Public Enemy Number One (Part 1) - dvd recensie

Is de verfilming van de autobiografie van de grootste Franse crimineel ooit, Jacques Mesrine, net zo slecht als hijzelf of hebben ze er wat moois van weten te maken?

In de jaren ’70 werd de Franse gangster Jacques Mesrine uitgeroepen tot staatsvijand nummer één. Public Enemy Number One (Part 1) vertelt het levensverhaal van Mesrine tot dàt moment.

Mesrine (Vincent Cassel) zoekt na zijn diensttijd in Algerije geen normale baan om zijn geld te verdienen, maar hij komt via een vriend al snel op het slechte pad terecht. Wat begint bij een aantal ‘onschuldige’ inbraken eindigt via vrouwen, bankovervallen, moorden en hoeren meerdere malen in de gevangenis. Niet dat dit Mesrine tegenhoudt om verder te gaan met zijn criminele zaken.

Gruwelijke daden
Het moge duidelijk zijn dat Mesrine niet van halve maatregelen is. Een mensenleven is hem weinig waard. Hij beukt, bedreigt en moordt er op de meest gruwelijke manieren op los. Waarom hij dit doet is eigenlijk vrij onduidelijk. Buiten het feit dat zijn vader collaboreerde met de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog en dat hij gedwongen werd tot gruwelijke daden in Algerije, wordt er geen verklaring gegeven. Op zich natuurlijk genoeg reden, maar zo wordt het niet gebracht.

Onsympathiek
Alles draait om Mesrine en zijn daden. Hij wordt bij vlagen bijna verheerlijkt, terwijl het een ongelooflijk onsympathiek persoon is. Zoals hierboven al staat, is hij niet vies van een moord hier en daar, maar het is bijvoorbeeld voor hem ook geen probleem om zijn vrouw neer te slaan en met de dood te bedreigen. Dat maakt hem niet bepaald een leuk personage.

Onvoorstelbaar
Mesrine is een ‘bad-ass’. Hoe onsympathiek hij ook is en hoe verschrikkelijk zijn daden ook zijn, hij is toch wel ‘cool’. Treffender is het niet te omschrijven, dan met deze Engelse woorden. Het is natuurlijk ook de verfilming van zíjn autobiografie. Misschien heeft Mesrine het in zijn boek allemaal wat geromantiseerd en aangedikt. Moorden, ontsnappingen en de ene na de andere vrouw, maken het namelijk een onvoorstelbaar misdaadverhaal.

Op het randje
Regisseur Jean-François Richet zet deze lijn ook door. De openingscredits beginnen bijvoorbeeld met een jaren ’70- Shaft -achtige montage van wat (waarschijnlijk) het einde van het tweede deel is. Het is zo nu en dan op het randje, je moet ervan houden, maar wat mij betreft blijft Richet aan de goede kant van ‘het randje’. Hij weet goed de snelheid en de benauwende, criminele sfeer vast te houden.

Dat is ook te danken aan Vincent Cassel. Hij heeft de hele film een bedreigende uitstraling, precies wat bij het personage Mesrine past. Naast Cassel duikt in deze Franse productie uiteraard Gérard Depardieu op die, zonder zich teveel in te spannen, de minstens zo koelbloedige crimineel Guido neerzet alsof die zélf een film verdient.

Extra’s
Naast een paar trailers is de enige extra op de dvd een ‘behind the scenes’ van een kleine tien minuten. Hierin vertellen de acteurs iets over hun personage, waarbij wat beelden uit de film te zien zijn. Het meest opvallende is dat er niet alleen beelden, maar ook personages uit het tweede deel langskomen. Vreemd, aangezien je het schijfje van alleen het eerste deel hebt.

Conclusie
Hoe onsympathiek hoofdpersoon Jacques Mesrine en onvoorstelbaar het verhaal ook is, toch blijft Public Enemy Number One (Part 1) tot het eind boeiend. De regie is prima en regisseur Richet houdt de vaart er goed in. Daarnaast is op het acteerwerk van vooral Vincent Cassel en Gérard Deperdieu weinig aan te merken. Het script had alleen íets beter in elkaar kunnen zitten.