Noorse trollen, in Blair Witch-stijl.
De filmstijl die The Blair Witch Project in 1999 heeft geïntroduceerd is ook dit jaar weer vertegenwoordigd op het Imagine-festival. De hand-held camera blijft een populair foefje en doet ditmaal zijn werk in Troll Hunter , een Noorse film over losgeslagen trollen.
De trol is een fenomeen waar we, los van de tekenfilmserie David de Kabouter , niet zo bekend mee zijn. Trollen zijn al eerder vertegenwoordigd in bijvoorbeeld Troll en Troll 2 , maar of een trol daar trots op mag zijn, is nog maar zeer de vraag. Troll Hunter presenteert dit verschijnsel in ieder geval binnen een interessante context. Een cameraploeg, bestaande uit een stel studenten, gaat midden in een woud op zoek naar de waarheid achter een paar mysterieuze dode beren. Al snel stuiten ze op Hans, een man die de ploeg op een werkelijke trollenjacht trakteert.
Regisseur André Øvredal leent in feite wel meer van The Blair Witch Project . Niet alleen de filmstijl is hetzelfde, ook het uitgangspunt. In Troll Hunter krijgen we eveneens te maken met filmmateriaal dat is gevonden in de Noorse wouden en personen waar geen spoor meer van te bekennen is. Øvredal maakt hier echter geen volbloed en spannende horrorfilm van, wat je zou verwachten van een dergelijk uitgangspunt, maar maakt van Troll Hunter helaas bijna een parodie op het hele hand-held genre.
We krijgen hier te maken met een gegeven dat zich uitstekend leent voor ouderwets griezelwerk. We hebben een donker en mysterieus woud en een onverklaarbaar iets wat zich daarin herbergt. De cameraploeg gaat het woud in zonder enig idee wat ze gaan tegenkomen, wat een eng idee is, maar de film doet ons in een universum belanden waar het bestaan van trollen al snel normaal wordt. De protagonisten gaan ermee om alsof het beren betreft. Met het gegeven van trollen verwacht je toch wat anders. Het gebruik van hand-held camerawerk schiet op deze manier ook zijn doel voorbij, want eng is het namelijk allang niet meer.
Het is een goed idee om Troll Hunter in te gaan zonder het idee een horrorfilm te gaan zien, want verder is dit een erg vermakelijke zit. De humor is, los van een paar erg flauwe momenten, aanstekelijk en de trollen zien er gewoonweg verbluffend uit. Cloverfield is de laatste film geweest waar de hand-held camera en de CGI-effecten zo'n sterke synergie beleefden. Ook hier verschijnen de trollen voornamelijk in het donker, wat de CGI deels camoufleert. Dit komt het realisme-gehalte op dat gebied in ieder geval zeer ten goede.
Conclusie
Troll Hunter had een film kunnen zijn die de hand-held horror een nieuwe impuls had kunnen geven, maar is in plaats daarvan een komedie geworden over een cameraploeg die stuit op een stel trollen. Ook leuk, maar André Øvredal had hier een onvergetelijke horrorfilm van kunnen maken.
