Nate en Emily Weaver verhuizen na een miskraam naar een landhuis ver buiten de stad. Daar gebeuren natuurlijk mysterieuze dingen.
Kijk ze eens gelukkig zijn. Het creatieve en schijnbaar succesvolle koppel Nate Weaver (Gale Harold) en zijn vrouw Emily wonen in New York. Zij is zwanger van hun eerste kindje en daar zijn ze zeer blij mee. Daar komt echter abrupt een einde aan. Binnen enkele minuten krijgt de kijken namelijk de heftige miskraam van Emily voor de kiezen. Dat gaat het stel niet in de koude kleren zitten. Ze verhuizen naar een oud, afgelegen, mysterieus landhuis ver buiten de stad. Waarom precies wordt niet helemaal duidelijk.
Vreemd huis
Eenmaal daar gebeuren er vreemde dingen. Het huis blijkt van de oud-, oud-, oud-, oudoom van Nate te zijn geweest en daardoor duiken er enkele bezittingen van de vorige bewoners op. Het blijft alleen niet bij deze bezittingen, want Emily ziet de man, zijn vrouw en andere figuren uit het verleden regelmatig opduiken. Ze staat doodsangsten uit. Er is iets met dat huis en met de familie Weaver. Hoe meer er bekend wordt over het huis, hoe groter de vraag is waarom het er nog staat of waarom er telkens weer nieuwe bewoners zijn. Met één bezoekje aan het stadsarchief weet Emily namelijk dat er tientallen doden zijn gevallen (al dan niet vermoord) in en rondom het huis. Dat in combinatie met de visioenen, verschijningen en een man die langzaam maar zeker moordlustige trekjes vertoont, lijkt genoeg reden om de koffers te pakken en zo ver mogelijk weg te gaan van het landgoed. Maar dat zit er niet in.
Eenmaal daar gebeuren er vreemde dingen. Het huis blijkt van de oud-, oud-, oud-, oudoom van Nate te zijn geweest en daardoor duiken er enkele bezittingen van de vorige bewoners op. Het blijft alleen niet bij deze bezittingen, want Emily ziet de man, zijn vrouw en andere figuren uit het verleden regelmatig opduiken. Ze staat doodsangsten uit. Er is iets met dat huis en met de familie Weaver. Hoe meer er bekend wordt over het huis, hoe groter de vraag is waarom het er nog staat of waarom er telkens weer nieuwe bewoners zijn. Met één bezoekje aan het stadsarchief weet Emily namelijk dat er tientallen doden zijn gevallen (al dan niet vermoord) in en rondom het huis. Dat in combinatie met de visioenen, verschijningen en een man die langzaam maar zeker moordlustige trekjes vertoont, lijkt genoeg reden om de koffers te pakken en zo ver mogelijk weg te gaan van het landgoed. Maar dat zit er niet in.
Geleend
Een vrij standaard horrorverhaal? Klopt. Eigenlijk gaat het nog verder, want er zijn veel, heel veel, elementen ‘geleend’ uit andere horrorfil Betere horrorfil Denk hierbij aan The Amityville Horror , Rosemary’s Baby , Poltergeist en al die andere films waarbij iets bovennatuurlijks en angstaanjagends gebeurt rondom een huis. Zo kan de geoefende horrorliefhebber grotendeels voorspellen hoe het verhaal zich ontwikkelt.
Een vrij standaard horrorverhaal? Klopt. Eigenlijk gaat het nog verder, want er zijn veel, heel veel, elementen ‘geleend’ uit andere horrorfil Betere horrorfil Denk hierbij aan The Amityville Horror , Rosemary’s Baby , Poltergeist en al die andere films waarbij iets bovennatuurlijks en angstaanjagends gebeurt rondom een huis. Zo kan de geoefende horrorliefhebber grotendeels voorspellen hoe het verhaal zich ontwikkelt.
