Een Braziliaanse roadmovie over een werkloze acteur.
Regisseuse Suzana Amaral maakte in 1986 al haar debuutfilm, maar Hotel Atlantico is pas haar derde film. Het is een Braziliaanse roadmovie die gebaseerd is op het gelijknamige boek. Hotel Atlantico gaat over een werkloze acteur die op reis gaat, daarbij absurde karakters tegen komt en zich in bizarre situaties bevindt. Denk hierbij aan een vrouw die plotseling overlijdt of een onbekende politicus die de acteur uit oppertunistische motieven voor zijn campagne wil gebruiken.
Onconventioneel
Het probleem van Hotel Atlantico is dat de film vooral absurd en schockerend probeert te zijn, veel meer dan nodig is. Het zijn namelijk de kleinere scènes waarin niet zoveel gebeurt die wel fascinerend zijn om naar te kijken. Zo is bijvoorbeeld een anekdote van een priester die vertelt over de ontmaagding van een non een van de beste scènes uit de film, juist omdat deze zo subtiel wordt verteld door acteur Gero Camilo. Ook probeert Amaral te veel gebeurtenissen uit het boek te halen, waardoor de film teveel als losse episodes aan voelt. Dit is duidelijk de bedoeling geweest, maar is wel de reden waarom alle gebeurtenissen uit de film zo betekenisloos aanvoelen. Het is omdat Amaral zo graag onconventioneel wil werken, en de losse structuur slechts gebruikt om tegen conventie in te werken, maar wat het effect hiervan is lijkt ze nog niet ontdekt te hebben. Het is duidelijk de eerste keer dat Amaral niet op een klassieke wijze te werk gaat en niet zo goed weet wat ze ermee aan moet, behalve dat ze het boek graag wil verfilmen.
Het probleem van Hotel Atlantico is dat de film vooral absurd en schockerend probeert te zijn, veel meer dan nodig is. Het zijn namelijk de kleinere scènes waarin niet zoveel gebeurt die wel fascinerend zijn om naar te kijken. Zo is bijvoorbeeld een anekdote van een priester die vertelt over de ontmaagding van een non een van de beste scènes uit de film, juist omdat deze zo subtiel wordt verteld door acteur Gero Camilo. Ook probeert Amaral te veel gebeurtenissen uit het boek te halen, waardoor de film teveel als losse episodes aan voelt. Dit is duidelijk de bedoeling geweest, maar is wel de reden waarom alle gebeurtenissen uit de film zo betekenisloos aanvoelen. Het is omdat Amaral zo graag onconventioneel wil werken, en de losse structuur slechts gebruikt om tegen conventie in te werken, maar wat het effect hiervan is lijkt ze nog niet ontdekt te hebben. Het is duidelijk de eerste keer dat Amaral niet op een klassieke wijze te werk gaat en niet zo goed weet wat ze ermee aan moet, behalve dat ze het boek graag wil verfilmen.
Karakters
Volgens Amaral zelf is het effect van haar niet lineaire structuur dat de film over karakters gaat. In het begin van de film zou je dit inderdaad kunnen zeggen, als de hoofdpersoon een vrouw in de bus ontmoet en lang met haar praat. De personages veranderen echter steeds meer in stereotypen wat dit argument er ook niet sterker op maakt. De meest interessante relatie van de film komt vrij plotseling op het eind, wanneer een ziekenhuis verzorger er met ons hoofdpersonage richting de zee op uit trekt. Je gaat je af vragen of het hoofdpersonage wellicht homoseksueel is, maar ook deze relatie blijft aan de oppervlakte waardoor het ook hier slechts bij stereotype personages blijft.
Volgens Amaral zelf is het effect van haar niet lineaire structuur dat de film over karakters gaat. In het begin van de film zou je dit inderdaad kunnen zeggen, als de hoofdpersoon een vrouw in de bus ontmoet en lang met haar praat. De personages veranderen echter steeds meer in stereotypen wat dit argument er ook niet sterker op maakt. De meest interessante relatie van de film komt vrij plotseling op het eind, wanneer een ziekenhuis verzorger er met ons hoofdpersonage richting de zee op uit trekt. Je gaat je af vragen of het hoofdpersonage wellicht homoseksueel is, maar ook deze relatie blijft aan de oppervlakte waardoor het ook hier slechts bij stereotype personages blijft.
Conclusie
Hotel Atlantico is een roadmovie vol stereotypen die met zijn structuur onconventioneel probeert te zijn. Doordat deze methode niet in dienst staat van de inhoud voelt het slechts formalistisch en vaag aan, waardoor je Hotel Atlantico moeilijk een geslaagd experiment kunt noemen. Je vraagt je af of Suzana Amaral niet beter een klassiekere film had kunnen maken. Daar had ze in het verleden meer succes mee.
Hotel Atlantico is een roadmovie vol stereotypen die met zijn structuur onconventioneel probeert te zijn. Doordat deze methode niet in dienst staat van de inhoud voelt het slechts formalistisch en vaag aan, waardoor je Hotel Atlantico moeilijk een geslaagd experiment kunt noemen. Je vraagt je af of Suzana Amaral niet beter een klassiekere film had kunnen maken. Daar had ze in het verleden meer succes mee.
woensdag 3 februari - 19.15 uur, Pathé 5 donderdag 4 februari - 9.45 uur, Lantaren 2 vrijdag 5 februari - 13.15 uur, Pathé 5
| Titel: | Hotel Atlantico |  |
| Genre: | Drama | |
| Regie: | Suzana Amaral | |
| Cast: | Julio Andrade, Joao Miguel, Mariano Ximenes, e.a. | |
| Première: | IFFR 2010 | |
| Trailer: | - |
