IFFR 2011: Outrage - recensie

Kitano terug op bekend terrein.

Na zijn matige zelfreflectie-trilogie, keert Kitano Takeshi na bijna een decennium terug naar de yakuza film. Dat de verwachtingen hoog gespannen waren na meesterwerken als Sonatine en Hana-bi was daardoor te verwachten, helemaal omdat Kitano eerder het genre had afgezworen en nooit meer een yakuza film zou maken. Nu lijkt al een Outrage 2 in zicht.

In een machtsstrijd van verscheidene yakuza families breekt de hel los na een uit de hand gelopen incident. Het is aan Otomo (Kitano Takeshi) en zijn mannen om het vuile werk op te knappen. Als vanouds, zou je zeggen als je de plot zo hoort, en dat is het ook. Kitano toont zich een meester van het genre, waarbij geweld op zijn eigenzinnige wijze, vlak na dat het zich heeft afgespeeld, in beeld wordt gebracht. Dat dit minder expliciet en overduidelijk is gedaan dan in zijn eerdere werk, lijkt te zijn gedaan om een groter publiek te bereiken.

Volgens Kitano zelf is Outrage slechts gemaakt als entertainment en bedacht hij eerst de verschillende creatieve manieren waarop de yakuza omgelegd zouden worden, en daarna pas een verhaal. Weinig regisseurs zouden hiermee weg komen, tenzij ze een genre als een waar vakman beheersen. Kitano is duidelijk zo'n vakman, maar toch weet Outrage ook als Kitano film niet helemaal te overtuigen. Waar een film als Zatoichi nog zonder componist Hisaishi Jo is gemaakt, is dit bij Kitano's yakuza films moeilijker voor te stellen. De sfeer van die films werd voor vijftig procent bepaald door de briljante componist, waarmee de regisseur ooit een onverwachte samenwerking aan ging in het begin van de jaren '90, maar waar helaas ook abrupt een einde aan kwam met Zatoichi vanwege meningsverschillen over de score. Ook komt gek genoeg Kitano's eeuwige rechterhand - altijd gespeeld door Terajima Susumu - niet voor in de film. Kleine details zou je misschien zeggen, maar erg belangrijk voor een Kitano film.

Conclusie
Outrage maakt de hoge verwachtingen niet waar. Voor mensen die niet bekend zijn met Kitano's werk zal de film nog een frisse kijk op het genre bieden. Maar voor de fans die al enigszins bekend zijn met zijn oeuvre is Outrage meer van hetzelfde, maar dan met minder humor en minder gestileerd. Zij zullen vooral terugdenken aan die glorietijd van de jaren negentig en Outrage snel weer vergeten.

Voorstellingen tijdens het IFFR 2011:

2 februari - 22:45, Cinerama 4
4 februari - 10:30, Pathé 4