Imagine 2011: Bitter Feast - recensie

Zwartkomische film over een tv-kok die doordraait.

Het Imagine-festival is na lang wachten en veel ongeduld eindelijk weer begonnen en het Kriterion-theater in Amsterdam is tien dagen lang omgetoverd tot de favoriete hang-out van iedereen die de fantastische film een warm hart toedraagt. MovieSense is er uiteraard bij en doet verslag van de meest opmerkelijke films op het festival, waaronder de inktzwarte komedie Bitter Feast .

Bitter Feast kent een uitgangspunt waar je stiekem erg veel van verwacht. Wie een script schrijft over een tv-kok die een recensent ontvoert en martelt, die hem, zijn tv-show en zijn restaurant indirect om zeep helpt, moet beschikken over een flinke dosis humor. Absurdisme op dit niveau succesvol vertalen naar een onderhoudende film vergt wat talent. Regisseur Joe Maggio weet deels de verwachtingen in te lossen met deze low-budget film.

De film kent een zeer aangenaam eerste uur en het is hier dat Maggio laat zien waar hij goed in is. Bitter Feast introduceert ons aan tv-kok Peter Grey en confronteert ons met de realiteit waar deze arme man dagelijks mee te maken krijgt. Niemand begrijpt zijn passie voor biologisch verantwoord eten en zijn tv-sidekick is een irritant kreng dat met haar Grey-onwaardige one-liners enkel dom publiek trekt. Bovendien wordt hij ook nog neergesabeld door een freelance blogger die Peters kunsten reduceert tot culinaire missers.

In essentie draait Bitter Feast om een man die doordraait door druk van buitenaf, een gegeven dat we kennen uit films als Falling Down of Rampage . Joe Maggio weet dit gegeven net wat anders te presenteren door het om een tv-kok te laten draaien. Het idee is hetzelfde, maar met zo'n setting en uitgangspunt keert de film zich al gauw tot absurdisme. Een goed idee, ware het niet dat Maggio's ideeën snel opraken en Bitter Feast een soort wending neemt die we inmiddels wel beu zijn.

Laten we de credit voor het eerste uur absoluut niet volledig aan Maggio toekennen, want het is in feite James LeGros die een onvergetelijke rol als de gefrustreerde Peter Grey neerzet. Zijn spel is uitmuntend en zijn lichaamstaal de vervolmaking van het personage. Peter Grey bezorgt ons een stel onvergetelijke momenten, bijvoorbeeld wanneer de ontvoerde criticus J.T. Frank geboeid en al tot in perfectie een eitje 'over easy' moet klaarmaken.

Wat bezielt Joe Maggio dan om na dit verfrissende eerste uur ineens te switchen naar een dertien in een dozijn kat- en muisspel? Het laatste half uur bestaat enkel uit achtervolgingen tussen Grey en Frank en zijn vriendinnetje, dat inmiddels ook deel uitmaakt van Greys spelletje. De zwarte humor die zijn werk deed, lijkt opgeraakt te zijn en plaats te hebben gemaakt voor opvulling. De spanning die Maggio het laatste half uur probeert mee te geven loopt vast in herhalingen. Het laatste, voorspelbare shot is hiervan de kers op de taart.

Conclusie:
Bitter Feast kent een aangenaam begin, maar verzandt dan treurig genoeg in genre-clichés, die de film weinig memorabel en voorspelbaar maken.

Nog te zien tijdens Imagine 2011:

16 april - 18:00 Kriterion 1
17 april - 18:10 Kriterion 3
23 april - 18:00 Kriterion 1