Malin Akerman is een actrice wiens ster rijzende is.
De van origine Zweedse actrice begon met kleine rolletjes en afleveringen in tv-series, maar was onlangs nog te zien in films als The Heartbreak Kid en 27 Dresses , maar haar echte doorbraak kwam eigenlijk toen ze werd gevraagd voor de rol van Silk Spectre in Watchmen . Na nog een rol in The Proposal is het dan nu tijd voor een hoofdrol in Couples Retreat naast Vince Vaughn. In Amsterdam hadden wij de kans om haar wat vragen te stellen en die lieten we niet aan ons voorbij gaan.
Malin Akerman
Allereerst welkom in Nederland, wat vind je van ons koude kikkerlandje?
Hartstikke bedankt, ik vind het hier geweldig! Ik houd ook vooral van Amsterdam, dit is mijn tweede keer. Ook nu ben ik hier erg kort, maar ik heb wel steeds de kans om wat rond te wandelen en de stad te bekijken. Bovendien ben ik dol op de mensen hier. Ik hou van de stad zelf, de architectuur hier is fenomenaal. Dit keer is mijn echtgenoot meegekomen, hij komt uit Italië, waar het ook erg mooi is natuurlijk en na een uurtje of twee rondlopen zei hij tegen mij: "Ik zou hier kunnen wonen", ik was het volledig met hem eens. Dus we hebben een erg hoge dunk van dit land, we zijn er gek op.
Zelfs met dit klimaat?
Ja, zelfs met dit klimaat.
Waar woont je man in Italië?
Hij komt uit Napels, in het zuiden, dat dus vlakbij de kust gelegen is. Daar aan de kustlijn heb je een aantal schitterende stranddorpjes.
En dat wil hij ruilen voor Amsterdam?
Ja, gek hè?
Dus we zouden je zomaar tegen kunnen komen in Amsterdam binnenkort?
Ja, wie weet? We hebben wat rondgelopen en navraag gedaan bij mensen wat de huurprijzen zo'n beetje zijn en het valt op zich wel mee. Je moet natuurlijk wel even zoeken maar er zijn hier wel huizen te vinden die niet extreem duur zijn. Niet als in bijvoorbeeld Londen of Parijs, wat stuk voor stuk heel dure steden zijn om te wonen. New York is ook zo'n voorbeeld.
Wonen jullie dan samen in Italië, of?
Nee, we wonen in Los Angeles momenteel. We wonen in een klein gebied genaamd Las Villas, waar het vrijer en lekker ontspannen is. Het ligt niet in het centrum, maar ook niet te ver er vandaan. En het weer is er hartstikke lekker, dus ik vind het niet vervelend om daar te wonen. Zeker als je net als ik bent opgegroeid in Canada, waar het klimaat een stuk ruiger is, is het een verademing om in LA te wonen. Je wordt wakker, trekt een t-shirt aan en kunt naar buiten. En als het regent is dat verwonderlijk, want dat gebeurt slechts een keer of twee per jaar.
Dan moet Bora Bora ook wel een spectaculaire en welkome afwisseling zijn geweest?
Euhh (lacht) zeker wel! Als je het over een paradijs hebt... ,Dat was zonder twijfel een van de meest geweldige plekken waar ik ooit ben geweest in mijn leven. En daar dan drie weken mogen doorbrengen, sterker nog, ervoor betaald worden. Ze betalen me gewoon om naar het paradijs te gaan. Het voelt bijna verkeerd, snap je? Het was zo mooi. Je kent wel die kaarten waarop je dan zo'n prachtig mooie blauwe zee ziet, en je weet dat ze dat meestal met Photoshop hebben bewerkt, hier was dat dus nog blauwer dan je op die kaart zou hebben gezien. Ongelofelijk zo mooi. Mijn man kwam ook en hij zou vijf dagen blijven, uiteindelijk werden het er tien. Hij wilde echt niet weg.
Maar wat als je hetzelfde zou hebben moeten doen als de stellen in de film? Dus praten over je problemen en dat soort gênante zaken?
