zijn, besluiten ze de tijdmachine in te zetten om het leven van Richie te redden. Later bedenken ze dat ze de tijdmachine ook kunnen gebruiken om op zoek te gaan naar een bar en uiteindelijk naar de zin van het leven.

Fuck
De show is ongecensureerd, wat niet altijd betekent dat het dan creatief ook leuker wordt (hoewel het verademing is dat er gewoon ‘fuck’ kan worden gezegd en wat niet meer). Eddie en Richie willen dan ook nog wel eens doorschieten in hun vloek tirades en vuilbekkerij. Het slapstick-geweld is als vanouds fijn om naar te kijken, hoe grover hoe beter. Richie en Eddie zijn immers het best in hun element wanneer ze elkaar te lijf gaan met hamers en zagen. Het is alleen zo dat wanneer ze elkaar niet aan het molsteren zijn, de show wat kan inzakken. Er is veel interactie met en aandacht voor het publiek (wat aan de reacties te horen grote fans zijn).

Hierdoor kan je als kijker het idee krijgen dat je er vooral zelf bij had moeten zijn. Met een lengte van anderhalf uur (vergeleken met de halfuur durende TV-afleveringen) kan het niveau ook niet constant hoog zijn en is het onvermijdelijk zitten dat er een aantal dode momenten in de show zitten. Daarentegen, juist omdat het live is en interactie met de zaal, kan het duo hiermee spelen. Uitbundig schreeuwende fans gebruiken ze als aanleiding voor een nieuwe grap, er wordt gedaan alsof ze hun tekst zijn vergeten, of schieten ze in de lach wat weer aanstekelijk werkt op het aanwezige publiek. Het geeft de show iets fris en spontaans wat een TV-opname niet kan hebben.

Conclusie
Voor de grote Bottom fan is het met de dvd van Weapons Grade Y-Fronts Tour genieten geblazen, maar ook voor hen die Bottom wel ok vinden, is deze show meer dan leuk. De meesters van het zinloze geweld blijven ook op het podium overeind. Alleen het muzikale eindnummer wanneer beiden gaan zingen, is bijna pijnlijker dan al het slapstickgeweld bij elkaar.

Geen