Hitchcock wist het allang; een trein is een ideale locatie voor een suspense film. De kleine benauwende ruimtes en smalle gangetjes leveren al snel een claustrofobisch gevoel op.
De ‘Master of Suspense’ situeerde zijn films The Lady Vanishes en Strangers on a Train gedeeltelijk op een trein. Brad Anderson probeert hetzelfde met zijn Transsiberian welk zich afspeelt op de Transsiberian Express, de trein die rijdt op ‘s werelds langste spoorlijn.
Zeven dagen
Het stel Roy en Jessie besluiten hun vrijwilligerswerk in China avontuurlijk af te sluiten met een treinreis van Beijing naar Moskou - een reis die 7 dagen in beslag neemt. De drukke trein zit volgepakt met toeristen, met grotendeels onverstaanbare en onvriendelijke Russen en Polen. Gelukkig ontmoeten ze het backpackers duo Carlos en Abby, waar het wel mee lijkt te klikken. Als Roy gedurende een korte tussenstop de trein mist besluit Jessie op hem te wachten op het volgende station samen met hun nieuwe vrienden. Zijn Carlos en Abby echter wel wie ze zeggen dat ze zijn?
Regisseur Brad Anderson maakte eerder de thriller/horror Session 9 , maar is vooral bekend door de psychologische thriller The Machinist met Christian Bale. De hoofdrol in Transsiberian is niet weggelegd voor de bekenste acteur uit de productie Woody Harrelson als Roy. Hij wordt geportretteerd als enigszins dommige toerist die van treintjes houdt. De echte ster van de productie is Emily Mortimer ( Match Point, The Pink Panther ). Zij speelt een van haar beste rollen als Jessie, een vrouw die heel wat uitgehaald heeft in haar verleden. Mortimer komt pas echt los als de claustrofobie van haar bezit neemt in de voortdenderende trein met ramen die niet open kunnen, benauwende gangetjes en een norse narcotica-agent (Ben Kingsley) die haar nauwlettend in de gaten houd. Kingsley is uitstekend in zijn element als Russische agent.
Eduardo Noriega ( The Devil’s Backbone, Abre los Ojos ) is geloofwaardig in de rol van de aantrekkelijke, maar foute Carlos. Zijn personage grijpt alle gelegenheden aan om zich af te kunnen zonderen met Jessie en het is duidelijk dat hier niets anders als problemen van gaan komen.
Het verhaal ontvouwt zich in een rustig ouderwets tempo en speelt zich maar op een paar locaties af, wat uiterst sterk werkt. Het is de vraag wat Anderson met de film zou hebben gedaan als het zich geheel in de trein zou hebben afgespeeld. De sfeer zit er in ieder geval goed in met kille winterse landschappen waar de trein doorheen raast en het beklemmende gevoel opgesloten te zitten met een stel toeristen, criminelen en corrupte detectives. De suspens wordt verhoogt door een schommelende handheld camera, vaak half verstopt achter objecten alsof het de personages bespied. Het is alleen jammer dat de film een paar minder geloofwaardige paden bewandelt nabij het einde van de film. Op dit moment zit je echter zo erg in de film dat dit de pret niet mag drukken.
Behalve een aantal trailers staan er geen extra's op de dvd. is een uiterst effectieve psychologische thriller met een ouderwets traag verteltempo. Niet geschikt voor de ongeduldige kijker die het van snelle actie moet hebben, maar wel voor liefhebbers van Hitchcock-achtige spanning. Anderson’s film is benauwend en meeslepend, dat is ook te danken aan Emily Mortimer en Eduardo Noriega.
Te koop vanaf 16 april 2009.
