Wanneer prof-softbalster Lisa te horen krijgt dat ze niet in de nieuwe selectie zit, stort haar wereld in. Ze zoekt haar uitvlucht in een oppervlakkige relatie met Matty. Als ze de gevoelige en ietwat neurotische George ontmoet, weet ze echter niet meer wie ze moet kiezen.
Lisa (Reese Witherspoon)speelt softbal op hoog niveau, maar omdat ze een jaartje ouder wordt en daarmee een paar seconden trager, besluit de directie om haar niet in de teamselectie van het nieuwe seizoen te plaatsen. Om zichzelf niet te verliezen in de verschrikkelijke vijand die emotie heet, stort Lisa zich in seksrelatie met de oppervlakkige Matty (Owen Wilson). Matty is een profhonkballer die een onuitputtelijke voorraad tandenborstels heeft voor al zijn one-night stands. Tegelijkertijd verliest George (Paul Rudd) zijn baan bij het bedrijf van zijn vader (Jack Nicholson) en hangt hem een proces boven het hoofd vanwege verzekeringsfraude. Met dit verschrikkelijke nieuws op zak laten de twee pechvogels zich er niet van weerhouden om te verschijnen op een blind-date die een wederzijdse vriendin voor hen geregeld heeft. Deze ontmoeting op de slechtste dag van hun levens kan weleens het tij doen keren.
Bucket list
De 71 jarige James L. Brooks is één van de peetvaders van The Simpsons . Zijn productiemaatschappij produceert namelijk de succesvolle tekenfilmserie. Produceren is daarmee de voornaamste bezigheid van Brooks, naast The Simpsons produceert hij al vanaf de jaren ’70 bekende en minder bekende televisieseries, voornamelijk komedies. Zo nu en dan vindt hij het vermakelijk om zelf eens wat te regisseren, en dat doet hij niet slecht. Het begon met Terms of Endearment in 1983, in 1997 leverde As Good as it Gets zijn hoofdrolspelers ook nog wat Oscars op en voorlopig eindigt het met How Do You Know . Wat deze drie films gemeen hebben, is natuurlijk Jack Nicholson, een acteur die gezien zijn reputatie nog maar weinig fout kan doen. How Do You Know is de eerste film die Nicholson maakte na The Bucket List in 2007. Het is echter niet te hopen dat How Do You Know het laatste onderdeel was op zijn eigen bucket list.
De 71 jarige James L. Brooks is één van de peetvaders van The Simpsons . Zijn productiemaatschappij produceert namelijk de succesvolle tekenfilmserie. Produceren is daarmee de voornaamste bezigheid van Brooks, naast The Simpsons produceert hij al vanaf de jaren ’70 bekende en minder bekende televisieseries, voornamelijk komedies. Zo nu en dan vindt hij het vermakelijk om zelf eens wat te regisseren, en dat doet hij niet slecht. Het begon met Terms of Endearment in 1983, in 1997 leverde As Good as it Gets zijn hoofdrolspelers ook nog wat Oscars op en voorlopig eindigt het met How Do You Know . Wat deze drie films gemeen hebben, is natuurlijk Jack Nicholson, een acteur die gezien zijn reputatie nog maar weinig fout kan doen. How Do You Know is de eerste film die Nicholson maakte na The Bucket List in 2007. Het is echter niet te hopen dat How Do You Know het laatste onderdeel was op zijn eigen bucket list.
Identiteitscrisis
Overdreven Amerikanen doen het goed in komedie: Al Bundy en Homer Simpson zijn hier goede voorbeelden van. Om maar te zwijgen over het leedvermaak in The Jerry Springer show . Deze overtrokken personages zijn op hun plaats omdat de serie zich daarvoor leent. In een film die tracht levensechte persoonlijkheden neer te zetten die te maken krijgen met serieuze problemen, zijn die neurotische en onrealistische personages een doorn in het oog. Hoe kunnen we ze nog serieus nemen als ze zo idioot staan te doen? Met How Do You Know lijkt Brooks niet helemaal te weten welke richting hij op wil. Het overdreven, vaak fysieke, spel van de acteurs, de Disneyworld-muziek en de geforceerde grappen lijken te pleiten voor een komedie. Maar dan zijn er ook momenten van bezinning, van goed doordachte uitspraken en hedendaagse relatieproblemen die beter passen in een speelfilm. Vooral het irritante fysieke spel is vervelend, Paul Rudd die het normaal gesproken van zijn ingetogenheid moet hebben, is niet in de wieg gelegd voor dit soort theater. En ook kameleon Jack Nicholson kan deze identiteitscrisis niet oplossen. Het is soms net alsof je naar een gênante sketch op een bruiloft zit te kijken, waarbij die vage oom en tante met acteerambities een stevig staaltje overacting neerzetten. Reese Witherspoon die onlangs nog een MTV Generation Award won, speelt, ondanks dat deze rol speciaal voor haar geschreven werd, een iets snuggere versie van Elle Woods.
