Calimucho - dvd recensie

Er gebeurde veel in 2008, Obama werd de eerste zwarte Amerikaanse President, Het Nederlands elftal verpletterde dat van Frankrijk én Italië, Eugenie Jansen maakte met cameraman Adri Schrover Calimucho .

Ik kan het niet anders zeggen. Deze film hoort absoluut thuis in het rijtje hoogtepunten van afgelopen jaar.

In 2009 is Obama werkelijk geïnaugureerd als president en is Calimucho , de - in scène gezette – documentaire, op dvd verschenen en kunnen we er nog eens rustig naar kijken.

De acteur die zichzelf speelt
Wat opvalt is dat de acteurs in de film geen echte acteurs zijn. Ze zijn daarentegen gewoon zichzelf, maar in een andere rol. En dit kunnen ze goed. Eugenie Jansen (1965) volgde Circus Harlekino in 2007 en gebruikte de circusleden als acteurs. Ze vertelt niet precies hun verhaal, maar wel een op hun afgestemd verhaal. Het is soortgelijk aan de werkwijze van P.P. Pasolini die dit al decennia geleden al regelmatig deed. Hij zette bijvoorbeeld dorpelingen op Sicilië in als acteurs, om hun verhaal te vertellen, onder andere in La Terra Trema (1948). Ook Jansen wilde zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid blijven, maar om een speelfilm te maken zal er toch verhaal verteld moeten worden. Deze twee vereisten zorgen voor een interessante kruisbestuiving tussen speelfilm en documentaire.

Krachtig Camerawerk
Je kunt echt genieten van deze film. Maar maak eerst een kan Calimucho (één deel cola, één deel rode wijn). Let dan op het - af en toe zeer goed geslaagde - camerawerk. Enkele shots zijn het vermelden meer dan waard. Zo zien we in de avondschemering hoofdpersoon Dicky en haar ‘onmogelijke’ liefde Tarek terugkomen van een avond aankondigingaffiches ophangen. Het is donker, maar wanneer de lichten van hun auto richting de camera draaien, zien we de bulten van een circuskameel opdoemen. De contouren van de twee kenmerkende bulten tekenen zich machtig af tegen het felle licht. Even lijken de bulten net twee circustenten. Andere sfeerbepalende, documentaireachtige shots zijn die van de jongens die de gigantische tentharingen ritmisch de grond in slaan. Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Something about Dicky
Voor degenen die het nog niet weten: het verhaal gaat over Dicky. Zij is de eigenlijke stuwende kracht achter circus Harlekino. Haar vader is de circusdirecteur. Haar zus is niet lang geleden overleden en haar zwager (een clown) is aan drank geraakt en hun zoontje lijkt er de dupe van te worden. Dicky draagt sinds het overlijden van haar zus enkele jaren lang zorg voor haar zwager en haar neefje Timo. De halve wees noemt Dicky zelfs al mamma. Haar bestaan is behalve de liefde die ze koestert voor Timo eigenlijk te triest om zo voort te zetten. Uit deze noodzaak tot verandering zoekt ze toenadering tot Tarek, een jongen die met vals paspoort is aan komen waaien om mee te helpen in het circus, op jacht naar wat geld.

Af en toe zorgen een paar Duitse bandleden, die met het circus meereizen, voor een muzikale, verklarende interlude alla something about mary . Leuk en handig, aangezien je eigengemaakte Calimucho’s naar mate de film vordert een zekere aanslag op je concentratie zullen veroorzaken.

De dvd bevat een aantal extra’s die ook de moeite waard zijn. Als de film je is bevallen zul je extra’s zeker willen kijken en niet bedrogen uitkomen. Het ‘kijkje achter de schermen’ is erg interessant net zoals de andere extra: . Als laatste staat er nog een trailer op de dvd.

Conclusie
Een heerlijk film. Ook om meerdere malen te bekijken. Een geweldige cast en sterk camerawerk. Het verhaal is weliswaar van ondergeschikt belang en niet ijzersterk maar dit compenseert Eugenie Jansen door middel van de personages, de beelden, de muziek en de totale sfeer die de film uitademt.. Een absolute aanrader dus.