Japans portret van een katholieke non die haar seksualiteit verkent.
Vorig jaar was Inoue Tsuki ook al op het filmfestival met haar door Gaspar Noe geïnspireerde korte film Woman Who is Beating the Earth . Dit jaar is ze terug met een speelfilm in de Tijger Competitie. Autumn Adagio gaat over een Katholieke non (Shibakusa Rei) die net haar overgang doormaakt. Ze begint haar seksualiteit te verkennen, verlangt naar kinderen die ze door haar roeping nooit kon krijgen en ze raakt nieuwsgierig naar mannen.
Shibakusa Rei
Autumn Adagio is een heel ander soort film dan Inoue Tsuki's vorige film. Hij is rustig gefilmd, heeft op één snelle montagesequentie na een rustige montage en is erg karakter gedreven. De film wordt gedragen door het acteerwerk van actrice Shibakusa Rei, die in elke scène aanwezig is. Haar acteerwerk is echter niet haar enige bijdrage aan de film, ze componeerde namelijk alle muziek voor de film, en speelt deze in veel scènes van de film ook zelf. Het is een combinatie van kerkelijke orgelmuziek, klassieke pianomuziek en melancholische accordeonmuziek; een virtuoos muzikant en componist dus.
Autumn Adagio is een heel ander soort film dan Inoue Tsuki's vorige film. Hij is rustig gefilmd, heeft op één snelle montagesequentie na een rustige montage en is erg karakter gedreven. De film wordt gedragen door het acteerwerk van actrice Shibakusa Rei, die in elke scène aanwezig is. Haar acteerwerk is echter niet haar enige bijdrage aan de film, ze componeerde namelijk alle muziek voor de film, en speelt deze in veel scènes van de film ook zelf. Het is een combinatie van kerkelijke orgelmuziek, klassieke pianomuziek en melancholische accordeonmuziek; een virtuoos muzikant en componist dus.
Problematisch script
Het probleem van Autumn Adagio zit hem toch vooral in het script. Over twee van de drie mannelijke karakters waar de non mee in contact komt, komen we nauwelijks iets te weten, met als gevolg dat het stereotypen blijven. Ook zijn de metaforen naar seksualiteit iets te overduidelijk, waardoor ze wel overkomen maar weinig subtiel zijn. Een ander probleem is dat het einde van de film wat geforceerd aanvoelt door de korte speelduur van de film. Met name door een prachtige scène tegen het einde van de film, zou je willen dat de film nog wat langer door zou gaan. Het is een scène die zo veelzeggend is en waarin de non contact maakt met een man doordat hij zijn hand door de brievenbus steekt. Het is een geweldige filmische scène, die meer zegt over het karakter van Shibakusa dan de rest van de film bij elkaar. Wellicht als deze relatie nog verder uit was gewerkt en nog meer van dit soort inventieve scenes zou bevatten zou het een hele sterke film geweest zijn.
Het probleem van Autumn Adagio zit hem toch vooral in het script. Over twee van de drie mannelijke karakters waar de non mee in contact komt, komen we nauwelijks iets te weten, met als gevolg dat het stereotypen blijven. Ook zijn de metaforen naar seksualiteit iets te overduidelijk, waardoor ze wel overkomen maar weinig subtiel zijn. Een ander probleem is dat het einde van de film wat geforceerd aanvoelt door de korte speelduur van de film. Met name door een prachtige scène tegen het einde van de film, zou je willen dat de film nog wat langer door zou gaan. Het is een scène die zo veelzeggend is en waarin de non contact maakt met een man doordat hij zijn hand door de brievenbus steekt. Het is een geweldige filmische scène, die meer zegt over het karakter van Shibakusa dan de rest van de film bij elkaar. Wellicht als deze relatie nog verder uit was gewerkt en nog meer van dit soort inventieve scenes zou bevatten zou het een hele sterke film geweest zijn.
Conclusie
Autumn Adagio is een aardig debuut met een paar mooie scènes. Het is vooral het acteerwerk en de muziek van Shibakusa Rei die de film overeind houden. Het zwakke script met zijn stereotypes, weinig subtiele metaforen en geforceerde einde had nog wat meer aandacht kunnen krijgen, maar de regie van Inoue Tsuki is uitstekend, waarmee duidelijk wordt dat ze wel een talentvol regisseuse is die we vast nog wel eens terug gaan zien op het IFFR.
Autumn Adagio is een aardig debuut met een paar mooie scènes. Het is vooral het acteerwerk en de muziek van Shibakusa Rei die de film overeind houden. Het zwakke script met zijn stereotypes, weinig subtiele metaforen en geforceerde einde had nog wat meer aandacht kunnen krijgen, maar de regie van Inoue Tsuki is uitstekend, waarmee duidelijk wordt dat ze wel een talentvol regisseuse is die we vast nog wel eens terug gaan zien op het IFFR.
vrijdag 5 februari - 13.00 uur, Pathé 4
| Titel: | Autumn Adagio |  |
| Genre: | Drama | |
| Regie: | Inoue Tsuki | |
| Cast: | Shibakusa Rei, Chiba Peiton, Shibuya Takumi, e.a. | |
| Première: | IFFR 2010 | |
| Trailer: | - |
