Imagine 2011: La Casa Muda - recensie

Professionele horror uit Uruguay.

" La Casa Muda is niet de allereerste horrorfilm die uit Uruguay komt, maar wel de allereerste horrorfilm die enige professionaliteit toont", aldus regisseur Gustavo Hernández tijdens een Q & A, na de vertoning van zijn film op het Imagine-festival. La Casa Muda is audiovisueel inderdaad fijn afgewerkt, maar is deze film, die geïnspireerd lijkt door films als [Rec] en Paranormal Activity , ook daadwerkelijk een horrorbeleving van formaat?

Laura en haar vader Wilson reizen af naar een huisje, dat opgeknapt moet worden voordat het in de verkoop wordt gedaan door de eigenaar. Het is de bedoeling dat ze daar eerst de nacht doorbrengen voordat ze de volgende dag met opruimen beginnen. Midden in de nacht hoort Laura een geluid, dat van de bovenste verdieping lijkt te komen. Laura wacht beneden terwijl haar vader naar boven gaat om het te onderzoeken.

Een eng huis, een verborgen mysterie, niemand in de buurt die je komt helpen en vooral heel veel donkerte. Het spookhuis-genre is een fenomeen dat telkens weer zijn opwachting maakt, ditmaal uit Uruguay, een land waar film een beperkt platform kent. La Casa Muda is dan ook geschoten met het beperkte budget van 8000 dollar. De film ziet er voor zijn doen erg strak uit. Het huis wordt sfeervol in beeld gebracht en de afwerking is goed. Een prima basis voor een film die één van onze oerangsten weer een opdonder moet geven.

Hoewel La Casa Muda audiovisueel een aangename film is, schiet hij tekort op een aantal andere vlakken. Zo creëert Hernández de illusie dat de film in één take is opgenomen (dit wordt leuk gecamoufleerd door een paar scène-overgangen op momenten dat het beeld volledig zwart is, een stijl die al eerder is gebruikt in Alfred Hitchcocks Rope ). Het probleem met dit trucje is dat de film te opgezet aanvoelt. De timing en choreografie zijn knap uitgevoerd, maar omdat het allemaal in dienst staat van het trucje, voelt het geheel uiteindelijk onecht aan. In Rope werkt het, maar in La Casa Muda , een film die het van zijn realisme moet hebben, helaas niet.

Een ander element, dat je steeds doet herinneren aan het feit dat je naar een film kijkt, is het weinig overtuigende en apathische acteerwerk van Florencia Colucci. Het feit dat uit Uruguay maar weinig films komen, verklaart misschien ook het feit dat er weinig acteertalent huist in dat land. La Casa Muda kan in ieder geval wel als voorbeeld en motivator dienen voor andere filmmakers die er aan de slag willen.

Conclusie
Gustavo Hernández heeft goede bedoelingen met zijn film, maar verzuipt uiteindelijk in zijn eigen ambities. Het trucje van de illusie dat de film in één take is opgenomen, gaat uiteindelijk ten koste van de beleving.

Jouw cijfer: [ratings id=55189]