Hinken tussen hoofdstukken
Net als in vrijwel elke horrorfilm zit er een emotionele laag in het verhaal. In het geval van Fertile Ground gaat het om de miskraam van Emily en de verstoorde relatie met haar man. Normaal gesproken lopen deze elementen geruisloos in elkaar over en versterken het verhaal. Hier alleen niet. In grote brokken komt het drama en de horror naast en door elkaar voorbij. Het blijft heen en weer hinken tussen verschillende fragmenten, of eigenlijk hoofdstukken, in het verhaal. Elk stukje van het verhaal begint met een zwart beeld met een tekst. Een soort hoofdstuktitel, weergegeven in nagenoeg dezelfde typografie als de teksten in de komedieserie Friends . Dit is misplaatst, vreemd en maakt het verhaal nog fragmentarischer dan het al is.
Net als in vrijwel elke horrorfilm zit er een emotionele laag in het verhaal. In het geval van Fertile Ground gaat het om de miskraam van Emily en de verstoorde relatie met haar man. Normaal gesproken lopen deze elementen geruisloos in elkaar over en versterken het verhaal. Hier alleen niet. In grote brokken komt het drama en de horror naast en door elkaar voorbij. Het blijft heen en weer hinken tussen verschillende fragmenten, of eigenlijk hoofdstukken, in het verhaal. Elk stukje van het verhaal begint met een zwart beeld met een tekst. Een soort hoofdstuktitel, weergegeven in nagenoeg dezelfde typografie als de teksten in de komedieserie Friends . Dit is misplaatst, vreemd en maakt het verhaal nog fragmentarischer dan het al is.
Slecht script
Sowieso hebben scriptschrijvers Jace Anderson en Adam Gierasch niet echt hun best gedaan. De dialogen zijn erg stroef, voorspelbaar en overstijgen het niveau van een soap maar bij vlagen. Het hoogtepunt is wanneer Nate rondloopt met de wandelstok van zijn verre voorvader om op onsubtiele wijze duidelijk te maken dat daar een link tussen zit. Zonde, want Gierasch regisseerde de boel ook en deed dat nog redelijk. Hij houdt shots alleen te lang vast en is wat slordig en houterig, maar hij weet wel het vreemde sfeertje neer te zetten. Ook de hoofdrolspelers Leisha Hailey en Gale Harold vervullen hun rol prima, maar krijgen simpelweg te weinig uit het script om mee te werken. Het is voor hen helaas trekken aan een dood paard, want zelfs de grootste Oscarwinnaars zouden nog moeite hebben om hier wat fatsoenlijks van te maken.
Sowieso hebben scriptschrijvers Jace Anderson en Adam Gierasch niet echt hun best gedaan. De dialogen zijn erg stroef, voorspelbaar en overstijgen het niveau van een soap maar bij vlagen. Het hoogtepunt is wanneer Nate rondloopt met de wandelstok van zijn verre voorvader om op onsubtiele wijze duidelijk te maken dat daar een link tussen zit. Zonde, want Gierasch regisseerde de boel ook en deed dat nog redelijk. Hij houdt shots alleen te lang vast en is wat slordig en houterig, maar hij weet wel het vreemde sfeertje neer te zetten. Ook de hoofdrolspelers Leisha Hailey en Gale Harold vervullen hun rol prima, maar krijgen simpelweg te weinig uit het script om mee te werken. Het is voor hen helaas trekken aan een dood paard, want zelfs de grootste Oscarwinnaars zouden nog moeite hebben om hier wat fatsoenlijks van te maken.
Extra’s
De dvd bevat geen extra’s.
De dvd bevat geen extra’s.
Als je nog nooit een horrorfilm hebt gezien, dan is misschien nog verrassend, origineel en zelfs spannend. Voor de ervaren horrorliefhebber is het ondanks het prima acteerwerk en de sfeer zo'n matige film, dat het vrijwel nergens spannend wordt. Het verhaal en het script heeft gewoon te weinig in zich. Te koop vanaf 14 september 2011
