Thaise filmmaker Wichanon Somumjarn verwerkte traumatische jeugd in een optimistische, autobiografische film.
Met het nieuwjaar bezoekt Nuhm, een jongen op zoek naar werk, zijn geboorteplaats in het noorden van Thailand. Hier ontmoet hij zijn vrienden en komt hij op een bruiloft een vriendinnetje van vroeger tegen. Terwijl hij vertelt over zijn ongelukkig jeugd, zien we hier tegelijk ook fragmenten van. Een grote impact op zijn leven had met name een brand in zijn huis toen hij nog een kind was. Tijdens een toevallige ontmoeting op straat met filmmakers die een ‘’indie film’’ aan het draaien zijn (een beetje als de Thaise film van twee jaar terug Uncle Boonmee, volgens de productie-assistent) komt Nuhm erachter dat films maken misschien wel is wat hij in de toekomst wil gaan doen.
Zoals ieder jaar op het IFFR brengen de Thaise filmmakers een aantal van de origineelse films naar het festival. Dit komt met name door de creatieve wijze waarop zij met het medium om gaan. Vaak zijn het fragmentarische films in structuur en zijn ze gereduceerd tot slechts de nodige elementen om hun verhaal te vertellen. Zo ook construeerde filmmaker Wichanon Somumjarn op virtuoze wijze zijn personages en gebeurtenissen met situaties uit zijn eigen leven en familie. Het levert een verrassende, fragmentarische film op, waarbij we op het ene moment de hoofdpersoon zijn jeugdliefde zien veroveren en op het andere moment een interview met zijn broer zien die de film becommentarieert.
Conclusie
In April the Following Year There Was a Fireis een verrassende, originele film die wederom de kracht van de Thaise cinema op het IFFR tentoon stelt. Somumjarn is een getalenteerd filmmaker die we in de toekomst, net als zijn twee tiger winnende landgenoten van de afgelopen twee jaar, goed in de gaten moeten gaan houden. De film zou zomaar de derde Thai in drie jaar kunnen worden die een Tiger Award weet te veroveren.
