Een opa, die naar het verpleeghuis moet en niet bij zijn eigen geld kan, maakt rare sprongen.
De 13-jarige Grace (Zoe van der Kust) heeft een nauwe band met haar opa Gerrit (Michiel Romeyn). Sinds het overlijden van zijn vrouw lijkt het geheugen van Gerrit hem in de steek in te laten. Dit wordt opgemerkt door zijn kinderen en zij willen hem dan ook naar een verpleeghuis brengen. Het is tijdens deze verhuizing dat Grace een foto tegenkomt van haar jeugdige moeder samen met een andere man. Bij navraag blijkt dat de man op de foto haar biologische vader is, wat haar moeder altijd heeft verzwegen. Om hem op te zoeken, wil ze samen met haar opa naar Suriname, maar als opa het geld voor de vakantie wil opnemen, blijkt dat de familie zijn rekening heeft geblokkeerd. Om de reis te kunnen maken en om aanspraak te maken op zijn zuurverdiende spaarcenten besluit opa de bank te gaan beroven.
Kinderfilm of voor volwassenen?
De film begint aanvankelijk als een film die zeer geschikt is voor kinderen. De dialogen zijn niet te ingewikkeld, de scenes zijn kort en duidelijke en er is een prettige kennismaking van de hoofdrolspelers. Ook worden er diverse liedjes gezongen gedurende de film zoals "Opa is een vieze man" (wanneer de kinderen het huis van hun opa schoonmaken). En toch zijn er ook scenes die niet bepaald op kinderen gericht zijn. Zo is er een situatie waarin opa naar zijn oude woning gaat en niets vermoedend naast een nieuwe inwoonster gaat liggen. Op zich grappig, maar wanneer blijkt dat de jonge vrouw naakt is, gaat er wel een wenkbrauw omhoog. De scene met de directrice in het verpleeghuis is zeer komisch, maar het blijft de vraag of kinderen begrijpen wat dementie is en welk beeld er van verpleeghuizen wordt neergezet. Het is als volwassene lastig om een kinderfilm te beoordelen. Want waar ligt de grens van inschatting wat een kind wel of niet leuk vindt of begrijpt. Toch kan je op wat punten na uiteindelijk niet anders concluderen dat de film zeer geschikt is als kinderfilm.
De film begint aanvankelijk als een film die zeer geschikt is voor kinderen. De dialogen zijn niet te ingewikkeld, de scenes zijn kort en duidelijke en er is een prettige kennismaking van de hoofdrolspelers. Ook worden er diverse liedjes gezongen gedurende de film zoals "Opa is een vieze man" (wanneer de kinderen het huis van hun opa schoonmaken). En toch zijn er ook scenes die niet bepaald op kinderen gericht zijn. Zo is er een situatie waarin opa naar zijn oude woning gaat en niets vermoedend naast een nieuwe inwoonster gaat liggen. Op zich grappig, maar wanneer blijkt dat de jonge vrouw naakt is, gaat er wel een wenkbrauw omhoog. De scene met de directrice in het verpleeghuis is zeer komisch, maar het blijft de vraag of kinderen begrijpen wat dementie is en welk beeld er van verpleeghuizen wordt neergezet. Het is als volwassene lastig om een kinderfilm te beoordelen. Want waar ligt de grens van inschatting wat een kind wel of niet leuk vindt of begrijpt. Toch kan je op wat punten na uiteindelijk niet anders concluderen dat de film zeer geschikt is als kinderfilm.
Zoektocht
In deze film ligt de klemtoon op het contact tussen kleindochter en grootvader. Maar ook op de zoektocht van beiden naar hun innerlijk. De kleindochter wil haar eigen identiteit ontdekken door haar biologische vader te vinden. Haar opa is, na de dood van zijn vrouw, op zoek naar zichzelf. Michiel Romeyn speelt dit voortreffelijk.