Overdreven Amerikanen doen het goed in komedie: Al Bundy en Homer Simpson zijn hier goede voorbeelden van. Om maar te zwijgen over het leedvermaak in The Jerry Springer show . Deze overtrokken personages zijn op hun plaats omdat de serie zich daarvoor leent. In een film die tracht levensechte persoonlijkheden neer te zetten die te maken krijgen met serieuze problemen, zijn die neurotische en onrealistische personages een doorn in het oog. Hoe kunnen we ze nog serieus nemen als ze zo idioot staan te doen? Met How Do You Know lijkt Brooks niet helemaal te weten welke richting hij op wil. Het overdreven, vaak fysieke, spel van de acteurs, de Disneyworld-muziek en de geforceerde grappen lijken te pleiten voor een komedie. Maar dan zijn er ook momenten van bezinning, van goed doordachte uitspraken en hedendaagse relatieproblemen die beter passen in een speelfilm. Vooral het irritante fysieke spel is vervelend, Paul Rudd die het normaal gesproken van zijn ingetogenheid moet hebben, is niet in de wieg gelegd voor dit soort theater. En ook kameleon Jack Nicholson kan deze identiteitscrisis niet oplossen. Het is soms net alsof je naar een gênante sketch op een bruiloft zit te kijken, waarbij die vage oom en tante met acteerambities een stevig staaltje overacting neerzetten. Reese Witherspoon die onlangs nog een MTV Generation Award won, speelt, ondanks dat deze rol speciaal voor haar geschreven werd, een iets snuggere versie van Elle Woods.
Owen Wilson
De enige die het wel lijkt te weten is Owen Wilson. Wilson is geen briljant acteur, alhoewel hij ooit genomineerd was voor zijn rol in The Royal Tenenbaums . Maar in tegenstelling tot de andere spelers probeert hij wel degelijk vast te houden aan het komische karakter van de film. Zijn timing en mimiek zijn precies goed en hij heeft ook de beste grappen gekregen. Naast een paar leuke grappen probeert Brooks nog een paar inhoudelijke boodschappen mee te geven over relaties. Deze zijn ‘gelukkig’ niet ouderwets of idealiserend, maar geven de twijfel weer die iedereen wel eens ondervindt. Maar helaas, meer zinnigs valt er verder niet over deze film te zeggen.
De enige die het wel lijkt te weten is Owen Wilson. Wilson is geen briljant acteur, alhoewel hij ooit genomineerd was voor zijn rol in The Royal Tenenbaums . Maar in tegenstelling tot de andere spelers probeert hij wel degelijk vast te houden aan het komische karakter van de film. Zijn timing en mimiek zijn precies goed en hij heeft ook de beste grappen gekregen. Naast een paar leuke grappen probeert Brooks nog een paar inhoudelijke boodschappen mee te geven over relaties. Deze zijn ‘gelukkig’ niet ouderwets of idealiserend, maar geven de twijfel weer die iedereen wel eens ondervindt. Maar helaas, meer zinnigs valt er verder niet over deze film te zeggen.
Extra’s
De dvd bevat een aantal aardige extra’s. Dat moet ook wel wanneer je film iets minder interessant is. Zo bevat het schijfje een paar audiocommentaren. Eén daarvan is van de regisseur en producer. Zij geven toelichting bij verschillende scenes en vertellen tegen welke problemen ze aanliepen. Het commentaar is een beetje slaapverwekkend; How do you know is visueel geen dynamische film en dus vraagt de kijker zich bij geen enkele scene af: 'hoe zouden ze dat gemaakt hebben?'. Wat wel interessant is, is het audiocommentaar van Owen Wilson en Brooks bij verschillende scenes. Wilson laat hierin echt iets van zijn persoonlijkheid zien. Wanneer Brooks hem bijvoorbeeld vraagt of hij de film vanavond gg kijken, antwoordt Wilson: "Nee, ik zie hem vast weleens een keertje op televisie langskomen." Verder staan er wat deleted scenes op en natuurlijk een reeks bloopers. Het leukste is het onderdeel Extra Innings. Hierin vertelt Brooks hoe hij de film tot stand heeft gebracht en vertellen verschillende acteurs iets over de voorbereidingen die ze hebben getroffen en hun visie op hun personage.
De dvd bevat een aantal aardige extra’s. Dat moet ook wel wanneer je film iets minder interessant is. Zo bevat het schijfje een paar audiocommentaren. Eén daarvan is van de regisseur en producer. Zij geven toelichting bij verschillende scenes en vertellen tegen welke problemen ze aanliepen. Het commentaar is een beetje slaapverwekkend; How do you know is visueel geen dynamische film en dus vraagt de kijker zich bij geen enkele scene af: 'hoe zouden ze dat gemaakt hebben?'. Wat wel interessant is, is het audiocommentaar van Owen Wilson en Brooks bij verschillende scenes. Wilson laat hierin echt iets van zijn persoonlijkheid zien. Wanneer Brooks hem bijvoorbeeld vraagt of hij de film vanavond gg kijken, antwoordt Wilson: "Nee, ik zie hem vast weleens een keertje op televisie langskomen." Verder staan er wat deleted scenes op en natuurlijk een reeks bloopers. Het leukste is het onderdeel Extra Innings. Hierin vertelt Brooks hoe hij de film tot stand heeft gebracht en vertellen verschillende acteurs iets over de voorbereidingen die ze hebben getroffen en hun visie op hun personage.
Brooks kan dit beter, veel beter. Met zijn ervaring moet hij inmiddels weten wanneer iets goed of slecht is. is simpel gezegd een slechte film geworden. Dit komt vooral doordat het type komedie dat gespeeld wordt niet overeenkomt met de dramatische ‘feel’ van de film. Enkel Owen Wilson weet zich staande te houden tijdens deze identiteitscrisis. Hij is de enige die op een natuurlijke manier overweg kan gaan met fysieke komedie. Te koop vanaf 23 juni 2011.
