Purple Violets - dvd recensie

De kwaliteiten van romantische komedies, ook wel 'rom-com' genaamd, zijn vaak lastig te voorspellen. Enerzijds kan het een avondje lichtvoetig vertier opleveren, anderzijds hebben veel van zulke films een nogal vast stramien en hierdoor zijn ze vaak erg aan de voorspelbare kant.

Edward Burns
Gelukkig hebben we met Purple Violets met Edward Burns te maken. Als regisseur vooral bekend van het succesvolle The Brothers McMullen uit 1995 en She’s the One uit 1996. Als acteur is hij bekend van de hoofdrollen in zijn eigen films en bijrollen in films als Saving Private Ryan .

Tweede Woody Allen
Met Purple Violets levert hij weer zijn variatie op de New Yorkse rom-com. Met deze films ontpopt hij zich als een soort nieuwere generatie Woody Allen, alleen minder zwart en cynisch, zonder bril en een acceptabeler voorkomen.

Het verhaal is weer volgegoten met de bekende recepten. Twee vriendinnen, Patti (Selma Blair) en Kate (Debra Messing) komen tijdens een etentje hun twee ex-vriendjes Brian (Patrick Wilson) en Murphy (Edward Burns) van vroeger tegen.

Kate heeft nog steeds een hekel aan Murphy, die volgens haar vreemd is gegaan tijdens hun relatie. Brian, nu een succesvolle misdaadschrijver, probeert weer in contact te komen met Patti, die haar droom als schrijfster in het water heeft moeten laten vallen vanwege het drukke bestaan van haar man, die werkt als chef-kok (een erg grappige Donal Logue).

Murphy is inmiddels advocaat geworden en is tevens de advocaat van zijn vriend Brian. Na het zien van Kate is Murphy weer helemaal in de ban van haar en probeert er alles aan te doen om de dame weer terug te krijgen.

Brian, die met zijn misdaadverhalen erg succesvol is, heeft onlangs een meer serieus boek uitgegeven, omdat hij niet zijn hele leven wil slijten met het schrijven van misdaad pulp. De kritieken voor zijn nieuwe boek zijn verre van lovend en er is ook bijna niemand die het boek in bezit wil hebben. Tijdens signeersessies van zijn nieuwe boek zijn de fans dan ook totaal niet geïnteresseerd in dit nieuwe werk en vallen allemaal terug op het signeren van het oudere werk.

Het motto van de romantische komedie is toch vooral dat alles op zijn pootjes terecht komt. Het is dus ook geen verraad om te zeggen dat dit ook hier het geval is. Bij dit soort films is het vooral belangrijk hoe ze de weg er naartoe bewandelen. Hierin zitten de kwaliteiten van Burns, die alles op een beheerste manier weet te brengen. Geen geforceerde Hollywood praktijken. Ondanks dat de film van clichés aan elkaar hangt zorgt het intiemere karakter van de film er toch voor dat alles soepel voorbij glijdt.

Koppels
De film gaat dan wel over de liefdespraktijken van twee (aankomende) koppels, centraal in deze film staat vooral de relatie tussen Patti en Brian. Kate en Murphy vertolken hierbij meer bijrollen, waarin Murphy wat meer naar voren komt dan Kate. Ze zorgen vooral voor de opvulling van het script, wat soms dan ook een handige zet is, aangezien het verhaal niet al te diep gaat voor een film met alleen twee personages.

Nog steeds een dertiger?
Wat erg opvallend is, is dat Edward Burns al meer dan 10 jaar films maakt over dertigers en hun liefdesperikelen. Wat begon met twintigers in The Brothers McMullen , werd vervangen door dertigers in She’s the One . Laatstgenoemde film is van 1996, Purple Violets inmiddels uit 2007, beide met Burns in de hoofdrol als dertiger. Dat is nou de magie van film, dat je na meer dan tien jaar nog steeds een dertiger kunt zijn.

Ook weet Burns weer een mooie cast bij elkaar te rapen. Selma Blair is weer op haar plaats in een meer onafhankelijke productie, waar Debra Messing meer in de wat obligate haatdragende bijrol valt, die uiteindelijk toch weet te veranderen. Patrick Wilson zet z’n personage erg sympathiek neer, zoals hij ook sterk deed in het begin van . Edward Burns sluit het lijstje mooi af met zijn gebruikelijke charismatische voorkomen. Een erg koppige persoon, maar met een klein hartje. Tevens moet Donal Logue nog even vermeld worden, die met zijn chef-kok met erg Australisch accent een redelijk hilarisch karakter neerzet.

Conclusie
Edward Burns levert met Purple Violets weer een echte Burns film af. Geen verassingen dus, echter wel met veel plezier en passie gemaakt. Daarbij komt ook het werk van een sterke ensemble cast. Mensen die totaal niet van romantische komedies houden zullen dan niet meteen overgehaald worden door deze film, het is wel een kleine en fijne film voor wat het is. Nergens doet de film geforceerd aan, echter is de film ook nergens echt gedenkwaardig. Een fijn niemendalletje met kwaliteit, lekker voor tussendoor.

Extra’s
Ja, Indies geeft deze film uit, dus alleen wat trailers, maar voor een zacht prijsje.