IDFA 2010: My Barefoot Friend - recensie

Integer kijkje in het dagelijks leven van een riksja-rijder in Calcutta.

''Stop met filmen! Stop met filmen, ik heb er genoeg van!'', roept de vijfenvijftig-jarige riksja-rijder Shallim naar maker Lee Seong-Gyou terwijl hij op de camera af loopt. Net als de titel van de film laat deze scène goed de relatie zien die Lee gedurende een buitengewoon lange periode van tien jaar opbouwde met de oude riksja-rijder, die nog maar een van de drie verschillende generaties riksja-rijders is die Lee in beeld brengt. Waar de meeste filmmakers dit materiaal niet zo snel in hun films zouden stoppen, doet Lee dit juist wel. Toch is het niet exemplarisch voor de rest van de film; ondanks zijn goede relatie met Shallim blijft Lee meestal vrij afstandelijk filmen, ongeacht de mentale gesteldheid voor de hard werkende riksja-rijder die met zijn fysieke inspanningen een groot gezin moet onderhouden.

Betoverend zijn de beelden van Calcutta die op digitale fotocamera werden geschoten. Dat digitale camera's een revolutie in het medium aan het voortbrengen zijn, is al langer bekend, maar de wijze waarop Lee Seong-Gyou gebruik maakt van de camera in donkere en kleine ruimtes zowel binnen als buiten, laat maar weer eens zien dat digitale camera's de toekomst zijn, helemaal voor documentairemakers. Wel is het jammer dat Lee zo op zoek gaat naar een dramatische structuur door middel van flashbacks en gereconstrueerde scènes die kitscherig en onnodig aanvoelen en wellicht bedoeld zijn om de film toegankelijker te maken, maar een tegengesteld effect hebben en je alleen maar uit de film halen. Toch blijven deze momenten schaars en voelt het grootste deel van de film alsof je jezelf in de drukke straten van Calcutta tussen de riksja-rijders en het overig verkeer bevindt.

In een bijna guerilla-achtige filmstijl toont Lee ons op indringende wijze het intensieve leven van riksja-rijders in het overbevolkte Calcutta. Als hij nog zorgvuldiger te werk was gegaan en overbodige kunstgrepen achterwege had gelaten, zou hij een nog sterkere film hebben kunnen maken die ook nu nog een integer kijkje geeft in het slopende leven van een riksja-rijder.