Tijdens het IFFR van 2010 spelen in verband met een retrospectief een aantal films van de Koreaanse Japanner Sai Yoichi.
Deze film gaat over zijn vaders generatie die met boten uit Korea naar Osaka vaarde toen Korea door Japan bezet werd, legt Sai uit in de introductie. Blood and Bones is gebaseerd op het boek van Yan Sogil, over het leven van zijn vader.
Kim Joon-pyong
Blood and Bones gaat over Kim Joon-pyong (Kitano Takeshi) en zijn imperium, bestaande uit zijn steeds verder uitbreidende familie, en een viscake fabriek waar hij zijn arbeiders uitbuit. Overal waar hij komt, maakt hij ruzie en vallen er klappen. Het maakt niet uit of het nou zijn familie betreft of zijn medewerkers; Kim's wil is wet. Het is geen vermakelijke film omdat Sai - in tegenstelling tot een hoop Amerikaanse films met hetzelfde onderwerp - de gewelddadigheid van Kim niet romantiseert. Ook kiest hij er niet voor Kim als slachtoffer neer te zetten. Hij is een echte schurk die geen greintje goedheid bezit, en het is niet zo zeer de schuld van de Japanners die hem onderdrukken (behalve in een paar beginscènes tijdens de oorlog), maar eerder de wil van Kim om een hogere status te krijgen en door de identiteitscrisis waar hij zich in bevindt. Zo is de enige vrouw die Kim's liefde krijgt een Japanse, en laat hij zijn oudere Koreaanse vrouw stikken. De identiteitscrisis is ook bij de huidige generatie nog actueel; zo proberen veel Koreanen te verbergen dat ze Koreaans zijn door een Japanse naam aan te nemen, simpelweg omdat ze nog erg gediscrimineerd worden in het hedendaagse Japan.
Blood and Bones gaat over Kim Joon-pyong (Kitano Takeshi) en zijn imperium, bestaande uit zijn steeds verder uitbreidende familie, en een viscake fabriek waar hij zijn arbeiders uitbuit. Overal waar hij komt, maakt hij ruzie en vallen er klappen. Het maakt niet uit of het nou zijn familie betreft of zijn medewerkers; Kim's wil is wet. Het is geen vermakelijke film omdat Sai - in tegenstelling tot een hoop Amerikaanse films met hetzelfde onderwerp - de gewelddadigheid van Kim niet romantiseert. Ook kiest hij er niet voor Kim als slachtoffer neer te zetten. Hij is een echte schurk die geen greintje goedheid bezit, en het is niet zo zeer de schuld van de Japanners die hem onderdrukken (behalve in een paar beginscènes tijdens de oorlog), maar eerder de wil van Kim om een hogere status te krijgen en door de identiteitscrisis waar hij zich in bevindt. Zo is de enige vrouw die Kim's liefde krijgt een Japanse, en laat hij zijn oudere Koreaanse vrouw stikken. De identiteitscrisis is ook bij de huidige generatie nog actueel; zo proberen veel Koreanen te verbergen dat ze Koreaans zijn door een Japanse naam aan te nemen, simpelweg omdat ze nog erg gediscrimineerd worden in het hedendaagse Japan.
Generatie immigranten
Sai Yoichi schreef destijds de rol met Kitano in zijn hoofd, en het wordt meteen duidelijk, waarom. Kitano is briljant in de rol van de gewetenloze schurk en we hebben hem nog nooit zo'n onsympathiek personage zien spelen. Het is helaas ook een van zijn laatste films als acteur. Wat Blood and Bones zo bijzonder maakt, is dat de film tegelijkertijd het verhaal van Kim en dat van een generatie immigranten weet te vertellen. Zo begint de film met de boten vol immigranten die Osaka zien, dan volgt een periode van een jaar of veertig, waarbij de oorlog en een aantal andere historische gebeurtenissen voorbij komen. Toch maakt Sai van de film geen geschiedenislesje; daarvoor gaat de film teveel over Kim.
Sai Yoichi schreef destijds de rol met Kitano in zijn hoofd, en het wordt meteen duidelijk, waarom. Kitano is briljant in de rol van de gewetenloze schurk en we hebben hem nog nooit zo'n onsympathiek personage zien spelen. Het is helaas ook een van zijn laatste films als acteur. Wat Blood and Bones zo bijzonder maakt, is dat de film tegelijkertijd het verhaal van Kim en dat van een generatie immigranten weet te vertellen. Zo begint de film met de boten vol immigranten die Osaka zien, dan volgt een periode van een jaar of veertig, waarbij de oorlog en een aantal andere historische gebeurtenissen voorbij komen. Toch maakt Sai van de film geen geschiedenislesje; daarvoor gaat de film teveel over Kim.
Conclusie
Blood and Bones is een sterke film over een generatie immigranten die met een droom naar Japan komt om vervolgens gedesillusioneerd te raken. Er zijn al veel films gemaakt over dit onderwerp, maar toch is ook deze de moeite waard, mede omdat het verhaal van immigranten in Japan een gevoelig onderwerp is. Kim staat symbool voor de problemen van Koreaanse immigranten in Japan, zowel voor de eerdere als de huidige generatie. Als je ook maar enigszins geïnteresseerd ben in het leven van Koreanen in Japan is de film een must see, maar zeker ook vanwege de meesterlijke vertolking van Kim Joon-pyong door Kitano Takeshi.
Blood and Bones is een sterke film over een generatie immigranten die met een droom naar Japan komt om vervolgens gedesillusioneerd te raken. Er zijn al veel films gemaakt over dit onderwerp, maar toch is ook deze de moeite waard, mede omdat het verhaal van immigranten in Japan een gevoelig onderwerp is. Kim staat symbool voor de problemen van Koreaanse immigranten in Japan, zowel voor de eerdere als de huidige generatie. Als je ook maar enigszins geïnteresseerd ben in het leven van Koreanen in Japan is de film een must see, maar zeker ook vanwege de meesterlijke vertolking van Kim Joon-pyong door Kitano Takeshi.
zaterdag 6 februari - 16.30 uur, Luxor
| Titel: | Blood and Bones |  |
| Genre: | Drama, Actie | |
| Regie: | Sai Yoichi | |
| Cast: | Kitano Takeshi, Arai Hirofumi, Tabata Tomoko, e.a. | |
| Première: | IFFR 2010 | |
| Trailer: | - |
