Dit jaar heeft het IDFA festival plaats van 17 november tot 28 november. Moviesense doet van de meest interessante films verslag.
In juni 2008 werd de in eigen land razend populaire Birmese filmster en komiek Zarganar veroordeeld tot 59 jaar gevangenisstraf, later verminderd tot 35 jaar, omdat hij kritiek uitte op het regime. In schril contrast hiermee staat de vrijlating van de Birmese oppositieleider Aung San Suu Kyi, een paar dagen geleden. Deze winnares van de Nobelprijs voor de Vrede bracht van de afgelopen jaar eenentwintig jaar er vijftien door in de gevangenis of onder huisarrest.
In This Prison Where I Live filmt Rex Bloomstein Zarganar in april 2007, één jaar voor zijn opsluiting. Zarganar heeft eerder drie keer in de gevangenis gezeten, waarvan 5 jaar in eenzame opsluiting. Waarom riskeert Zarganar zijn vrijheid door met Bloomstein te spreken? En waarom zoekt de jonge Duitse stand-up komiek Michael Mittermeier contact met Bloomstein als zij samen in voorjaar 2010 naar Yangon gaan om het hart van Zarganar te vinden? Willen mensen die leven in een regime wel voor de camera spreken?
Verwantschap
In This Prison Where I Live toont Bloomstein de door hem gedraaide beelden van Zarganar aan de Duitse komiek Michael Mittermeier die in München woont. Zarganar vertelt dat hij zij naam niet mag opschrijven op papierwat voor hem natuurlijk funest is. Zarganar schrijft films, gedichten, en maakt toneel. Op archiefbeelden van zijn vroegere optredens ziet de kijker hoe hij eind jaren tachtig een ster was, een schril contrast met de huidige situatie waarin hem de mond wordt gesnoerd. Waarom is een Duitse komiek geïnteresseerd in het lot van een Birmese filnster en komiek? De verwantschap onderling heeft natuurlijk een link naar nazi-Duitsland. Met één verschil; Mittermeijer is vrij. In Birma ondervinden Bloomstein en Mittermeijer aan den lijve het immer aanwezige oog dat hen in de gaten houdt. Het regime.
In This Prison Where I Live toont Bloomstein de door hem gedraaide beelden van Zarganar aan de Duitse komiek Michael Mittermeier die in München woont. Zarganar vertelt dat hij zij naam niet mag opschrijven op papierwat voor hem natuurlijk funest is. Zarganar schrijft films, gedichten, en maakt toneel. Op archiefbeelden van zijn vroegere optredens ziet de kijker hoe hij eind jaren tachtig een ster was, een schril contrast met de huidige situatie waarin hem de mond wordt gesnoerd. Waarom is een Duitse komiek geïnteresseerd in het lot van een Birmese filnster en komiek? De verwantschap onderling heeft natuurlijk een link naar nazi-Duitsland. Met één verschil; Mittermeijer is vrij. In Birma ondervinden Bloomstein en Mittermeijer aan den lijve het immer aanwezige oog dat hen in de gaten houdt. Het regime.
Roadmovie
Na drie kwartier is Zarganar uit beeld verdwenen, en weerklinkt zijn gedachtegoed in de reis naar het hart van de duisternis waarin bezochte oud-collega's van Zarganar met het angstzweet in hun nek geen informatie voor de camera kunnen geven. De stijl van Bloomstein verwordt in het laatste half uur tot een spirituele roadmovie waarin hij op een confronterende wijze de immer aanwezige problematiek in een land aan de kaak stelt. Waar een filmster en komiek de mond wordt gesnoerd omdat de laatste bijvoorbeeld in een mop vertelt dat hun leider het land al achttien jaar bestuurt zonder hoofd, kan ik, als ik dat zou willen, een spervuur aan moppen over Geert Wilders maken zònder ervoor te worden gestraft. Zarganar wordt dat wel door bestuurlijke kwalen aan de kaak te stellen middels humor. Waarom doet deze man juist dàtgene terwijl hij weet dat hij hiermee zijn vrijheid op het spel zet? Het is deze vraag die lang zal nadreunen en van This Prison Where I Live een uiterst actueel pamflet maakt.
Na drie kwartier is Zarganar uit beeld verdwenen, en weerklinkt zijn gedachtegoed in de reis naar het hart van de duisternis waarin bezochte oud-collega's van Zarganar met het angstzweet in hun nek geen informatie voor de camera kunnen geven. De stijl van Bloomstein verwordt in het laatste half uur tot een spirituele roadmovie waarin hij op een confronterende wijze de immer aanwezige problematiek in een land aan de kaak stelt. Waar een filmster en komiek de mond wordt gesnoerd omdat de laatste bijvoorbeeld in een mop vertelt dat hun leider het land al achttien jaar bestuurt zonder hoofd, kan ik, als ik dat zou willen, een spervuur aan moppen over Geert Wilders maken zònder ervoor te worden gestraft. Zarganar wordt dat wel door bestuurlijke kwalen aan de kaak te stellen middels humor. Waarom doet deze man juist dàtgene terwijl hij weet dat hij hiermee zijn vrijheid op het spel zet? Het is deze vraag die lang zal nadreunen en van This Prison Where I Live een uiterst actueel pamflet maakt.
Conclusie
De Birmese filmster en komiek Zarganar toont dat de onlangs vrijgelaten Birmese oppositieleider Aung San Suu Kyi een uitzondering op de regel van een regime vormt in een land waar je monddood wordt gemaakt, en waar je je eigen naam niet eens papier mag zetten. Stand up comedy opent voor Mittermeier de geest, Zarganar kost het zijn vrijheid.
De Birmese filmster en komiek Zarganar toont dat de onlangs vrijgelaten Birmese oppositieleider Aung San Suu Kyi een uitzondering op de regel van een regime vormt in een land waar je monddood wordt gemaakt, en waar je je eigen naam niet eens papier mag zetten. Stand up comedy opent voor Mittermeier de geest, Zarganar kost het zijn vrijheid.
Voorstellingen tijdens het IDFA 2010:
22 november 2010 - 18.30 uur, Pathé Tuschinski
23 november 2010 - 20.00 uur, De Brakke Grond Expozaal
23 november 2010 - 20.00 uur, De Brakke Grond Expozaal
| Titel: | This Prison Where I Live |  |
| Genre: | Documentaire | |
| Regie: | Rex Bloomstein | |
| Cast: | Zarganar, Michael Mittelmeier, e.a. | |
| Première: | IDFA 2010 | |
| Trailer: | - |
