Korte films zijn ook dit jaar een belangrijk onderdeel van het IFFR.
Net als eerdere jaren is er op het IFFR niet alleen een competitie voor lange films, maar ook een voor korte fil Voor de Tiger Awards Competitie voor Korte Films selecteerde het IFFR eenendertig films die in lengte variëren van 9 tot 40 minuten. De films zitten in programma's van drie tot vier films, zodat ze samen ongeveer 80 minuten bestrijken. De films zijn documentaires, fictie en experimentele films, ze komen uit Azie, Afrika, Amerika en Europa, met onder andere twee Nederlandse films in de competitie: van Lemert Engelberts en van Erik van Lieshout. De prijzen voor de Tiger Shorts worden bekend gemaakt op 1 februari a.s. en zullen tijdens een korte filmmarathon op de laatste dag van het festival nog eens los van het programma worden gedraaid, samen met een heleboel andere korte fil
We bespreken hier drie korte fil
Empirical Effect
Rosa Barba maakt films over bijzondere plekken en ongewone situaties. Empirical Effect gaat over de vulkaan Vesuvio in Italië. Het is een mix van archiefmateriaal, beelden die in de zomer geschoten zijn vanuit helikopters en beelden van mensen die de laatste uitbarsting van de vulkaan overleefden. Het geheel zit virtuoos in elkaar met flitsende overgangen en montage-sequenties, maar de kern van de film is volgens maakster Rosa Barba, dat de film een metafoor is voor de complexe relaties tussen de samenleving en politiek in Italië. Zo verstopt de maffia zich vlakbij de vulkaan en wonen er enorme aantallen illegale immigranten in de buurt. Het is een gespannen, maar passieve samenleving die elk moment op uitbarsten staat. Het is dan ook niet geheel toeval dat de laatste uitbarsting in 1944, tijdens de bombardementen van de Tweede Wereldoorlog plaats vond.
Rosa Barba maakt films over bijzondere plekken en ongewone situaties. Empirical Effect gaat over de vulkaan Vesuvio in Italië. Het is een mix van archiefmateriaal, beelden die in de zomer geschoten zijn vanuit helikopters en beelden van mensen die de laatste uitbarsting van de vulkaan overleefden. Het geheel zit virtuoos in elkaar met flitsende overgangen en montage-sequenties, maar de kern van de film is volgens maakster Rosa Barba, dat de film een metafoor is voor de complexe relaties tussen de samenleving en politiek in Italië. Zo verstopt de maffia zich vlakbij de vulkaan en wonen er enorme aantallen illegale immigranten in de buurt. Het is een gespannen, maar passieve samenleving die elk moment op uitbarsten staat. Het is dan ook niet geheel toeval dat de laatste uitbarsting in 1944, tijdens de bombardementen van de Tweede Wereldoorlog plaats vond.
Het is een hoop achtergrond informatie die je waarschijnlijk niet meteen uit de film zult halen. Door de verschillende beelden die door elkaar verweven zijn moet je als kijker steeds weer vanuit een ander perspectief kijken. Beelden van een evacuatie-test doen je afvragen wat er precies gebeurt; zo zit er bijvoorbeeld bijzonder beeldmateriaal van de gebroeders Lumière (een van de eerste filmmakers) in de film, wat weer een historisch perspectief geeft. Het is de onconventionele aanpak van Barba die je op verschillende manieren laat kijken naar de vulkaan en de kijker de conclusies laat trekken.
Een Afrikaanse jongen vertelt bij een kampvuur over hoe hij de oversteek probeerde te maken maar als gevolg zijn zeereis eindigde als verstekeling. De woorden van zijn verhaal zijn beeldend als in een tragisch gedicht. De jongen is niet de enige. Iedereen in zijn omgeving is bezig met het idee de overgang te wagen. Atlantiques geeft een gezicht aan de vele immigranten die dromen van een beter leven, en degenen die het niet redden. Het resultaat is een krachtig, kort portret voor een film van slechts 15 minuten.
Out of Love
In een fictie-achtige opening volgen we een busje met slapende kinderen. Het zijn kinderen die aan het werk gaan om geld te verdienen voor hun familie door sigaretten of telefoonkaarten te verkopen. Out of Love gaat over de kinderen in het na-oorlogse Kosovo en hun wanhopige pogingen te overleven in een wereld waar niemand zijn kinderen zou willen laten opgroeien. Het zijn korte portretten die veel zeggen.
In een fictie-achtige opening volgen we een busje met slapende kinderen. Het zijn kinderen die aan het werk gaan om geld te verdienen voor hun familie door sigaretten of telefoonkaarten te verkopen. Out of Love gaat over de kinderen in het na-oorlogse Kosovo en hun wanhopige pogingen te overleven in een wereld waar niemand zijn kinderen zou willen laten opgroeien. Het zijn korte portretten die veel zeggen.
Maakster Staermose kiest ervoor niet de armoede en ellende te exploiteren, maar op een noodzakelijke afstand te blijven, zodat de kinderen hun verhalen rustig in monologen kunnen vertellen. Door deze onsentimentele aanpak wordt de kijker geen emotie opgelegd, maar voel je die wel. De laatste scène van de film is een aanklacht tegen het soort film dat we zojuist gezien hebben, maar Staermose laat de camera gewoon lopen om de gruwelijke details nog eens te benadrukken.
Foto's: International Film Festival Rotterdam
