Wilders the Movie - dvd recensie

Het moet ontzettend frustrerend zijn; een portret van iemand maken die op geen enkele manier wil meewerken. Maandenlang volgden Joost van der Valk en Mags Cavan, Geert Wilders de halve wereld over om inzicht te krijgen in zijn leven en zijn werk.

Frustratie
"Wil hij wéér niet met ons praten!" , verzucht Joost van der Valk aan het eind van de film. Geert Wilders heeft zich net daarvoor voor de zoveelste keer geroutineerd en in stilte langs de camera gemanoeuvreerd. De makers gaan in de documentaire op zoek naar de, naar eigen zeggen onzichtbare, kiezers van Wilders en doen daarnaast verwoede pogingen om spraakmakende feiten bloot te leggen. Dat eerste is gelukt. Er komen diverse aanhangers aan het woord die allen om verschillende redenen hun steun aan Wilders hebben gegeven. Hoewel er ook een paar bedenkelijke figuren worden opgevoerd, is dit verreweg het meest informatieve gedeelte van de film. Ook de beelden van geëmotioneerde aanhangers van de islam die vrezen voor hun leefklimaat in Nederland, geven goed weer wat Geert Wilders in de Nederlandse samenleving teweeg brengt. Wat de onthullingen betreft, is het treurig gesteld. De makers wijden bijvoorbeeld een flink stuk van de film aan de vermoede banden van Wilders met de Mossad, maar komen uiteindelijk niet met bewijzen. Eén van de grootste noodgrepen van de makers om Wilders te doorgronden, is het interview met een antropologe. De vrouw ziet in de beruchte haardos van de politicus, een groot minderwaardigheidscomplex. Hij zou zijn haren blonderen omdat hij zich schaamt voor zijn Indische wortels. Door de hoogblonde haarkleur wil hij overkomen als een volbloed Hollander. Het is een particuliere, op niets gebaseerde aanname. Geen sterke zet en bepaald niet journalistiek verantwoord.

Onsmakelijk
In september van dit jaar was de documentaire in een langere versie, op tv te zien. Maar vóór deze uitzending was er al het nodige te doen geweest rondom de trailer van de film. Daarin werden schokkende persoonlijke onthullingen beloofd over het privé-leven van Wilders. Een man, compleet onherkenbaar, beweerde in de trailer dat Wilders zijn gerief zocht bij een drugsverslaafde prostituee. Als je met zulke beschuldigingen komt, moet je het ook bewijzen, maar dat konden de makers niet. Deze scène, die dus wel op tv is te zien geweest, heeft de film wijselijk niet gehaald. Maar het hele gebeuren geeft een rare nasmaak bij het zien van het uiteindelijke resultaat. Minstens zo onsmakelijk zijn de expliciete beelden van een dode Theo van Gogh en een ploeg ziekenbroeders die weer leven in het lijk van Pim Fortuin proberen te masseren. Natuurlijk is de link tussen deze twee mannen en Geert Wilders te verklaren. Maar waarom juist deze beelden? Goedkoop, schokkend effectbejag?

Extra’s
Een trailer van de film. Helaas niet de gewraakte trailer met het stuk over de vermeende seksuele voorkeur van de politicus.

Conclusie
Iemand die zich al jaren afvraagt wie die man op tv met dat rare blonde kapsel is, kan op zich best uit de voeten met deze documentaire. Iedereen die het nieuws een beetje volgt, zal niet tot nieuwe inzichten komen. We zien vooral een documentaire over twee filmmakers die tot hun eigen frustratie niet dicht genoeg bij hun onderwerp geraken om een goed beeld te krijgen van politicus. Als je iets écht wilt doorgronden, moet je eerst weten waar dingen vandaan komen. Hoe iets heeft kunnen groeien. Door het ontbreken van goede bronnen blijft een goed en compleet beeld van de mens en politicus Wilders uit. Het wachten op het eerste echt verhelderende en onthullende portret, over één van de meest controversiële politici die Nederland ooit heeft gekend, is nog niet afgelopen.