La Piscine - dvd recensie

Vier mensen, een villa en een zwembad. Meer had regisseur Jaques Deray in 1969 niet nodig om een ijzersterke thriller neer te zetten over liefde, vriendschap en verraad.

Simpel en doeltreffend
Het verhaal is niet ingewikkeld. Twee mooie jonge en succesvolle mensen, Jean Paul en Marianne, vieren vakantie in een villa in Frankrijk. De dag word doorgebracht met zon, drank, sigaretten en sex. Niets aan de hand. Dan komt Harry (Maurice Ronet) langs, een oude vriend van het stel. Hij wordt vergezeld door zijn achttien-jarige dochter Penelope (Jane Birkin). Een jeugdzonde die Harry pas sinds kort heeft leren kennen. De gasten zorgen voor onrust; Jean Paul (Alain Delon) kan zijn ogen niet van de jonge dochter van zijn gast af houden en Marianne (een werkelijk fenomenale Romy Schneider) heeft duidelijk een verzwegen verleden met de familievriend. Het eerste uur zit je eigenlijk alleen maar naar vier vakantievierende mensen te kijken. Klinkt saai maar dat is het zeker niet. Neem gerust aan dat het geweldige acteerwerk van de vier hoofdrolspelers meer dan voldoende is om het kijkgenot te garanderen.

In het tweede uur van de film ontvouwt zich dan langzaam maar zeker een verhaal over vriendschap, liefde, bedrog en verraad. Met verstrekkende gevolgen. Het zou echt zonde zijn om het verhaal verder uit de doeken te doen. De kracht zit hem niet in de flitsende dialogen of in spetterende actie. Het zijn de prachtig geschoten beelden van de mooie omgeving waarin deze onwaarschijnlijke verzameling mooie mensen zich in beweegt, die ervoor zorgen dat je zonder moeite twee uur aan je scherm zit vastgeplakt. De dialogen zijn vaak kort en zelfs vaak vrijblijvend. Het bericht dat iemand zich gaat scheren wordt even zwoel, en vaak ook met evenveel woorden, op de kijker afgevuurd als een gepassioneerde liefdesverklaring . Nu wordt hier wellicht de indruk gewekt dat het hier een goed uitgewerkte stijloefening betreft in plaats van een spannende thriller. Dat is niet het geval. Het verhaal mag dan traag aan de kijker voorbij trekken, er heerst een voelbare spanning in bijna alle scènes en als de onverwachte wending in het verhaal tegen het eind van de film een feit is, zul je gegarandeerd op het puntje van je stoel zitten.

Romy en Alain
Er is veel te doen geweest rondom deze film van eind jaren zestig. Twee van de grootste filmsterren uit die tijd, Alain Delon en Romy Schneider, hadden in de jaren ervoor een, ruim in de pers uitgemeten, stormachtige relatie achter de rug. Om het even terug te koppelen naar vandaag de dag. Stel je voor dat Brad Pitt zijn Angelina Jolie de wacht aan zegt en dat vervolgens twee jaar na de scheiding Mr. & Mrs. Smith 2 in première gaat . Dat gebeurde er dus in 1969. Het resulteerde toen in een zinderende film waar de seksuele spanning werkelijk van het scherm af spat.

Het is triest om te beseffen dat de beeldschone Romy Schneider dertien jaar na het verschijnen van deze film door drankzucht en verteerd door het verdriet om haar overleden zoon al op haar 43ste haar laatste adem uitblies. Gelukkig zal haar talent voor iedereen tot in lengte van dagen te bekijken zijn in films als La Piscine . Angelina Jolie is pas uitgeroepen tot mooiste vrouw ter wereld. Ik garandeer iedereen dat als Romy Schneider op dezelfde lijst had gestaan, ze geen schijn van kans gehad.

Extra’s
Veel extra’s hadden de makers niet over. Er staat een originele trailer op en een half uur durend interview met de schrijver van het script, Jean Claude Carrière. Op zich een interessant interview maar dan toch vooral voor kenners van de Franse film. Hij strooit met namen dat het een lieve lust is. Je moet echt een encyclopedie over Franse films onder handbereik houden wil je kunnen volgen over welke tekstschrijver of lichtman hij het nu weer een sappige anekdote opvoert. Dat was het extra materiaal dat op mijn exemplaar staat. Enig onderzoek op internet wijst echter uit dat er ook recentelijk een dvd van La Piscine is verschenen waarop als bonus een Engelstalige versie van de film is toegevoegd. Nu ging ik er vanuit dat het om een nagesynchroniseerde versie zou gaan. Maar in dit geval werd er in 1969 besloten, omdat alle vier de acteurs de Engelse taal machtig waren, de film opnieuw compleet in het Engels op te nemen. Nogmaals het resultaat heb ik niet gezien, maar als je van plan bent om deze film in huis te halen, zou ik de versie met de Engelstalige bonus kiezen.

Conclusie
Nu, veertig jaar later, leven we in een filmlandschap waarin uit de kluiten gewassen blauwe mannen in 3D op reikafstand aan je voorbij vliegen, de norm is. La Piscine is andere koek. De kijker moet moeite doen om de onderlinge verstandhoudingen voor zichzelf duidelijk te krijgen en het kan zomaar gebeuren dat je vijf minuten naar een stel zwijgende, zwemmende mensen zit te kijken. Stel jezelf hier op in als je deze film aanzet. Het verhaal mag dan zeer traag op gang komen. Het is een waar feest om naar te kijken. En nu als een speer naar de winkel om deze film in huis te halen. Beter kun je het nieuwe jaar niet beginnen.