Een opbloeiende romance in een Russische varkensslachterij.
Er zijn idylischer omgevingen te bedenken dan een varkensboerderij en -slachterij op het Russische platteland. Toch is dit de plek waar regisseur Bakur Bakuradze zijn nieuwste film plaatst. Hoofdpersoon is varkensboer en jager Ivan Dunaev, een stugge en stille man die met zijn zoontje in een boerderij woont. Ivan levert zijn varkens aan een naburige fabriek, die de dieren onder luid gekrijs verwerkt tot vlees en worst. In de fabriek ontmoet Ivan twee vrouwen die vanuit een strafkolonie daar moeten werken. Met één ontwikkelt zich langzaam een romance. Zwijgzaam komen ze langzaam dichter bij elkaar, terwijl de zoon zich bekommert om twee wasberen.
The Hunteris de tweede lange film van de Russische regisseur Bakuradze. Zijn eerste film,Schultes, draaide in 2009 op het filmfestival Rotterdam. Beide films zijn zeer precieze en gedetailleerde karakterstudies van mannen die net even buiten de maatschappij staan, alleen is de dief uitSchultesnu ingewisseld voor de varkensboer. Bakuradze heeft daarnaast ook een goed oog voor de omgeving waarin de hoofdpersoon zich bevindt. Zo is het camerawerk vaak statisch waarbij de troosteloosheid treffend gevangen is. De mensen, vaak zwijgzaam, zie je een groot deel van de tijd alleen vanaf de rug om het gevoel van afstand nog meer te versterken.
De man is een fanatiek jager en leert ook zijn zoon met een geweer om te gaan. Pas halverwege de film wordt duidelijk dat er iets met de jongen aan de hand is. Niet alleen de relatie ontrolt zich traag, ook het verhaal, met een omgekomen piloot als belangrijkste element. Deze traagheid en het gevoel voor detail maken The Hunter tot een rijke filmervaring. Daarnaast raakt Bakuradze ook aan iets groters. Bij een Russisch monument, dat door betonrot half is aangetast, vraagt de jongen aan zijn vader: "Wat is de Sovjet-Unie"? Deze vraag lijkt het probleem van het land in een notendop samen te vatten.
Conclusie
The Hunteris een mooi voorbeeld van hoe trage cinema mooie films kan opleveren. De nauwgezette karakterstudie sleept je in de film en blijft door de beelden en het doordachte scenario tot het einde boeiend.
