Een reis door het New York van de eighties, met de Britse John Self die wil doorbreken als regisseur.
Geld maakt niet gelukkig, en veel geld al helemaal niet. Dat is misschien de les die John Self leert in New York, waar hij op het punt staat om door te breken als regisseur. Want precies daar, en juist op dat moment, wordt hij geconfronteerd met zijn heden en verleden. En met een telefonische stalker, maar dat is een ander verhaal.
Money is gebaseerd op een boek van de Britse schrijver Martin Amis. John Self (Nick Frost) is een succesvolle Britse regisseur van reclames, die naar New York is gekomen om zijn geluk te beproeven. Hij krijgt hulp van een jonge ambitieuze producent (Vincent Kartheiser, de bad guy in Mad Men ), die zijn vertrouwen uitspreekt in de ambitieuze regisseur en daarbij strooit met bankbiljetten, al is de herkomst nooit geheel duidelijk. Terwijl hun film langzaam op de rails komt, begint het privéleven van John Self juist te ontsporen. Zijn partner die hij in Londen achterliet, neemt het niet al te nauw met de huwelijkse trouw, terwijl John zelf ook in New York een oude verliefdheid tegen het lijf loopt. Bovendien zijn er ook nog wat jeugdtrauma's te verwerken. Zijn moeder vertrok kort na zijn geboorte, waarna hij achterbleef bij een vader die zijn opvoeding als een last zag. Als John succes lijkt te hebben, krijgt hij van zijn vader prompt een rekening gepresenteerd voor zijn opvoeding. "I hate when that happens".
Nick Frost met een echte rol
In het geval van Money is alles afhankelijk van de prestaties van Nick Frost, vooral bekend als de nog wat dommere kameraad van Simon Pegg in de succesvolle Britse komedies Shaun of the Dead en Hot Fuzz. Dat deed hij niet slecht, maar daar werd hij bijgestaan door een vindingrijk plot vol grappen en een goede tegenspeler. In Money moet hij het echter helemaal zelf doen. Een film als deze staat of valt met de kwaliteit van de hoofdrolspeler, zodat de verantwoordelijkheid ook volledig op zijn schouders komt te liggen. En hij faalt niet. Nick Frost speelt een onhebbelijke dikkerd die je als toeschouwer uiteindelijk toch het voordeel van de twijfel geeft. Soms groots, dan weer subtiel, weet hij een slonzige dikkerd weer te geven voor wie je als toeschouwer toch sympathie krijgt.
Ook excelleren de filmmakers in de aankleding, zij hebben 'the Look en the Feel' van de eigthies volledig in de vingers. Van het behang tot de haardracht (inclusief Annie Lennox-kapsel), van de soundtrack tot de thema's van de film, met haar nadruk op geld en hedonisme. Dit terwijl Money geproduceerd is door de BBC en bijna volledig op de set is opgenomen.
In het geval van Money is alles afhankelijk van de prestaties van Nick Frost, vooral bekend als de nog wat dommere kameraad van Simon Pegg in de succesvolle Britse komedies Shaun of the Dead en Hot Fuzz. Dat deed hij niet slecht, maar daar werd hij bijgestaan door een vindingrijk plot vol grappen en een goede tegenspeler. In Money moet hij het echter helemaal zelf doen. Een film als deze staat of valt met de kwaliteit van de hoofdrolspeler, zodat de verantwoordelijkheid ook volledig op zijn schouders komt te liggen. En hij faalt niet. Nick Frost speelt een onhebbelijke dikkerd die je als toeschouwer uiteindelijk toch het voordeel van de twijfel geeft. Soms groots, dan weer subtiel, weet hij een slonzige dikkerd weer te geven voor wie je als toeschouwer toch sympathie krijgt.
Ook excelleren de filmmakers in de aankleding, zij hebben 'the Look en the Feel' van de eigthies volledig in de vingers. Van het behang tot de haardracht (inclusief Annie Lennox-kapsel), van de soundtrack tot de thema's van de film, met haar nadruk op geld en hedonisme. Dit terwijl Money geproduceerd is door de BBC en bijna volledig op de set is opgenomen.
Extra's
Deze dvd bevat geen extra's.
Deze dvd bevat geen extra's.
Conclusie
Ondanks de eerdergenoemde sterke momenten weet Money spijtig genoeg niet helemaal te overtuigen. De film bulkt van verhaallijnen en drama en wisselt satire af met persoonlijk drama, om vervolgens weer thrillerelementen de boventoon te laten voeren. Het is allemaal wat veel, en niet alleen van het goede. Wat overblijft is een leuk idee dat slordig is uitgewerkt, maar dat je wel een enorme inspiratie geeft voor het volgende eighties-feestje.