IFFR 2010: Trash Humpers - recensie

Een groep bejaarden pleegt vandalisme en heeft seks met vuilnisbakken. Harmony Korine's Trash Humpers is choquerend, lachwekkend en walgelijk tegelijk.

Vlak voordat ik naar Rotterdam vertrok, las ik het nieuwsbericht dat er een extra Big Talk gehouden zou worden bij Harmony Korine’s Trash Humpers . De Big Talk op het International Film Festival Rotterdam houdt in dat er een interview gehouden wordt met (meestal) de regisseur van de film die vertoond zal worden. Voor mijzelf was dit extra aangenaam, omdat ik eerlijk moet bekennen Korine’s eerdere werk ( Gummo , Julien Donkey-Boy , Mister Lonely ) nog niet gezien te hebben. Een interview met Harmony over zijn film zou daarom de perfecte wijze zijn om hem en zijn films beter te leren kennen. Tenminste, dat dacht ik aanvankelijk.

Harmony Korine (midden), foto: Jos de Jonge

Prettig gestoord
Goed, bijna de hele zaal was gevuld, de Big Talk ging van start en op het podium stonden drie stoelen. In één daarvan zat uiteraard Harmony Korine zelf, naast hem vriend en kunstenaar Cameron Jamie die het interview zou houden en tegenover hen zat Korine’s assistent, Scott. Om één of andere bizarre reden werd niet Korine, maar zijn assistent Scott geïnterviewd. Van begin af aan werd er flink gelachen in de zaal. De verwarde indruk van Korine, Scott die het allemaal niet zoveel leek te schelen en Cameron die als enige serieus overkwam, het voelde allemaal aan alsof we naar een cabaretvoorstelling zaten te kijken. Wie Harmony bij David Letterman heeft gezien, snapt wat ik bedoel.

Alhoewel we verder niks wijzer werden over Harmony’s film of hem persoonlijk, bleek dit toch de perfecte manier te zijn om hem te leren kennen en dit beloofde al veel goeds voor zijn film. De volle zaal had er flink zin in gekregen. Scott had uitgebreid verteld over zijn bezoek bij een forse prostituee met een grote kont, maar bij wie hij niet tot zijn hoogtepunt kon komen. Cameron gaf knuffels aan Korine die vernoemd waren naar ziektes en tot slot heeft de gehele zaal onder valse voorwendselen “Happy Birthday” voor Harmony gezongen (die helemaal niet jarig bleek te zijn).

Dikke middelvinger
Trash Humpers , een naam die de lading van de film behoorlijk dekt, geeft een inkijkje in het leven van een groep bejaarden die er nogal wat rare en bovendien verontrustende gewoontes op na houdt. Gefilmd door de bejaarden zelf, in homevideo stijl, zien we in iets langer dan een uur hoe de bejaarden seksueel opgewonden raken door tegen voorwerpen (veelal vuilnisbakken, maar ook planten en dergelijke) aan te rijden. Deze daden worden gevolgd door flink geschater dat gek genoeg aanstekelijk werkt. De film staat beschreven als een horrorfilm en alhoewel de acties van deze groep mensen zeer zeker verontrustend en af en toe zelfs schokkend zijn, heeft de humor die erachter schuilt de overhand.

Dat wil zeggen, als je het type persoon bent die het kan waarderen dat een regisseur ervoor kiest om een film over ogenschijnlijk sociaal gestoorde bejaarden (die niet vies zijn van een beetje vandalisme en seks met vuilnisbakken) op te nemen in VHS kwaliteit en om die vervolgens op een videorecorder te monteren. Dit gefilmd in twee weken tijd, met Harmony zelf en zijn familie en vrienden overduidelijk verkleed (simpelweg met maskers) als de oude mensen. Kun je dit niet waarderen, dan is het heel goed mogelijk dat ook jij zou zijn weggelopen tijdens de vertoning van deze film op het IFFR. Want dat is wat het merendeel van de zeer volle zaal deed. Het is jammer dat we niet precies weten waarom deze mensen, waaronder ook pers, zijn vertrokken, maar ik kan mij alleen maar voorstellen dat het voortkomt uit onbegrip, ongeduld en ongeloof. Een scène waarbij je minutenlang drie bejaarden lachend op fietsen rondjes ziet rijden terwijl er een babypop met een touwtje om zijn nek achter hun fietsen slingert, is ook zeker moeilijk te bevatten, maar dat is juist de bedoeling. Zie je dit niet in, dan kan het zo zijn dat je deze film als een dikke middelvinger naar jou en de filmindustrie ziet. Onterecht, als je het mij vraagt.

Foto: IFFR

Lelijk
Zodra de film was afgelopen, en de zaal aanzienlijk leger was dan ervóór, kwamen Harmony Korine en zijn vriend Cameron Jamie weer op het podium om vragen uit het publiek te beantwoorden. Maar eerst stelden zíj een vraag: "Hoeveel mensen vonden de film leuk?", een klein groepje mensen (waaronder ikzelf) stak hun hand op. Deze vraag kan als sarcastisch gezien worden, maar het is een redelijke vraag. Trash Humpers is nou eenmaal niet voor iedereen. Zoals Harmony achteraf aangaf, is de film vooral gemaakt voor zijn eigen 'amusement'. In die zin moet je een zelfde soort smaak hebben als Harmony, de schoonheid zien in de rauwe, wazige, soms bijna onherkenbare VHS beelden en bovendien nieuwsgierig zijn naar deze groep bejaarden, zoals je die nog nooit eerder hebt gezien.

Conclusie
In twee weken opgenomen, gefilmd als de gemiddelde vakantieganger die net een camera heeft, gemonteerd op een videorecorder en geen enkele vorm van schaamte. Trash Humpers choqueert, laat je lachen en doet je walgen, maar ook nadenken over dit stelletje sociaal gestoorde, vandalisme plegende club senioren. Voor sommigen ondragelijk om aan te zien, voor anderen een prachtig inkijkje in een cultuur zoals je waarschijnlijk niet eerder bent tegengekomen. Om met Harmony Korine's woorden af te sluiten: "Those who are prone to walking out of movies should probably just leave before it starts".