Pulse - dvd recensie (heruitgave)

Zou je eens een geest willen ontmoeten? En dit op de computer vanuit je luie stoel? Pulse neemt je mee naar de cyberwereld van de geesten. Een mix tussen The Ring en White Noise .

Pulse is de Amerikaanse remake van het Japanse Kairo van Kiyoshi Kurosawa (geen familie van de in 1998 overleden cineast Akira Kurosawa). Die film kwam hier tevens onder de naam Pulse uit. Eén van de sterkste troeven van Kairo was de interessante maatschappijkritische lading op de geïsoleerde samenleving waarin de jeugd van Japan zich begeeft. Echter, in de Westerse maatschappij raakt ook iedereen steeds meer vervreemd van elkaar en zoeken veel mensen hun heil in de computer en op het internet, op zoek om hun behoefte in de digitale wereld te bevredigen. Hierdoor kon een meer ‘Westerse’ remake niet uitblijven.

Pulse
Wanneer haar hackervriend Josh (Jonathan Tucker) op mysterieuze wijze zelfmoord pleegt is Mattie (Kristen Bell) vastberaden om erachter te komen hoe dit heeft kunnen gebeuren. Na een tijdje krijgt Josh’ vriendenclub een vage e-mail waar hij om hulp vraagt. Mattie komt erachter dat de computer verkocht is aan ene Dexter (Ian Somerhalder) die vanaf het begin af aan vage beelden op de computer ziet. Steeds meer mensen plegen om nog onduidelijke redenen zelfmoord en de wereld dreigt te veranderen in een cyber Apocalyps. Mattie en Dexter proberen alles op alles te zetten om de mensheid van haar ondergang te redden.

Het script voor de Amerikaanse versie is geschreven door niemand minder dan Wes Craven (in samenwerking met Ray Wright). Dat de naam Craven niet meer garant staat voor kwaliteitsfilms weten we inmiddels al jaren door films die uitgebracht worden onder de noemer ‘Wes Craven Presents’, dat eerder garant staat voor goedkope videotroep. In 2005 kwam Craven nog wel met het vermakelijke . De laatste grote film waarvoor hijzelf het script had geschreven was zijn eigen uit 1994. Een erg goed uitgewerkt en fascinerend metafysisch scenario met tevens veel zelfrefererende momenten dat Kevin Williamson later rustig zou overdoen met het scenario voor in 1996. Ook een verhaal als leent zich goed voor een mooie metafysische aanpak. Echter laat Craven ons nu een beetje in de steek en blijft hangen in te gemakkelijke schrikeffecten en vaagheden.

Weinig visie
Visueel ziet het er allemaal erg sfeervol uit, hier en daar zelfs wat ‘arty’. De grauwe met blauw gedrenkte filters zijn echter inmiddels een cliché in het horrorgenre. Richting het einde krijgen we de duistere beelden van een soort cyber Apocalyps te zien, zeker niet onaardig, maar het doet een beetje aan als mosterd na de maaltijd. De laatste beelden van de film hebben een erg Terminator 2 gehalte, waarin Kristen Bell door middel van een voice-over haar laatste woorden nog even verkondigt a lá Sarah Connor. Deze woorden moeten dan nog even een moraal bij de kijker naar binnen werken, iets dat Kairo beter en subtieler deed. Dit is erg zonde en had beter geschrapt kunnen worden, want hier werkt het storend en voegt uiteindelijk niks toe. Veel visuele flair, weinig visie.

De regisseur van , Jim Sonzero, levert hier zijn regiedebuut af. Hij laat zeker zijn stempel achter als een erg visueel georiënteerde regisseur. De Apocalyptische visioenen op het einde van de film zien er verzorgd en sfeer vol uit. Het is erg duidelijk dat Sonzero meer een visuele regisseur is dan een inhoudelijke, gezien de film totaal verstoken is van enige diepgang. Hij is zeker competent in het creëren van milde suspense en hier en daar een effectief goedkoop schrikeffect. In sommige scènes is maar al te duidelijk dat hij veel naar het werk van videokunstenaar Chris Cunningham heeft gekeken, de man die onder meer de beruchte clips van Aphex Twin’s en heeft gemaakt. Het zijn vooral sommige beelden die erg aan die laatstgenoemde clip doen denken. De film mist wel enige inventiviteit en blijf hierdoor hangen in de gemiddelde standaard tienerhorror. Wat wel fijn is, is dat het deze keer een tienerhorror betreft die het meer van sfeer moet hebben dan van het extreme martelgeweld dat de hedendaagse ‘torture porn’ stroming ons in overvloed brengt.

Cast
De cast wordt gevuld met onder andere Kristen Bell ( Gossip Girl ), Ian Somerhalder ( Lost ), Jonathan Tucker ( The Ruins ), Christian Milian ( Torque ) en Rick Gonzales ( First Snow ). Ondanks het vrij platte script, doen de acteurs hun werk bekwaam en brengen er wat leven in. Tevens herkennen we acteerveteraan Ron Rifkin ( L.A. Confidential ) in een bijrol. Momenteel is hij vooral druk bezig met de tv serie Brothers & Sisters , waarin ook Sally Field speelt. Ook zien we Samm Levine als één van de vrienden. Levine is bij een select groepje kijkers vooral bekend uit de kortlopende, en inmiddels tot cult uitgegroeide tv serie Freaks & Geeks als Neal Schweiber. Er zit nog wel een erg leuke cameo in van een genreheld, die we verder niet zullen verklappen. Op zich voegt het weinig toe, maar voor genrefans is het even een fijn momentje.

Conclusie
Pulse is een aardige film die gedeeltelijk weet te boeien vanwege de mysterieuze sfeer, het is wel een erg makkelijke remake die weinig overlaat van wat zo krachtig was aan het origineel. De hele gelaagdheid is weggehaald en opgevuld met meer verkoopbare platheid in de vorm van flitsende montage en visuals. De film laat zich het best omschrijven als een kruising tussen White Noise en The Ring (een remake van het Japanse Ringu ), echter minder sterk dan laatstgenoemde en meer berust op cheap shocks. Pulse is zeker vermakelijk en goed voor een leuk griezelavondje, maar de geharde horrorfan kan beter wat dieper gaan graven. Of kan ik beter zeggen, wat dieper op het internet surfen?

Extra’s
De dvd bevat alleen wat trailers.