Zouteloze documentaire over de Nederlandse bont-industrie
Over de documentaireHoe Bont kun je het maken is nog niet heel veel geschreven, maar over het hoesje wel. Bovenin staat, vrij standaard, de titel van de film, maar daaronder zien we een rits met aan weerszijden een lekker bruin bontje, alsof er een bontvest wordt opengeritst. Het is nogal een eyecatcher, maar hoe zit dat met de inhoud van deze dvd?
Maker van de film is Willy Lindwer en dat is niet de minste. Hij maakte diverse documentaires over het Jodendom, de holocaust, Israel en het Christendom. In 1988 won hij een International Emmy voorDe Laatste Zeven Maanden van Anne Frank. Bovendien ontving hij in 1993 een Gouden Kalf voorKind in Twee Wereldenen is hij Officier in de Orde van Oranje-Nassau.
Geen kant
Zo’n pittig CV schept de verwachting datHoe Bont kun je het maken een gedurfde documentaire is, maar dat valt tegen. Er wordt geen kant gekozen, want zowel voor- als tegenstanders van nertsenbont (want daar focust deze film zich op) krijgen ongeveer evenveel screentime. Wat wel mist zijn beelden van de wijze waarop die dieren aan hun einde komen. Eerst zien we, terwijl diverse deskundigen hun expertise op het onderwerp loslaten, beelden van een nertsfokker en hoe hij voor zijn dieren zorgt. Vervolgens wordt een dekreutje in de lucht gehouden en vertelt een keurmeester wat hij van dit dier vindt en dat zijn pels klaar is om van hem verwijderd te worden. Niet veel later wordt plotseling een sprong in de tijd gemaakt. Ineens bevindt de cameraploeg zich in een modebedrijf dat werkt met bont en leggen enkele dames uit wat zij van het materiaal vinden.
Geen akeligheden
Er zijn geen akelige beelden van huiden die van dieren worden afgeschraapt en er is geen drupje bloed te zien, terwijl je dat wel zou verwachten bij een documentaire die over zo’n onderwerp gaat. Een verrassende keuze van Lindwer. Ongeacht hoe je als kijker zelf tegenover dit onderwerp staat, word je dus niet teveel van het onderwerp afgeleid door schokkende beelden. Hoewel dierenliefhebbers de in veel te kleine hokjes levende roofdiertjes waarschijnlijk al moeilijk vinden om aan te zien. Lindwer maakt het onderwerp niet heel spannend of sexy om daardoor ruimte te laten voor de kijker om zelf een mening over het onderwerp te vormen. Het is overduidelijk dat dit de bedoeling is van de filmmaker en die boodschap brengt hij dus goed over. De beelden zijn helaas niet heel geniaal gekozen, want er komen wel erg veel standaard documentairesettings voorbij. Denk daarbij aan de expert die in een lekkere stoel met een kop thee en wat interessante souvenirs op de achtergrond zit te vertellen, maar ook Partij voor de Dieren-aanvoerder Marianne Thieme die juist een hondenkunstwerk achter zich heeft hangen. Ze worden allemaal op vrijwel dezelfde wijze gefilmd en ook de beelden in de nertsfokkerij of bij de modebedrijven zijn niet heel bijzonder. Geen interessante hoeken, scherpstellingen of juist vaagmakingen, het lijkt gewoon weergegeven zoals het is.
Extra's:
De dvd bevat geen extra's.
Conclusie
Hoe Bont kun je het makenis een documentaire die informatief is, zeker nu het onderwerp nertsfokkers zoveel in het nieuws is. De dvd bevat helaas geen extra's. De film weet niet te shockeren of te verbazen, wie weet juist omdat hij ‘geen kant kiest’. De beelden zijn niet om over naar huis te schrijven en er komen veel clichés in voor, maar desalniettemin is het een boeiende documentaire om in een uur meer te weten te komen over het reilen en zeilen van de Nederlandse bont-industrie.