Ik geloof niet dat ik het yoga deel zo erg zou hebben gevonden. Over de therapie heb ik nog mijn twijfels. Ik denk dat als dat werkelijk onze therapeut zou zijn, we er vooral flink om zouden moeten lachen. Ik denk niet dat we hem serieus zouden kunnen nemen. Dus ja, waarschijnlijk liever zonder de therapie, maar je kunt de yoga er wel in laten hoor. (lacht)
Die yoga instructeur was hilarisch.
Oh mijn god, hij was fantastisch, en weet je wat grappig is? In het echte leven is Carlos best wel een beetje verlegen en dan voornamelijk als je het over seks hebt. Hij is dan niet preuts of zo, maar toch zeker wel verlegen, hij ging er echter helemaal voor en deed het werkelijk fantastisch. Je kon ook zien dat hij echt zijn best moest doen om niet te lachen. Daar hadden we die dag allemaal best wel moeite mee, overigens.
Was het moeilijk dan om hem al die dingen te laten doen?
Oh nee hoor, hij was er wel voor in. Hij had zo iets van, kom maar op. En de eerste paar keren da kon hij zijn lachen absoluut niet houden. Waarop wij allemaal zeiden: "Carlos wat doe je nou? Je moet serieus zijn". Vooral de scène waar hij achter Kristen staat, zijn bewegingen maakt, "Boom" zegt en dan naar mij knipoogt. We moesten allebei echt heel hard ons best doen om niet te lachen, wat lastig was, maar wel erg leuk om te doen.
Was je niet al een beetje gewend geraakt aan lastige situaties door ?
Ja, dat bevatte wel zo'n beetje de meeste gênante momenten uit mijn filmcarrière tot nu toe, holy shit! Een van de meest gênante is denk ik toch wel als ik, en ik weet niet of je de film al hebt gezien, over Ben Stiller heen moet plassen, en ik mijn broek laat zakken, dan zie je een gelijmde nep vagina. Dat ben ik dus niet, voor het geval je je dat afvroeg. Het is een soort ondergoed waar ze dan haar op vastlijmen om het meer op een vagina te laten lijken. Daar liep ook een buisje doorheen waar dan water doorheen werd gepompt. Er stond een man aan de zijkant die aangaf dat de scène met de plas kon worden gedaan en dan werd het water erdoor gepompt. Dat was zo onaantrekkelijk. (lacht)
Was je daarna toen bang dat niemand je meer zou vragen voor een serieuze rol?
Weet je, daar was ik op dat moment in mijn loopbaan nog helemaal niet mee bezig. Ik was gewoon ontzettend blij dat ik überhaupt een rol kreeg. In het begin ben je gewoon blij als mensen je in hun film willen hebben. Ik vond het overigens een fantastische rol, zelfs als ik daarna alleen maar komedies had kunnen doen. Als ze me willen betalen om komedies te maken, dan is dat toch geweldig? Het is ook hartstikke leuk om te doen. Maar als je dan een telefoontje krijgt en ze zeggen je dat je een rol krijgt naast Ben Stiller; mijn tweede rol in Hollywood... ik dacht alleen "Ben Stiller en ik, oh mijn god, dat is geweldig! Ik doe het!" En ik vond de rol geweldig, ik kon het amper geloven. Hij is zo goed geschreven en zo leuk om te spelen, maar uiteraard is het wel iets waar ik nu meer mee bezig ben.
Nu ik wat meer kansen krijg en wat meer kan nadenken over de rollen die ik speel en kan kiezen, probeer ik ook wat andersoortige rollen aan te nemen. Ik heb net twee films afgerond die compleet anders zijn. Twee indie- producties; eentje gaat over apartheid waar voor we die mensen hebben mogen ontmoeten en ze alles konden vragen om ze vervolgens te kunnen spelen. Ik heb daarna nog een andere film gedaan, die Happy Thank You More Please heet, waarin ik een persoon speel die geen haar heeft, dus ik heb mijn wenkbrauwen afgeschoren en draag een bedekking om mijn haar te verbergen zodat ik kaal lijk. Dus ja, ik heb wel wat verschillende soorten rollen nu, naast de komische rollen die ik al heb gedaan. Ik was overigens geshockeerd dat ik de rol in Watchmen kreeg. Ik dacht serieus dat ik die auditie verprutst had, ik belde mijn agent en zei dat ook: "Die rol krijg ik niet, ik heb het slecht gedaan", maar dan krijg je hem toch. En dan ook nog zo'n rol, in Watchmen , wie had dat ooit gedacht.
