Een ongewone dramatische of erotische thriller over een actuele problematiek met een opmerkelijke kunstzinnige openingscène die knipoogt naar Gustave Courbets bekende olieverfschilderij, L’Origine du Monde .
Indringer
Een groepje Afrikaanse gelukszoekers spoelt aan op een Europees naaktstrand. De camera zoemt in op de genitaliën van een topmodel dat zich opricht en naar een van de noodlijdenden loopt. De belichting van deze interessante beginscène is meteen veelbelovend. Het is een actueel thema, deze vorm van illegale migratie en daar gaat zoals de titel doet vermoeden, de film over. The Invader of de indringer, heet Amadou. Hij komt in Brussel terecht waar hij besluit uit de besloten wereld van de illegale arbeid te breken. De Afrikaanse immigrant doolt vervolgens door Brussel, vastbesloten om zichzelf een beter bestaan te vinden. Al vlug ontmoet hij er een succesvolle knappe vrouw die hij niet meer loslaat.
Een groepje Afrikaanse gelukszoekers spoelt aan op een Europees naaktstrand. De camera zoemt in op de genitaliën van een topmodel dat zich opricht en naar een van de noodlijdenden loopt. De belichting van deze interessante beginscène is meteen veelbelovend. Het is een actueel thema, deze vorm van illegale migratie en daar gaat zoals de titel doet vermoeden, de film over. The Invader of de indringer, heet Amadou. Hij komt in Brussel terecht waar hij besluit uit de besloten wereld van de illegale arbeid te breken. De Afrikaanse immigrant doolt vervolgens door Brussel, vastbesloten om zichzelf een beter bestaan te vinden. Al vlug ontmoet hij er een succesvolle knappe vrouw die hij niet meer loslaat.
Brussel van zijn ruwste kant
Brussel wordt door de ogen van Amadou bekeken. Dat is allerminst een toeristische visie. Samen met het hoofdpersonage kan de bioscoopbezoeker een glimp opvangen van de hoerenbuurt, de peepshows, het oppervlakkige vertier van de buitenlandse bezoekers en de bedrijfswereld die deel uitmaakt van de hoofdstad. De architecturale vergezichten en de rauwe achterbuurten geven een onpersoonlijk en beklemmend gevoel. Een staaltje videokunst van het razende autoverkeer door de tunnels die de verschillende wijken van de stad verbinden, geeft een bevreemdende dynamiek weer.
Brussel wordt door de ogen van Amadou bekeken. Dat is allerminst een toeristische visie. Samen met het hoofdpersonage kan de bioscoopbezoeker een glimp opvangen van de hoerenbuurt, de peepshows, het oppervlakkige vertier van de buitenlandse bezoekers en de bedrijfswereld die deel uitmaakt van de hoofdstad. De architecturale vergezichten en de rauwe achterbuurten geven een onpersoonlijk en beklemmend gevoel. Een staaltje videokunst van het razende autoverkeer door de tunnels die de verschillende wijken van de stad verbinden, geeft een bevreemdende dynamiek weer.
Drijfverent
Nicolas Provost is in de eerste plaats een visueel kunstenaar. Vanaf 1999 besloot hij zich toe te leggen op het medium film. Een aantal van zijn korte films, waaronder Papillon d’Amour (2003) en Suspension (2007), vielen op verschillende internationale filmfestivals in de prijzen. De laatste twee jaar van zijn studie aan de Gentse Academie voor Beeldende Kunsten verbleef hij in Noorwegen. Hij bleef er nadien nog een tijdje wonen en maakte er kennis met Issaka Sawadogo, die in The Invader op indrukwekkende wijze Amadou vertolkt. Sawadogo, afkomstig uit Burkina Faso, speelde ook al in Provosts kortfilm Exoticore (2004) een immigrant die zijn weg zoekt in de Noorse samenleving. Nicolas Provost vertelde na de Belgische première dat hij zijn eerste langspeelfilm op maat van Issaka Sawadogo maakte. Zijn doel was niet om een sentimenteel portret van migratie te creëren, maar een verhaal over een antiheld te vertellen.
Nicolas Provost is in de eerste plaats een visueel kunstenaar. Vanaf 1999 besloot hij zich toe te leggen op het medium film. Een aantal van zijn korte films, waaronder Papillon d’Amour (2003) en Suspension (2007), vielen op verschillende internationale filmfestivals in de prijzen. De laatste twee jaar van zijn studie aan de Gentse Academie voor Beeldende Kunsten verbleef hij in Noorwegen. Hij bleef er nadien nog een tijdje wonen en maakte er kennis met Issaka Sawadogo, die in The Invader op indrukwekkende wijze Amadou vertolkt. Sawadogo, afkomstig uit Burkina Faso, speelde ook al in Provosts kortfilm Exoticore (2004) een immigrant die zijn weg zoekt in de Noorse samenleving. Nicolas Provost vertelde na de Belgische première dat hij zijn eerste langspeelfilm op maat van Issaka Sawadogo maakte. Zijn doel was niet om een sentimenteel portret van migratie te creëren, maar een verhaal over een antiheld te vertellen.
Onrecht leidt tot woede
Het hoofdpersonage Amadou is eigenlijk op zoek naar een beter leven. Hoewel The Invader allesbehalve een realistische verhaal vertelt, komt Amadous' zoektocht naar liefde oprecht over. Wanneer die liefde niet wordt beantwoord, slaan zijn stoppen door. Zijn moordende raid door de stad lijkt een metafoor voor het onrecht dat hem overkomt.
Het hoofdpersonage Amadou is eigenlijk op zoek naar een beter leven. Hoewel The Invader allesbehalve een realistische verhaal vertelt, komt Amadous' zoektocht naar liefde oprecht over. Wanneer die liefde niet wordt beantwoord, slaan zijn stoppen door. Zijn moordende raid door de stad lijkt een metafoor voor het onrecht dat hem overkomt.
Conclusie
The Invader is allesbehalve een vrijblijvende film of vermakelijke cinema. De film is een visueel en geluidstechnisch hoogstandje. Ondanks de steengoede slotscène en een zeer charismatische hoofdrolspeler laat de film toch punten liggen in het dunne en irreëele scenario.
The Invader is allesbehalve een vrijblijvende film of vermakelijke cinema. De film is een visueel en geluidstechnisch hoogstandje. Ondanks de steengoede slotscène en een zeer charismatische hoofdrolspeler laat de film toch punten liggen in het dunne en irreëele scenario.
