Imagine 2010: Thirst - recensie

Barokke vampierfilm van Park Chan-Wook.

Beter bekend van zijn wraak trilogie ( Oldboy , Sympathy for Mr Vengeance en Lady Vengeance ) van al weer wat jaren terug. Deze keer waagt Park Chan-wook zich aan de vampierfilm. Thirst is gebaseerd op een boek van Emile Zola, een 19e eeuwse schrijver uit Frankrijk. De film gaat over een priester die door een experiment in een vampier verandert. Dit zorgt voor een aantal dilemma's met zijn geloof, aangezien hij nu bloed moet drinken en vleselijke verlangens naar een meisje krijgt.

Subtiel
Terwijl veel vampierfilms de vampier laten zien als een wezen dat zichzelf niet onder controle heeft, doet Park dit op veel subtielere wijze. Zijn hoofdkarakter begint niet als een gek mensen leeg te zuigen, maar wordt vrijwilliger bij het ziekenhuis en zuigt af en toe wat litertjes mee bij patiënten in het ziekenhuis. Het uitermate subtiele script zorgt ervoor dat het verhaal erg geloofwaardig is en we de priester als een slachtoffer van een ernstige ziekte gaan zien. Wellicht een verdienste van het oorspronkelijk materiaal van Zola, maar het getuigt ook van een volwassen wording in Park's narratief, waarbij hij niet meer op makkelijke schokeffecten hoeft te rekenen, zonder voor de liefhebbers het noodzakelijke bloedvergieten achter wegen te laten. Toch komt ook Parks favoriete thema wraak weer duidelijk naar voren, met als belangrijkste vraag wat er gebeurt als die wraak is afgehandeld.

Feest voor de zintuigen
Om de effecten van de transformatie goed in beeld te brengen, komt er bij Thirst de nodige cgi kijken, maar waar dit in de meeste horrorfilmsvaak tot overdreven spectaculaire effecten leidt, doet Park niet meer dan nodig is. Een scène waarin een blinde priester aan het hart van de vampierpriester voelt, maakt van Thirst een waar feest voor de zintuigen, met niet alleen prachtige barokmuziek van componist Young-ook Cho, maar nog een heleboel andere scènes waarbij je het bloed bijna kunt proeven. Al deze scènes leiden tot een poëtische finale, waarbij de opbouw naar die eindscène wel iets te lang duurt.

is een verfrissende kijk op de vampierfilm, waarbij regisseur Park op subtiele wijze ons in de bizarre wereld van zijn hoofdpersonage betrekt. Het is een film voor de zintuigen waarbij die werkelijk allemaal aan bod komen, van reuk tot smaak. De film duurt met zijn 133 minuten net iets te lang, maar dat maakt Parks visie op de vampierfilm er niet minder fascinerend op. is één van de betere films van het Imagine filmfestival 2010.