Ja, dat is toch wel een van de bekendere comics die er op de wereld bestaan.
Inderdaad, en het was echt geweldig om daar deel van uit te mogen maken.
En hoe was het om samen te spelen met de cast van Couples Retreat?
Fantastisch. Toen ik de rol aannam was ik bang dat het een grote mannenclub zou zijn die aan zich elkaar vast klampten omdat de mannen elkaar allemaal al kenden. Wij vrouwen daarentegen kenden elkaar echter nog niet, dus dat was afwachten, maar het ging allemaal als vanzelf. Iedereen was hartstikke open en daar hadden we natuurlijk wel geluk mee, want je zit wel samen op een eiland vast en je kunt elkaar dus maar moeilijk ontwijken. Je hoopt echt dat je met elkaar overweg kunt op zo'n moment. En ik denk ook wel dat het geholpen heeft dat we op Bora Bora zaten gedurende het hele proces. Want als je in Los Angeles zit en je gaat iedere dag na de opnamen gewoon weer naar huis, dan krijg je niet een band zoals wanneer je iedere avond met elkaar zit opgescheept. Nu zijn we dan ook allemaal vrienden en ik zou zo weer een film met wie dan ook van de ploeg doen.
Deze film was wat dramatischer dan The Heartbreak Kid, hoe was het om deze kant te ontdekken?
Het was erg leuk. Ik denk dat we dat soort dingen allemaal regelmatig doen. Iedereen werkt elke dag aan zijn relatie, hoe die ook verloopt. Je bent er gewoon veel mee bezig. Het was leuk om zo'n karakter te spelen en de wat realistische kant te benaderen. Een vrouw met haar twee kinderen in een huwelijk waarin je altijd je ups en downs hebt, en hoe je daar dan mee omgaat. Ik denk dat we allemaal wel een aantal vrienden hebben die behoorlijk lijken op de personages in deze film, maar als je het ooit tegen die vrienden zou zeggen, zouden ze antwoorden met: "Zo ben ik echt niet hoor!"
Had je zelf ook een personage waarin je jezelf kon herkennen?
Ja, ik lijk het meest op het personage dat door Faizon gespeeld wordt, dat ben ik echt ten voeten uit, nee geintje natuurlijk (lacht). Ik kan mezelf goed vinden in mijn eigen personage. Ik ben redelijk hetzelfde en ze is ook het meest normaal van alle personages in de film. Ik verschil wel van haar want ik vergeet niet om plezier te maken, maar ik heb, samen met Vince, mogen helpen om dit karakter te creëren, wat heel veel heeft geholpen. Op deze manier kon ik mooi iets van mezelf in deze rol stoppen. Ik ben tenslotte getrouwd, weet hoe dat is en wat er allemaal op je afkomt. Ook dat je je makkelijk kunt irriteren aan je partner, ook al is dat vaak niet eens zijn fout. En al dat soort kleine dingen hebben we in de rol weten te verwerken.
Waren er ook scènes of stukken dialoog die je uit eigen ervaring in de film hebt weten te krijgen?
Niet specifiek, nee. Maar één scène die ik meteen in gedachten heb, is die waar we in de auto zitten en ik aan het karakter van Vince vraag welke handvatten hij wil, en hij zegt de zilveren, terwijl ze allemaal van zilver zijn. Zo ben ik dus ongeveer met mijn echtgenoot als hij het over drums heeft, want hij is dus drummer, en dan aan me vraagt: "Schatje welke vind je mooi?", waarop ik antwoord dat ik de zwarte mooi vind en hij: "Schatje, ze zijn allemaal zwart". Dus die scène is wel vergelijkbaar, maar dan andersom.
Je hebt toch ook ooit gezongen in een bandje? Zou je niet eens een musical willen proberen?
