Het is een warme zomerdag. Drie zussen zoeken verkoeling binnen in een groot landhuis. Loom hangen ze op de bank. Een vriend die aanbelt wordt afgeserveerd. De zussen hebben genoeg aan zichzelf en hebben verder niemand nodig.
Abrir Puertas Y Ventanas(wat letterlijk "Open deuren en ramen' betekent) speelt zich bijna helemaal af in het grote huis en de tuin eromheen. De ramen en deuren uit de titel staan soms open, maar worden vaker dichtgegooid. Het is een metafoor voor de buitenwereld die de zussen maar al te graag ver weg van zich willen houden. In scenes waarin lange stiltes vallen, zien we ze om elkaar heen draaien en als magneten dan weer aangetrokken tot elkaar zijn, om op andere momenten elkaar weer af te stoten.
.jpg&h=324&w=600)
Als kijker komen we er langzaam achter waarom de zussen zo op elkaar zijn aangewezen. Jarenlang zijn ze, na de dood van hun ouders, door hun grootmoeder opgevoed. Nadat ook zij is overleden, breekt voor hen alledrie een nieuwe fase aan waarin ze langzaam hun eigen weg gaan zoeken. Als de zomer overgaat in de herfst, zien we de zussen ook steeds meer een nieuw leven oppakken en zelfs het huis verlaten.
Regisseur Milagros Mumenthaler werd geboren Argentinië maar groeide op in Zwitserland. Ze keerde terug naar Buenos Aires om daar een filmstudie te volgen. Abrir Puertas Y Ventanas is haar eerste lange speelfilm, gemaakt met steun van onder meer het aan het Filmfestival Rotterdam verbonden Hubert Bals fonds. Het verhaal van de zussen die zonder hun ouders moesten opgroeien, is iets wat vaak voorkwam in de nadagen van de dictatuur in Argentinië, al wordt daar nergens in de film iets over gezegd. Het thema van verwerking, verwijdering en het opnieuw aangaan van relaties is iets dat de plek en het land overstijgt.
Doordat er weinig wordt uitgelegd, moet je via beelden en wat dialogen zelf ontdekken wat er met de zussen aan de hand is. Dit maakt het kijken bijzonder spannend. De lome setting, de trage takes en de lange stiltes versterken dit gevoel nog meer. De actrices die de zussen spelen, Maria Canale, Martina Juncadella en Ailin Salas, doen dat overtuigend. Alleen het script komt soms wat ongeloofwaardig over. Er zitten teveel gaten in, waardoor je soms uit de sfeer van de film wordt gehaald. Zo is voor de zussen geld blijkbaar geen issue - dat is er genoeg - en ook de aanwezigheid van de jongen die soms over de vloer komt, blijft steken aan de oppervlakte. Verder blijft de buitenwereld - vrienden, familie, school of werk - volstrekt buiten beeld. Het is dit tekortschieten van het verhaal dat dit soort dingen opvallen en naar het eind toe zelfs wat storen. Alleen de muziek die soms te horen is of het zingen van één van de zussen brengt je weer in de melancholische ontdekkingstocht die de film ook zeker is.
Conclusie
Abrir Puertas Y Ventanas is een film met een intrigerend uitgangspunt; het verwerken van een verlies en het opnieuw vinden van een doel in het leven. Via een melancholische zoektocht kom je langzaam achter het verhaal en ga je mee in het proces van aantrekken en afstoten. Helaas laat het scenario teveel gaten vallen, waardoor je als kijker uit deze zoektocht raakt, ondanks het camerawerk, het acteren en de sfeer. Een wankel evenwicht dus, net als de film zelf.
