NFF 2010: All My Tomorrows - recensie

Film over een oncologisch chirurg, een celbioloog, een nachtzuster, een kinderoncoloog en een patholoog in het Universitair Medisch Centrum Rotterdam.

Een film over kanker die opent met een artseneed, gebaseerd op de eed van Hippocrates, waarin zojuist afgestudeerde artsen zichzelf verplichten bepaalde beroepsregels te zullen handhaven, zet een onherroepelijke, duidelijke toon. '"k zweer, beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten." Deze woorden staan centraal in een schrijnende, confronterende, en noodzakelijke documentaire, gemaakt door Sonia Herman Dolz. Zij is bekend van de documentaires Yo soy asi (2000), over het enige overgebleven 'café chantant' in hartje Barcelona dat haar deuren moet sluiten, en, meer recent, Blanco - The Hidden Language of the Soul (2009), over het ontstaan van een choreografie zoals die zich afspeelt tussen choreografe Conny Janssen en vijf dansers. All my Tomorrows is opgenomen in de categorie Korte Documentaire van het NFF.

Keel
"Dokter, ik hou van getallen, kunt u mij vertellen hoe lang ik nog te leven heb?", aldus een doodzieke, bejaarde man. De oncologisch chirurg antwoordt dan: "Ik hou ervan de bal terug te spelen. Hoe lang denkt u nog te leven?". Het is een aandoenlijke scène die de ernst van het onderzoek aantoont omdat de middelen om kanker te behandelen vooralsnog ontoereikend zullen zijn. In All My Tomorrows komt de geweldige zorg van artsen voor hun patiënten aan bod. Ook de scène waarin Prof. Dr. Alexander Eggermont voorbereidingen treft voor een lezing in New York, is indrukwekkend. Deze verhaallijn vormt de belangrijkste spil waar de film om draait.

Eggermont promoveerde met zijn proefschrift 'Interferon and IFN-inducers in the treatment of cancer' in 1987 aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, en is sindsdien actief op het gebied van de oncologie. Hij is hoogleraar Experimentele Chirurgische Oncologie en hoofd van de afdeling Chirurgische Oncologie, de medische kennis en behandeling van kanker. In deze hoedanigheid voert hij baanbrekend werk uit. Naast deze verhaallijn is ook de vraag waarom cellen ongelimiteerd gaan delen, belangrijk. Hiertoe zal uitsluitsel mogelijk aangereikt worden door de muis. Het levert een fascinerende, tevens schrijnende documentaire op waarin het verhaal zichzelf laat vertellen, want voor het gebruik van voice-over techniek is geen ruimte in All My Tomorrows .

Middels een beweeglijke camera die, behalve aan het ziekenhuisbed, bijna overal mag komen, zijn de diverse verhaallijnen naadloos in elkaar vervlochten. Persoonlijk leed gecombineerd met wetenschappelijk onderzoek. All My Tomorrows dreunt dagen na, is met liefde vervaardigd, en grijpt naar de keel. Let vooral op de discussie tussen de wanhopige vader van een veertienjarig meisje met een hersentumor, en haar arts. En omdat iemand anders het altijd beter weet te zeggen, hier een toegift: "geniet van het leven want het duurt maar even".

Een film over kanker waarin persoonlijk leed, wetenschappelijk onderzoek, en vooral de liefde voor het vak naar voren worden gebracht. Het ontbreken van een voice-over geeft kracht aan de vertelling, zodat de aaneenschakeling van beelden het eigenlijke verhaal vertelt. Maar bovenal is een te koesteren document.

Vertoningen tijdens het Nederlands Filmfestival:

25 september 2010 - 19.30 uur, Rembrandt Theater 1; uitverkocht
27 september 2010 - 16.15 uur, Louis Hartlooper Complex 1
28 september 2010 - 20.00 uur, Louis Hartlooper Complex 3
30 september 2010 - 12.00 uur, Filmtheater 't Hoogt 2