Een James Bond film met Tommy Cooper in de rol van de geheim agent, zoiets moet Tim Oliehoek in gedachten hebben gehad toen hij achter zijn schrijftafel zat.
Broederliefde
Twee schattige kinderen lachend op een draaimolen. Met dit hartverwarmende tafereel begint de film. Een brute scheiding volgt. Naar elkaar reikende kinderhandjes en paniekerige stemmen; tranentrekkend voor elke ouder.Voor een paar centen verkocht, in een auto gesmeten en weggevoerd naar het onbekende. Jaren later blijkt een van die twee schatten, gespeeld door Paul de Leeuw, te zijn uitgegroeid tot de matige couturier, François van Vliet.
Nederland is dan inmiddels opgeschrikt door een terroristische aanslag die het bekende paleis op de Dam tot een stapel bakstenen heeft gereduceerd. De dader dreigt het hele land onder water te zetten als er niet aan zijn eisen wordt voldaan. Het bedrag van honderdvijfendertig euro moet uitgerekend door bovengenoemde kledingmaker worden afgegeven in de Koninklijke grafkelder in Delft. Toevallig exact hetzelfde bedrag waar die innemende kleuter in de openingsscène voor werd verpatst. Het verhaal is meteen duidelijk. Het ontvoerde, huilende ventje is uitgegroeid tot een crimineel die wraak zoekt voor het leed dat hem is aangedaan.
De onhandige van Vliet wordt vervolgens door een kolderiek politieduo, gespeeld door Najib Amhali en Jennifer Hoffman, in sneltreinvaart klaargestoomd om het land te redden uit de greep van zijn kwaadaardige tweelingbroer. Uiteraard gepaard met vele ontploffingen, onwaarschijnlijke klim- en valpartijen plus een arsenaal aan ontzettend platte grappen en grollen.
Vermaak zonder pretenties
Is dit nu werkelijk de slechtste film die er ooit op Nederlandse bodem is gemaakt ?
Eerlijkheid gebied te zeggen dat er inderdaad het nodige schort aan deze prent. Zo gaat de beker voor de meest smakeloze scène ooit, glansrijk naar regisseur Tim Oliehoek. De scène waarin Paul de Leeuw de complete Koninklijke grafkelder in Delft met de grond gelijk maakt, is niet alleen flauw en smakeloos maar zelfs stuitend en kwetsend te noemen. Misschien ligt het aan mijn gevoel voor humor, of het gebrek daaraan, maar door een kinderformaat doodskist heen zakken terwijl je de laatste drie generaties blauw bloed verstoord in hun eeuwige rust is nooit leuk, al kijk je er nog zo onnozel bij. Ik kan me bijna niet voorstellen dat een gevierd artiest als Paul de Leeuw hier zonder schaamte naar kan kijken.
Ook de acteerprestaties van Najib Amhali zijn onder de maat. Zo leuk en scherp als hij op een podium is, zo voorspelbaar en flauw is hij in de rol van stoere maar overmoedige rechercheur. Tegenspeelster Jennifer Hoffman doet gewoon haar werk naar behoren , niets meer niets minder. De beste prestatie zet Nelly Frijda neer. Mooi melancholisch speelt ze een bejaarde moeder, die boven alles gewoon wil dat haar kinderen gelukkig zijn. Een niet te onderschatten prestatie. Als je dat gevoel op kunt roepen terwijl je in een dwangbuis moet toekijken hoe je criminele, verloren zoon een vette braadworst door het ademrooster van je Hannibal Lector masker probeert te persen, dan kun je wat.
Speciale vermelding verdient zeker ook Plien van Bennekom. Als een volleerde oversekste nazi zuster schmiert ze zich op krankzinnige wijze door een aantal scènes heen. De grootste aandacht gaat natuurlijk uit naar Paul de Leeuw. Hij zal met deze dubbelrol geen prijzen gaan pakken maar al met al komt hij er helemaal niet zo slecht van af. Hij speelt beide personages overtuigend en weet echt twee aparte karakters neer te zetten. Hij geeft de film het zorgeloze karakter dat het nodig heeft. Puur bedoelt als vermaak en niets anders. De Oscars komen een andere keer wel weer.
Hulde
Tot zo ver de kritiek. Hoog tijd om eens lans te breken voor deze film. We mogen blij zijn dat er in ons kleine land een filmmaker rond loopt die er niet voor terugschrikt om een nationaal monumentje of twee op te blazen zonder dat je daarna de gangbare overbodige semi-intellectuele hardcore seksscène in je maag gesplitst krijgt. Een negentig minuten durend jongensboek dat is gemaakt zonder bang te zijn dat je wel eens genadeloos op je bek kunt gaan. Oliehoek gaat er vol in. Dat deed hij natuurlijk al met zijn vorige film Vet Hard , maar in deze film gooit hij echt alle remmen los. Geen huis is heilig en grenzen zijn er alleen maar om er snoeihard over heen te razen. Prima instelling.
Soms slaat hij de plank volledig mis zoals in die afgrijselijke grafkelderscène. Maar even vaak heb ik met een glimlach op mijn mond zitten te kijken naar de zoveelste exploderende auto, vliegtuig of gebouw. Daarnaast heb ik sinds Amsterdamned, niet meer naar zo'n geslaagde achtervolgingsscène gekeken. Een staaltje vakmanschap dat niet vaak te zien is in een Nederlandse film.
Het gedeelte met de extra's begint veelbelovend. Een 'making of' die eerlijk en onthullend is , kom daar nog maar eens om. Niets blijft onbelicht. Van pijnlijke vergaderingen tot het opnemen van de vele spectaculaire ontploffingsscènes, alles komt voorbij. Wat wel opvalt, is dat er geen enkele acteur wordt geïnterviewd. Soms geeft een van de spelers wat commentaar op de set maar daar blijft het bij. Zouden de acteurs zelf ook misschien een nare smaak aan dit avontuur hebben overgehouden? Het had toch wel voor de hand gelegen dat vooral Paul de leeuw aan de tand zou zijn gevoeld over deze speciaal rondom hem geschreven film.
Verder bevat het schijfje een code om een digitale kopie van de film te downloaden voor het gebruik op de computer, iPod of mobieltje. Het is de eerste Nederlandse film die deze mogelijkheid biedt. De rest van de extra's zijn overbodig. Het stukje over de vele gastoptredens van tout bekend Nederland is zelfs rechtstreeks uit de bovengenoemde making of geknipt. Als laatste krijgen we nog de muziekclip van Natalia te zien die als promotie van de film veelvuldig op de muziekzenders te zien is geweest. Prima zangeres, aardig nummer niets mis mee.
Conclusie
De complete grenzeloze ambitie van deze jonge filmmaker is iets dat gekoesterd dient te worden. Het is te hopen dat de grote namen en geldschieters in de Nederlandse filmwereld niet door de vernietigende kritiek werden afgeschrokken. De film is niet goed genoeg om er een echt lovende beoordeling aan vast te knopen maar ik bewonder de moed en inzet van alle betrokkenen te veel om hier een onvoldoende voor uit te schrijven.
Te koop vanaf 11 juni 2009.
