Teeth; de naam zegt het al, het is een film met tanden. Dit kan echter zowel letterlijk als figuurlijk genomen worden. Letterlijk, aangezien de film draait om een meisje met tanden in haar vagina. Vanwege het gewaagde concept is de film figuurlijk een film met tanden.
Dimension Extreme
Dimension, een sublabel van Miramax, is in de jaren negentig uit de grond gestampt om hun meer alternatieve films uit te brengen. Ze begonnen met het uitbrengen van Aziatische titels voor de Amerikaanse markt. In 1994 kregen ze veel succes met het uitbrengen vanThe Crow, waarin de dood van hoofdrolspeler Brandon Lee onwaarschijnlijk meespeelde (met het uitkomen vanThe Dark Knighteen akelig déjà vu gevoel), maar het was voornamelijk het succes vanScream, uit 1996, welke Dimension helder op de kaart zette. Door het succes vanScreamwerden we in de tweede helft van de jaren negentig vooral overspoeld door zelfrefererende horrorfil
Met de komst van Saw in 2004 werden horrorconventies gebroken en werd het grafische geweld omhoog gegooid. Vanwege Hostel en Saw 's eigen vervolgen werd dit alleen maar meer bevestigd. Bij deze nieuwere stroom van horrorfilms, ook wel 'torture porn' genaamd, kon Miramax niet achterblijven; hierdoor de geboorte van Dimension Extreme.
Troma
Vooral voor Amerikaanse begrippen is dit een vrij 'open' film. Een film met als concept een meisje met tanden in haar vagina, is niet iets wat we regelmatig geserveerd krijgen. Bij het lezen van de samenvatting zouden we bijna kunnen concluderen dat deze film uit de Troma stal komt, waarschijnlijk de meest bekende Amerikaanse filmmaatschappij van goedkope rommel (wel zeer vermakelijk rommel, laat dat wel gezegd zijn), met als bekendste hun Toxic Avengerreeks. InTeethzitten zelfs een aantal shots met een redelijk artificiële achtergrond van een kernreactor, welke zo uit dezeToxic Avengerlijken te komen. Des te meer verwonderlijk dat deze film zowaar haar werk goed doet.
Teeth schijnt overigens een remake te zijn van de kleine Japanse film Sexual Parasite: Killer Pussy ( Kiseichuu: kiraa pusshii ) uit 2004.
Vagina Dentata
Het meisje in kwestie heet Dawn (Jess Weixler) en is het boegbeeld van een lokale kuisheidbeweging, 'The Promise' genaamd. Tijdens een poging verkracht te worden door haar vriend, die ook in deze kuisheidsbeweging galoppeert, zorgt haar vagina ervoor dat het voortplantingsmiddel van deze jongeman gehalveerd wordt. Na wat onderzoek te plegen komt ze erachter dat ze een 'vagina dentata' heeft, inderdaad, een vagina met tanden. Hierna volgen nog vermakelijke scènes met onder andere de plaatselijke gynaecoloog en een potentiële nieuwe vriend.
Het meisje in kwestie heet Dawn (Jess Weixler) en is het boegbeeld van een lokale kuisheidbeweging, 'The Promise' genaamd. Tijdens een poging verkracht te worden door haar vriend, die ook in deze kuisheidsbeweging galoppeert, zorgt haar vagina ervoor dat het voortplantingsmiddel van deze jongeman gehalveerd wordt. Na wat onderzoek te plegen komt ze erachter dat ze een 'vagina dentata' heeft, inderdaad, een vagina met tanden. Hierna volgen nog vermakelijke scènes met onder andere de plaatselijke gynaecoloog en een potentiële nieuwe vriend.
Niet voor de schokeffecten
De film zou eigenlijk niet moeten werken en het niveau van een Troma film moeten hebben. Echter, vanwege de regie en goedgecaste Weixler, stijgt de film boven zijn trashy concept uit. Hier komt ook nog bij dat de film niet gaat voor goedkope schokeffecten. Er zitten uiteraard een aantal van de te verwachten close-ups in, maar dit is zeker niet het raison d'être van de film. Ook al zullen deze scènes nog wel blijven hangen na het zien van de film, vooral bij de mannen, hebben ze eerder een zwartkomisch bijeffect. Dit is ook wat de film doet werken, het neemt zichzelf niet al te serieus.
De film zou eigenlijk niet moeten werken en het niveau van een Troma film moeten hebben. Echter, vanwege de regie en goedgecaste Weixler, stijgt de film boven zijn trashy concept uit. Hier komt ook nog bij dat de film niet gaat voor goedkope schokeffecten. Er zitten uiteraard een aantal van de te verwachten close-ups in, maar dit is zeker niet het raison d'être van de film. Ook al zullen deze scènes nog wel blijven hangen na het zien van de film, vooral bij de mannen, hebben ze eerder een zwartkomisch bijeffect. Dit is ook wat de film doet werken, het neemt zichzelf niet al te serieus.
