Ook het International Film Festival Rotterdam lijkt de kredietcrisis zekere aandacht te schenken. In Tokyo Sonata raakt een man zijn baan kwijt. Klinkt als een simpel verhaal, wat het eigenlijk ook is.
Eer
De Japanse regisseur Kiyoshi Kurosawa (van o.a. Bright Future ) maakt zijn diverse films en is niet bang zichzelf te vernieuwen. Tokyo Sonata is een familiedrama. Man des huizes, Ryûhei, is ’s ochtends nog hoofd administratie bij een belangrijk kantoor, ’s middags komt hij vroeg thuis na te horen hebben gekregen dat hij niet langer meer past binnen het bedrijf. Ach, zo gaan die dingen en gelukkig heeft hij een liefdevolle vrouw en dito kinderen; een gezin dat waarschijnlijk alle begrip kan opbrengen voor zijn situatie. En juist daar zit het hem in. Ryûhei houdt het ontslag voor zich. En daarop volgende weken speelt hij de rol van werkende man. Netjes in pak verlaat hij ’s ochtends het huis met koffer en kus van vrouw, om vervolgens rond te hangen in de stad met andere ‘soortgenoten’. Een hele subcultuur blijkt. Een nieuwe baan vinden is niet makkelijk om te vinden met zijn hoge opleiding. Zijn vrouw voelt zich ondertussen ondergewaardeerd en beide zoons hebben ambities die verboden worden door vader (pianolessen en deelname aan het leger). Het verzwegen ontslag begint als eerbehoud, maar mondt uiteindelijk uit in verval van deze hechte familie.
De Japanse regisseur Kiyoshi Kurosawa (van o.a. Bright Future ) maakt zijn diverse films en is niet bang zichzelf te vernieuwen. Tokyo Sonata is een familiedrama. Man des huizes, Ryûhei, is ’s ochtends nog hoofd administratie bij een belangrijk kantoor, ’s middags komt hij vroeg thuis na te horen hebben gekregen dat hij niet langer meer past binnen het bedrijf. Ach, zo gaan die dingen en gelukkig heeft hij een liefdevolle vrouw en dito kinderen; een gezin dat waarschijnlijk alle begrip kan opbrengen voor zijn situatie. En juist daar zit het hem in. Ryûhei houdt het ontslag voor zich. En daarop volgende weken speelt hij de rol van werkende man. Netjes in pak verlaat hij ’s ochtends het huis met koffer en kus van vrouw, om vervolgens rond te hangen in de stad met andere ‘soortgenoten’. Een hele subcultuur blijkt. Een nieuwe baan vinden is niet makkelijk om te vinden met zijn hoge opleiding. Zijn vrouw voelt zich ondertussen ondergewaardeerd en beide zoons hebben ambities die verboden worden door vader (pianolessen en deelname aan het leger). Het verzwegen ontslag begint als eerbehoud, maar mondt uiteindelijk uit in verval van deze hechte familie.
Climax
Tokyo Sonata weet leed, dat op het eerste gezicht klein en irrelevant lijkt, op een kleine manier te brengen, waardoor juist de grote ingrijpende gevolgen zichtbaar worden. Paden van groots drama en uitbundige emoties worden nauwelijks aangedaan, en dat is een bewonderswaardige prestatie. De karakters lijken bijna te zijn ontdaan van gevoel, en juist daardoor blijft de film overeind in overtuiging en impact. Wanneer het dan toch komt tot een uitbarsting, is dit geoorloofd en allang niet meer vanwege gemakzucht naar de kijker toe.
Tokyo Sonata weet leed, dat op het eerste gezicht klein en irrelevant lijkt, op een kleine manier te brengen, waardoor juist de grote ingrijpende gevolgen zichtbaar worden. Paden van groots drama en uitbundige emoties worden nauwelijks aangedaan, en dat is een bewonderswaardige prestatie. De karakters lijken bijna te zijn ontdaan van gevoel, en juist daardoor blijft de film overeind in overtuiging en impact. Wanneer het dan toch komt tot een uitbarsting, is dit geoorloofd en allang niet meer vanwege gemakzucht naar de kijker toe.
Sober
Een film die boeit en ontroert in de kleine dingen. Klein leed met grootste impact door de eenvoudige, haast sobere aanpak van personages, verhaallijn en ook muziek. Met een lengte van ruim twee uur begeef je je al snel op glad ijs. In het geval van Tokyo Sonata is geen minuut er één teveel. De uitgebreide aandacht die de vier familieleden, maakt ze sympathiek en geloofwaardig. Wellicht dat hun beweegredenen niet altijd bewonderswaardig zijn, maar juist daardoor des te menselijker. De laatste scène van de film zou makkelijk kunnen verzanden in een draak van een cliché. Maar doordat je de personages dan inmiddels zo goed kent, kan het niet anders dan je ontroerd doen achterlaten. Verplichte kost lijkt mij dan ook.
Een film die boeit en ontroert in de kleine dingen. Klein leed met grootste impact door de eenvoudige, haast sobere aanpak van personages, verhaallijn en ook muziek. Met een lengte van ruim twee uur begeef je je al snel op glad ijs. In het geval van Tokyo Sonata is geen minuut er één teveel. De uitgebreide aandacht die de vier familieleden, maakt ze sympathiek en geloofwaardig. Wellicht dat hun beweegredenen niet altijd bewonderswaardig zijn, maar juist daardoor des te menselijker. De laatste scène van de film zou makkelijk kunnen verzanden in een draak van een cliché. Maar doordat je de personages dan inmiddels zo goed kent, kan het niet anders dan je ontroerd doen achterlaten. Verplichte kost lijkt mij dan ook.
Vertoning op het International Film Festival Rotterdam
Zaterdag 31 janurari 21:45 Pathé 7
Lees ook onze andere IFFR recensies .
| Titel: | Tokyo Sonata |  |
| Genre: | Drama | |
| Regie: | Kurosawa Kiyoshi | |
| Cast: | Kagawa Teruyuki, Koizumi Kyoko, Igawa Haruka, Koyanagi Yu, Inowaki Kai, e.a. | |
| Première: | IFFR 2009 / 5 maart 2009 | |
| Trailer: | Trailer 1 |
