Ocean Voyagers - dvd recensie

Deze verhalende documentaire toont het leven van bultrugwalvissen aan de hand van de pasgeboren bultrug Kell en zijn moeder Mara.

Sonja Bakker
Alles in de wereld van de bultrug is groot, veel en ver. Moeder Mara reisde zesduizend kilometer van de voedselrijke wateren van Antarctica naar een plek in de warme Stille Oceaan om bevrucht te worden en haar kalf te baren. Een veilige plek voor jonge walvissen, maar arm aan voedsel. Moeder eet zes maanden lang niets en rust vooral.

De vier weken oude Kell is vijf meter lang en weegt 2200 kilo. Mams, met de afmeting van een flatgebouw, zwemt naast hem. Ze zet haar walvissenspek om in babyvoeding. Haar ukkie groeit met maar liefst 45 kilo per dag ten koste van 450 liter moedermelk. Kell zal op die manier een kwart van moeder’s gewicht opeten. Mara valt zo’n slordige tienduizend kilo af. Eat your heart out Sonja. Dit is nog ‘ns een afslankmethode. Twee ton baby uitpersen en de rest gaat vanzelf. Waarom alle mensenvrouwen klagen over gewichtstoename na zwangerschap is me nu een raadsel.

Blauw, blauw, blauw
Na de kennismaking wordt Ocean Voyagers saai. De lijzige stem van de Engelse voice-over laat je in slaap sukkelen. De teksten maken haar bijdrage ook al niet spannender.. "nu kan hij slapen en van walvissengezang dromen".. Kom op zeg. Urbanus (verteller in March Of The Penguins ) of het typische droogkomische Britse commentaar zou hier wonderen doen. Van de beelden moet je het vreemd genoeg ook niet hebben. De oceaan is blauw, de lucht is blauw, alles is blauw. Bloedrood zou een welkome afwisseling zijn. Na twintig minuten hoop je op hongerige haaien of Japanse walvisjagers, al dan niet achtervolgd door de mentaal beperkte Paul ‘Sea Sheperd’ Watson. Maar de actie gaat niet verder dan spetterende walvissen en de tongtechniek achter het zwemmend voeden van Kell.

Als we dan beelden te zien krijgen van haaien en walvisjagers, worden ze gebracht als herinneringen van Mara. Begrijpelijk dat de documentairemakers niet konden wachten totdat de twee hoofdrolspelers een keer aangevallen zouden worden. Daarom worden de scènes ergens anders vandaan gehaald. Dat voelt stiekem als een zwaktebod. Beelden van geharpoeneerde walvissen maken altijd indruk, maar voegen hier niet veel toe aan wat we al kennen van de Animal Planet-serie Whale Wars en de diverse natuurfil

Grote bek
Als je van walvissen houdt, is dit echt jouw ding. Je ziet ruim een uur lang niets anders. Het zijn indrukwekkende, maar saaie beesten. En dat indrukwekkende wordt jammer genoeg meer in woord gevat dan in beeld. En ja, het is knap gefilmd. Er is uren en uren beeldmateriaal geschoten, maar daar heb je als kijker geen boodschap aan. In deze documentaire wordt de bultrugwalvis trouwens omschreven als ‘van berekenend gedrag en met een grote bek’…sommige politici stammen blijkbaar toch niet af van mensapen.

Extra’s
Deze dvd bevat diverse trailers van andere natuurdocumentaires. Vele daarvan leken boeiender dan het hoofdprogramma van dit schijfje. Daarnaast staat er een reclamespot op van het Wereld Natuur Fonds waarin de huidige milieuproblematiek aan bod komt. Niets nieuws onder de zon. Dezelfde problemen las ik al twintig jaar geleden ook in het WNF-jeugdclubblad TamTam. Helaas.

Conclusie
Als je op een luie zondagmiddag af en toe wilt wegdommelen en je niet verplicht wilt voelen om op te letten, is dit een prima film. Lekker dutten, dromen over je volgende vakantie en het geluid van de oceaan en zingende walvissen op de achtergrond. Kernwoord: rustgevend. Documentaires als Earth en March Of The Penguins bieden toch echt mooiere plaatjes en meer spektakel en verdienen zeker de voorkeur boven Ocean Voyagers .