Gedeeltelijke camp horror, gedeeltelijk zwarte komedie, en gedeeltelijk psychologisch drama over de seksuele groei en verlangens van tieners. Hierdoor zou je ook op kunnen maken dat de regisseur, Mitchell Lichtenstein, niet helemaal weet wat voor film hij wilt maken. Echter, het combineren van deze genre's werkt in het voordeel. Sommige scènes worden erg komisch uitgespeeld, andere worden weer serieuzer gebracht. Dit is voor sommige regisseurs een lastige taak, maar hier werkt het.
Carrie
De film blinkt verder nog uit in leuke jaren vijftig decor en filmmuziek. De scène die vooraf gaat aan de gepoogde verkrachting van Dawn, speelt zich af in een meertje met een waterval. Het geheel is erg naïef gefilmd en komt haast bijbels over. De score doet soms ook aan het werk van Bernard Hermann denken, bekend van zijn filmmuziek voor de Hitchcock klassiekers als Psycho en Vertigo .
De film blinkt verder nog uit in leuke jaren vijftig decor en filmmuziek. De scène die vooraf gaat aan de gepoogde verkrachting van Dawn, speelt zich af in een meertje met een waterval. Het geheel is erg naïef gefilmd en komt haast bijbels over. De score doet soms ook aan het werk van Bernard Hermann denken, bekend van zijn filmmuziek voor de Hitchcock klassiekers als Psycho en Vertigo .
Ook zitten er meerdere verwijzingen in naar een andere oude klassieker, zoals Carrie . Dit is niet helemaal verwonderlijk, gezien deze film ook soortgelijke thema's behandelde. Vooral een segment tegen het einde van de film doet erg denken aan een Carrie -achtige wraakscène.
Klein budget
De film is met een klein budget in elkaar gezet, maar dit betekent niet dat het er goedkoop uitziet. De paar grafisch in beeld gebrachte gore momenten flitsen snel voorbij, maar zien er goed uit. Veel scènes worden vaak kleurrijk in beeld gebracht. Ook bestaat de cast voor een groot gedeelte uit minder bekende tot onbekende acteurs. Fans van de Twin Peaks serie zullen echter wel Lenny Von Dohlen, als vader van Dawn, herkennen. Deze man was even bekend als Harold Becker in het begin van het tweede seizoen van Twin Peaks .
De film is met een klein budget in elkaar gezet, maar dit betekent niet dat het er goedkoop uitziet. De paar grafisch in beeld gebrachte gore momenten flitsen snel voorbij, maar zien er goed uit. Veel scènes worden vaak kleurrijk in beeld gebracht. Ook bestaat de cast voor een groot gedeelte uit minder bekende tot onbekende acteurs. Fans van de Twin Peaks serie zullen echter wel Lenny Von Dohlen, als vader van Dawn, herkennen. Deze man was even bekend als Harold Becker in het begin van het tweede seizoen van Twin Peaks .
Het is vooral hoofdrolspeelster Jess Weixler die de film moet dragen, en dit doet ze met verve. Een combinatie van een preuts tutje en een op seks beluste tiener. Ze ontving dan ook een prijs op het prestigieuze Sundance filmfestival.
Extra's:
Over de extra's op de dvd kunnen we kort zijn, die zijn er, los van een paar trailers, niet.
Extra's:
Over de extra's op de dvd kunnen we kort zijn, die zijn er, los van een paar trailers, niet.
Conclusie
De film is niet perfect, er zitten een paar onnodig geforceerde scènes in. Ook worden er een aantal interessante vragen gesteld in de film waar verder niet meer op ingegaan wordt. Wanneer we bij de laatste scène aankomen, lijkt het of de film naar de foute kant is overgelopen, maar gelukkig blijft deze suggestie voor de kijker.
De film is niet perfect, er zitten een paar onnodig geforceerde scènes in. Ook worden er een aantal interessante vragen gesteld in de film waar verder niet meer op ingegaan wordt. Wanneer we bij de laatste scène aankomen, lijkt het of de film naar de foute kant is overgelopen, maar gelukkig blijft deze suggestie voor de kijker.
Ondanks zijn potentie om als 'Nacht van de Wansmaak' film door te gaan, is het geheel verre van dat. Een doordachte horrorfilm met een interessant concept, veel zwartkomische momenten en een sterke rol van Weixler.
Te koop vanaf 4 december 2008.