(begint te lachen) Ik kan echt absoluut niet zingen al heb ik het inderdaad wel geprobeerd. Ik heb zelfs auditie gedaan voor de film Mama Mia , maar ze vonden me niet goed genoeg, dus ik kreeg de rol niet. Ik had mijn uiterste best gedaan op mijn zingen, maar hij zat daar zo van, oké, dat was een goede oefening, nu echt, terwijl ik bij mezelf dacht, ik heb echt alles gegeven. Dus nee, dat was geen succes.
In deze film zijn het eigenlijk Kristen Bell en Jason Bateman die met hun karakters de film op gang brengen, maar is het niet zo dat de film voornamelijk draait om het karakter van Vince en jou?
Uhh, ja, in ieder geval is het personage van Vince net als lijm die alles bij elkaar houdt, die alles op zijn pootjes houdt, zeg maar. Jason zegt het zelfs in de scène in de keuken tegen Dave, dat als 'Vince' gaat, dat dan iedereen wel zal gaan. Vince is echt de ster in deze film. Een soort leider die zijn troep op het droge houdt.
Naar mijn mening is je eigen personage hetzelfde, maar dan voor de dames. Vind je niet?
Uh ja, zeker. Als je dat zo wilt zeggen dan mag dat. (lacht een beetje quasi verlegen) Maar ja, je hebt wel gelijk. Ze is wel de lijm die de vriendschappen bij elkaar houdt en de persoon waar de anderen naartoe komen als ze raad nodig hebben.
Ze zijn, zeg maar, het stabiele stel waar de anderen altijd bij terecht kunnen voor raad.
Juist ja! Mensen voelen zich daar altijd toe aangetrokken, het stabiele stel naar wie ze kunnen gaan als het even moeilijk is.
Denk je dat je zoiets ook kunt zijn voor jouw vrienden?
Ja, ik denk dat ik voor een groot deel zo ben voor mijn vrienden. Ook al is dat de laatste tijd wat lastig omdat ik zoveel reis en er dus veel te weinig ben. Maar in mijn highschool-tijd bijvoorbeeld, kwamen mijn vriendinnen regelmatig naar me toe om te vragen hoe ik dingen aanpakte en waarom iets voor mij wel werkte en voor hen niet, zulke dingen. Maar ik denk wel dat zoiets heel erg afhangt van de staat waarin je je op dat moment in je leven bevindt. Als ik een vriendje had of me goed voelde, kwamen ze wel voor mijn adviezen; wanneer ik single was, een stuk minder.
Een van de vragen in de film is "How do we make it work" heb je een antwoord op die vraag?
Ja, dat heb ik wel, maar daar moet ik natuurlijk wel bij zeggen dat ik dat alleen kan baseren op de relatie die ik heb met mijn echtgenoot. Wij focussen ons in ieder geval wel heel erg op het doorbrengen van tijd met elkaar, omdat dat zo ontzettend belangrijk is. Iedereen heeft altijd zoveel dingen te doen en je relatie kan daar echt enorm onder lijden. Eens in de zoveel tijd moet je er gewoon echt de tijd voor nemen. Telefoons uit, alle andere technologie om je heen ook uit en de tijd nemen voor elkaar. En dat doen we vaak! Dan heb je tijd om goed met elkaar te praten, wat meteen een mooi bruggetje is naar het andere punt, communicatie. Communicatie is het allerbelangrijkste in een relatie. Als je niet met elkaar kunt praten over problemen die je hebt, dan denk ik niet dat het gaat werken.
Wat vind je fijner, het lichaam van Salvadore of dat van Dave?
Oooh, dat is een interessante vraag. Normaal gesproken, denk ik als ik een gespierde man zie, dat hij daar meer tijd insteekt dan hij aan mij zal besteden en heb ik de neiging om de andere kant op te rennen, maar ik moet toegeven, het is wel erg mooi om naar te kijken. Salvadore heeft een geweldig lichaam, maar ik heb ook helemaal geen problemen met het teddybeer type. Ik hou wel van imperfecties. Scheve tanden een neus die niet helemaal recht is... ik vind het aantrekkelijk.
