Tony Manero - dvd recensie

In 2009 te zien geweest op het IFFR en nu op dvd, Tony Manero boeit nog steeds.

Het is een nare man, die Raúl. Dansen kan hij als de beste, maar het is een griezel. Alles moet wijken voor zijn danspassen, afkomstig uit Saturday Night Fever want John Travolta als Tony Manero is Raúls grote held en idool. Het is 1978 en dictator Pinochet houdt flink huis in Chili. Raúl heeft echter belangrijker dingen aan zijn hoofd dan politieke dictatuur, namelijk een Tony Manero imitatiewedstrijd op de nationale televisie. Zijn lokale dansschool bouwt hij stukje bij beetje om als discozaal. Met bij elkaar gesprokkeld geld koopt hij glazen vloertegels voor een heuse discovloer. Zijn pak is tot de laatste knoop piekfijn in orde. Wanneer de lokale bioscoop na vele weken de programmering verandert en Saturday Night Fever verruilt voor Grease , vermoordt Raúl de operateur en neemt de filmrollen mee naar huis om deze zo te kunnen bestuderen. Het doel heiligt alle middelen, met het winnen van de Tony Manero danswedstrijd als ultiem doel.

Pinochet
Alles draait om de imitatiewedstrijd op tv en niemand kan en mag hem, Raúl, daarbij in de weg staan. Het emotieloos handelen van Raúl is als een kille metafoor voor het regime van Pinochet. Raúl is een lelijke man, zowel qua uiterlijk als innerlijk. Zijn danspasjes kloppen technisch, maar missen bezieling. Vreemdgaan, stelen, moord, verraad; Raúl vult een leegte in zijn bewondering voor John Travolta. Met een filmpersonage als rolmodel verandert Raúls leven dan ook in iets onwerkelijks.

Acteerwerk
Het is het ingetogen acteerwerk van Alfredo Castro dat er voor zorgt dat Raúl niet enkel walging doet oproepen bij de kijker. Sympathie zul je niet krijgen, het is meer een gevoel van medelijden. Alles wat Raúl doet, is verwerpelijk, maar de reden waarom hij zich zo gedraagt roept een enorme treurnis op; een bonte avond op tv in de vorm van een imitatiewedstrijd. Misschien is het gezien de politieke omstandigheden niet eens zo verwonderlijk om je te verliezen in zoiets triviaals als het goed kunnen uitvoeren van wat danspasjes. Ontsnapt aan de realiteit, danst Raúl zijn problemen weg en is in zijn eigen hoofd de ster die hij steeds op het witte doek ziet schitteren.

Extra's
Niet toegankelijk op deze versie van de dvd.

Conclusie
Tony Manero is een treurige film waarbij je je niet altijd even op je gemak voelt, maar dit ongemak is zeker de moeite waard. Een intrigerende film die mateloos blijft boeien. Niet verwonderlijk dat Chili in 2009 Tony Manero instuurde als kandidaat voor de Oscars voor beste buitenlandse film. Een aanrader.