In deze film ligt de klemtoon op het contact tussen kleindochter en grootvader. Maar ook op de zoektocht van beiden naar hun innerlijk. De kleindochter wil haar eigen identiteit ontdekken door haar biologische vader te vinden. Haar opa is, na de dood van zijn vrouw, op zoek naar zichzelf. Michiel Romeyn speelt dit voortreffelijk.
Hinderlijk
Ondanks een prima verhaal dat wordt afgewisseld met leuke scenes, bevat de film toch elementen die als storend kunnen worden ervaren. Het acteerwerk van Tanja Jess is ver beneden de maat. Ze speelt de krengerige dochter die er op staat dat haar vader het verpleeghuis in gaat. Ze lijkt alleen haar teksten letterlijk op te lezen. Waldemar Torenstra speelt de rol van Zoe's stiefvader. Deze rol is echter zo klein, dat je je afvraagt wat de toegevoegde waarde van zo'n grote acteur voor zo'n klein rolletje is. Verbazingwekkend was het geluid van Zoe van der Kust. Telkens als ze moest praten of zingen leek het alsof het geluid minder was, door een combinatie van haar articulatie en het volume. Maar het meest tenenkrommend is het live-nieuwsverslag van de bankoverval wat rappend gepresenteerd wordt door Lange Frans en Yes-R. Het moet een freestyle voorstellen, maar ze slaan hier echt totaal de plank mis.
Ondanks een prima verhaal dat wordt afgewisseld met leuke scenes, bevat de film toch elementen die als storend kunnen worden ervaren. Het acteerwerk van Tanja Jess is ver beneden de maat. Ze speelt de krengerige dochter die er op staat dat haar vader het verpleeghuis in gaat. Ze lijkt alleen haar teksten letterlijk op te lezen. Waldemar Torenstra speelt de rol van Zoe's stiefvader. Deze rol is echter zo klein, dat je je afvraagt wat de toegevoegde waarde van zo'n grote acteur voor zo'n klein rolletje is. Verbazingwekkend was het geluid van Zoe van der Kust. Telkens als ze moest praten of zingen leek het alsof het geluid minder was, door een combinatie van haar articulatie en het volume. Maar het meest tenenkrommend is het live-nieuwsverslag van de bankoverval wat rappend gepresenteerd wordt door Lange Frans en Yes-R. Het moet een freestyle voorstellen, maar ze slaan hier echt totaal de plank mis.
De dvd bevat drie trailers ( , en ). Daarnaast bevat de dvd een making of van 18 minuten, waarin Lange Frans als een reporter de acteurs en regisseuse vragen stelt. Eigenlijk geldt hier dat mensen die Lange Frans kunnen waarderen deze toevoeging erg leuk zullen vinden. Maar voor de mensen die niets hebben met het type Lange Frans, zoals ondergetekende, is de making of een vervelende zit.
Conclusie
Mijn Opa de Bankrover is een kinderfilm met wat zwaardere thema's die mede door de muziek en de grappen het voor kinderen wat luchtiger maakt. Michiel Romeyn zet zich uitstekend in als aandoenlijke, oude dementerende man. De innerlijke zoektocht van opa en kleindochter wordt verfijnd maar niet overgevoelig weergegeven. Kortom: een prima film voor jong en oud. Al kunnen sommige scenes door met name volwassenen als minder leuk ervaren worden.
Te koop vanaf 9 juni 2011.
Mijn Opa de Bankrover is een kinderfilm met wat zwaardere thema's die mede door de muziek en de grappen het voor kinderen wat luchtiger maakt. Michiel Romeyn zet zich uitstekend in als aandoenlijke, oude dementerende man. De innerlijke zoektocht van opa en kleindochter wordt verfijnd maar niet overgevoelig weergegeven. Kortom: een prima film voor jong en oud. Al kunnen sommige scenes door met name volwassenen als minder leuk ervaren worden.
Te koop vanaf 9 juni 2011.
